Kabanata 18
Tahnia's Point of View
Nakatitig ako ngayon sa kisame. Nakapatong ang kamay sa aking dibdib para ipitin ang puting kumot na siyang tanging nagkukubli sa aking hubad na katawan. Katabi ko ang nakadapang si Sebastian na gaya ko ay wala ring suot. Mahimbing ang tulog niya. Payapa ang kanyang mukha at dinig ko ang mga mumunting hilik niya.
Ngunit taliwas sa nararamdaman niya—heto ako; walang kapayapaan. I can't even close my eyes because of the extreme guilt that I feel. Akala ko matatapos na ang paghihirap ko, but things just got more complicated.
Oo, nag-usap na kami tungkol sa mangyayari. Right after this, we will pretend as if nothing happened between us; that we are just strangers.
Pero paano ko magagawa 'yon?
How can I ever do that when my body screams for his warmth?
