“ถวายบังคมไทเฮา หลี่น่ามีตาแต่ไร้แวว โปรดประทานอภัยฯในความโง่เขลาของหม่อมฉันด้วยเพคะ” เด็กสาวท่าทางลนลาน
ไทเฮาอวี้เหนียนมองค้อน
“ช่างเถิด ข้ามีเรื่องสำคัญต้องการคุยกับเจ้า ตามข้าไปที่ห้อง”
เมื่อเงยหน้าขึ้น เธอก็เห็นแต่แผ่นหลังของร่างระเหิดระหง ลีน่าจึงลุกตามนางไปอย่างรีบร้อน ทว่าหญิงวัยกลางคนเดินเร็วเหมือนบินได้ ทำให้เธอรีบเร่งฝีเท้าจนเกลือบกลายเป็นวิ่งไล่ จึงตามทัน และเห็นไทเฮาอวี้เหนียนผลักประตูห้องเข้าไป
แสงสีทองเรืองอร่ามสาดเข้าตา ทำให้ร่างบางหยุดยืนแน่นิ่งราวกับโดนมนตร์สะกด นอกจากตัวอาคาร ข้าวของเครื่องใช้ภายในห้องนี้ล้วนทำมาจากทองคำทั้งสิ้น
ทว่าสิ่งที่ทำให้ลีน่าตกใจจนแทบทำลูกตาหล่นออกมานอกเบ้า คือที่ประทับของไทเฮาอวี้เหนียน มันเป็นเตียงตั่งทองคำที่เธอเคยลงไปนอน ก่อนจะถูกไฟสป็อตไลท์ตกลงมาทับตาย ระหว่างการถ่ายทำภาพยนตร์
“นั่งลงสิ”
อิริยาบทสง่างามน่ายำเกรงเหมือนนางพญาของไทเฮ
