“ไท่จื่อทรงเข้าพระทัยผิดแล้ว หม่อมฉันจำเป็นต้องสวมใส่เสื้อผ้าที่เหมาะสมกับการแสดงเท่านั้นเพคะ”
ลีน่าอยากจะมุดดินหนีเสียให้รู้แล้วรู้รอด คนบ้า! เขานั่นแหละคนใจกล้าหน้าด้านกว่า แค่ตบหน้าเธอด้วยคำพูดไม่พอ เขายังจะลวนลามเธอต่อหน้าชาวบ้านชาวช่องอีกด้วย
“ข้าทำให้เจ้าเขินอายรึ” เขายิ้มกรุ้มกริ่มอย่างชอบใจที่ได้เห็นแก้มนวลแดงเรื่อ
“เพคะ” เธอตอบไปตามตรง
ลีน่าไม่คุ้นเคยกับการถูกแทะโลมต่อหน้าธารกำนัลกว่าร้อยชีวิต แม้ว่าในโลกคู่ขนานเธอเป็นนางเอกหนังอีโรติก แต่นั่นคือแสดงในฉากประกอบภาพยนตร์ ไม่ใช่สถานการณ์ที่อยู่เหนือการควบคุม ลีน่าสามารถยุติมันได้ ตามความต้องการ แต่นี่...
ให้ตายเถอะ! เธอถนัดจะทำให้คนอื่นตื่นตกใจมากกว่าเป็นผู้ถูกกระทำ นี่เขาเรียกว่าเวรกรรมติดจรวดรึปล่าวนะ...
“การแสดงของเจ้าน่าประทับใจมาก ข้าเพิ่งเคยเห็นการร่ายรำเช่นนี้”
“หม่อมฉันรู้สึกเป็นเกียรติที่ไท่จื่อพอพระทัย”
“จริงรึ?”
