Sebastian’s Point of View I couldn’t hide my playful smile while watching Tahnia enter my study room. Alam kong umiiwas siya sa akin, but there’s no way I can let her do whatever she wants. I can’t let her slip away again. Not this time. “Bakit mo ako pinatawag?” tanong niya. Kay sungit ng tono niya. Ibang-iba sa tono ng pananalitaw niya kapag kasama namin ang nanay niya. She really loves her mom that she’s willing to go such lengths just to keep her happy. “We have to talk,” seryosong sagot ko at itinago ang kasabikan sa aking ekspresyon. “Ano na naman ba ang pag-uusapan natin, Sebastian?” Pinagtaasan niya ako ng boses. Her angry reaction didn’t scare me at all. It just aroused me. “Well, it’s not Sebastian—it’s ‘sir’,” pagtatama ko saka siya nginisihan. “Baka nakakalimutan mong ma

