ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการเพลีย นี่ฉันเพลียถึงขนาดหลับยาวตื่นอีกทีก็เช้าของอีกวันเลยหรอ โชคดีเป็นวันหยุด แล้วก็เจ็บช่วงล่างมากๆ ฝามืออันใหญ่โตของเขาก็ยังคงโอบเอวฉันไว้ ฉันค่อยๆ หันหน้าตัวเองเพื่อหันไปทางด้านหลัง ก็พบกับ...ไอ้บ้าต้น! ไอ้ผู้ชายที่จัดฉันหนักหน่วงเมื่อวาน นึกถึงก็เจ็บใจ ว่าตัวเองเตรียมอุปกรณ์ป้องกันตัวไว้ทำไม ถ้าร่างกายจะตอบสนองขนาดนี่ เพราะมันไม่ได้ช่วยอะไรเลยจริงๆ ครั้งก่อนนั้นฉันก็คงเข้าใจผิดเอง ครั้งนั้นคงไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ครั้งนี่...มันเกิดขึ้นจริงๆ แถม...ไอ้บ้าต้นไม่ได้ใส่อะไรป้องกัน ถ้าฉันกินยาคุมฉุกเฉินตอนนี่จะทันไหม ฉันต้องเริ่มการกินยาคุมกำเนิดอย่างจริงจังแล้วสินะ แล้วถ้ายังใช้ชีวิตอยู่กับเขาต่อไปเรื่อยๆ ฉันต้องเตรียมพร้อมรับมือขนาดไหน การอยู่ด้วยกันของเราจะต้องมีข้อตกลงเพิ่ม ไม่งั้นเรื่องราวจะต้องยืดเยื้อแน่ๆ แล้วฉันจะทำตัวยังไง เวลาหมอนี่ตื่นมาละ มันทำตัวไม่ถูกจริงๆ
