บทที่ 9

1106 Words
[Ton‘s part] “คุณ! คุณ!” เธอสลบคาอกผม ผมเขย่าตัวเธอ แต่เหมือนจะหลับสนิทมาก แต่มือเธอยังจับแก่นชายผมไว้แน่น จริงๆผมก็รู้แล้วละครับว่า...ในน้ำแก้วนั้นมันต้องมีอะไรแน่ๆ ผมเลยไม่ได้กินแต่เท่าที่ดูจากอาการเธอก็...น่าจะเป็นยานอนหลับ ฮึ!เกือบไปแล้วไหมละ เกือบที่จะได้ผมเป็นผัวเร็วกว่ากำหนด แต่นี่มันแค่เริ่มต้นนะ เธออยู่กับของอันตรายแบบผมทุกคืน คงได้ตกเป็นของผมสักวันนึ่งนั้นแหละ ระวังตัวไว้เถอะ! ผมค่อยๆ ขยับร่างกายเธอออกจากตัวผม จับเธอมานอนข้างกายก่อนที่จะสวมกอดเธอ ยัยนี่สวยใช่เล่นเลยละครับ ยิ่งมีเรือนผมปิดบังใบหน้า แล้วผมลูบไล้ผมของเธอออก มันก็เผยให้เห็นใบหน้าสวยอิ่มเอิบ น่ารัก ใบหน้ารูปไข่ริมฝีปากรูปกระจับ หน้าอกก็.... ผมใช้ฝามือจับหน้าอกเธออีกรอบ อืม...มันใหญ่ใช้ได้เลยละ สำหรับสาวหวานๆ อย่างเธอ เต็มไม้เต็มมือดี ส่วน กลีบดอกด้านล่างก็...สวยงามสีชมพูเบ่งบานจนอยาก...จะเข้าไปลิ้มลอง แต่อย่าเพิ่งเลยต้น! รอให้ยัยนี่ตะครุบแทนดีกว่า ถึงจะหิวโซขนาดไหน แต่ถ้าเหยื่อไม่ได้สติขนาดนี่ มันก็ดูไม่แมนว่ะ! เอาเป็นว่าคืนนี่...ก็นอนกอดกันด้วยร่างกายเปลือยๆ แบบนี่แหละ เนื้อแนบเนื้อ เราจะได้รับไออุ่นและเรียนรู้อุณหภูมิจากร่างกายของกันและกันได้อย่างเต็มที “ฝันดีนะครับ” ผมจุ๊บที่หน้าผากเธอ ก่อนจะกอดร่างกายเธอไว้แน่น หน้าอกเธอแนบเข้ากับแผงหน้าอกผมเช่นกัน และนี่ก็คือคืนแรกของการทดลองอยู่ด้วยกัน ของว่าที่เจ้าสาวที่พ่อผมเป็นคนหามาให้ ฮึๆ นี่แค่เริ่มต้นของการล่าเหยื่อของเสืออย่างผม...โครงง~ [End of Ton’s part] ตื๊ดด~ ตื๊ด~ (เสียงนาฬิกาปลุก) ฉันเอือมมือไปคว้าโทรศัพท์ ตาก็ยังคงมั่ว เพราะเมื่อคืนหลับลึกจริงๆ ฉันกดดูโทรศัพท์ตัวเอง ห๊ะ!! เจ็ดโมงครึ่ง!! ทำงานตอนแปดโมง! ตายห่า แล้วยัยมิ้น! เธอตื่นสายขนาดนี่ได้เยี่ยงไร แล้วฉันตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตอนเจ็ดโมงครึ่งตอนไหน! กดดูโทรศัพท์อีกรอบ ติ๊ด! แสงสว่างของหน้าจอสว่างขึ้นมาอีกครั้ง อ้าว...ไม่ใช่โทรศัพท์ฉัน ฉันกำลังจะคว้ามือไปหยิบโทรศัพท์อีกเครื่อง ที่มันถูกวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง มันอยู่ถัดไปเพียงแค่เอือมมือ “อึ้บ!” ทำไมรู้สึกติด ฉันรู้สึกว่าร่างกายตัวเองติด ติดกับอะไรบางอย่าง เหมือนกับร่างกายฉันถูกรั้งไว้ (. . ) ก้มมอง... “อ๊ายยย~” ฉันไม่ได้ตกใจที่ตัวเองโป๊ เพราะปกติชอบนอนไม่ใส่อะไร อยู่แล้วเพราะเป็นผู้หญิงอยู่คนเดียวมาตลอด เพราะมันสบายดี แต่ไอ้ที่ตกใจนี่...คือมืออันใหญ่ของใครบางคนรั้งเอวฉันไว้อยู่ ฉันเลยต้องหันใบหน้าไปมอง “อ๊ายยยย ~” ฉันกรี๊ดขึ้นมาอีกรอบ ไอ้บ้านี่! มาอยู่บนเตียงฉันได้ไง ทำไมถึงไม่ใส่เสื้อผ้า!! ฉันรีบคว้าผ้าห่มมาพันร่างกายตัวเองเพื่อปิดบังเรือนร่าง “คุณจะกรี๊ดให้คนอื่นรู้หรือไง ว่าเราอยู่ด้วยกัน” เขาบิดร่างกายตัวเอง ก่อนจะละมือออกจากร่างกายฉัน ฉันเอาหมอนฝาดไปที่ตัวเขาทันที ปัก! ปัก! “เฮ้ย! เจ็บนะเนี่ย!” ฉันเอาหมอนฝาดใส่เขาไม่หยั่ง จนเขาต้องเอาฝามือตัวเองมาจับข้อมือของฉันไว้เพื่อให้ฉันหยุด “เมื่อคืน...เกิดอะไรขึ้น” ฉันถามเขาทันทีด้วยสายตาค่อนข้างจริงจัง “ก็...ดูจากเรือนร่างเรา คุณยังจะให้ผมอธิบายอีกหรอ” โอ้ย!! นี่ฉันเสียความบริสุทธิ์แล้วหรออ~ “จำอะไรไม่ได้เลยหรอคุณ” เขายืนใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ ฉัน ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องแสดงสีหน้า หน้าแดงทุกครั้งที่เห็นใบหน้าของเขาในระยะใกล้ขนาดนี่ “คุณก็...อยู่ดีๆ ก็เข้ามากอดผม หลังจากนั้นคุณก็ถอดเสื้อผ้าตัวเองออก” ภาพมันเริ่มผุดขึ้นมาละ ที่ละนิดที่ละนิดละ อ๊ากก!! แล้วเป็นบ้าอะไรเนี่ยทำไมต้องไปยืนแก้ผ้าโชว์ให้ไอ้บ้านี่ดูด้วย นี่ฉันจู่โจมเขาก่อนด้วย กุลสตรีศรีสยามมันหายไปไหน ความสาวความเรียบร้อยที่สมัยคุณย่าคุณยายสั่งสอนมันหายไปไหน! “คุณก็ผลักผมลงโซฟา แถมจูบผมก่อนด้วย หลังจากนั้น...เราก็อยู่บนเตียง” ใช่สิ! แถบฉันเป็นฝ่ายจับ...ไอ้นั้น!ของเขาจะมาสอดใส่ร่างกายตัวเองด้วย โอ้ย! อะไรเข้าสิง! ตอบ!! จำได้ทุกหยด จดได้ทุกเม็ดละ ภาพทุกภาพมันผุดขึ้นมาในหัวทุกฉาก จะไปโทษเขาก็ไม่ได้ ตัวเองเริ่มก่อนเอง “แล้วหลังจากนั้นละ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า คุณทำอะไรฉันไหม” ฉันถามเขาเพื่อความมั่นใจ ถ้าเขายังไม่ได้ล่วงเกินฉัน ฉันก็โล่งอก แต่ถ้าเขาล่วงเกินฉันละ...ศึกษาวิธีการกินยาคุมเลยนะ! “ก็...ผมเป็นเสือนะ” เขายิ้มก่อนจะเอาหมอนมาบังส่วนล่างเขา และเดินออกจากเตียงไป แต่ฉันตัวชาไปหมด ก็...ตอบแบบนี่หมายความว่ายังไงย่ะ! สรุป! ลุกล้ำดินแดนป่าสงวนของฉันแล้วหรอ~ ฉันรีบไปอาบน้ำแต่งตัว ในหัวคิดแต่เรื่องนั้นตลอด พลาดท่าแล้วไหมเรา ทำยังไงดีเนี่ย แล้วยาคุมต้องกินยังไงละ หลังประจำเดือนมาหรือก่อนประจำเดือนมา หรือต้องกินยาคุมฉุกเฉิน เรื่องนี่ฉันจะปรึกษาใคร...ฉันเครียด! ฉันออกมาจากห้องแต่งตัวก็เห็นเขากำลังจะหิ้วกระเป๋าออกจากห้องเลยรีบคว้าแขนเข้าไว้ก่อน “รั้งผมไว้แบบนี่...อยากสานต่อเรื่องเมื่อคืนหรอ” “ปล่าว! ฉันแค่...ยังไม่อยากให้ใครรู้เรื่องของเรา โดยเฉพาะคนที่ทำงาน ฉันอยากให้คุณเก็บเป็นวามลับก่อน”นอกจากเลย์ฉันก็ไม่อยากให้ใครรู้ทั้งนั้นแหละ ว่าฉันอยู่กินกับผู้ชาย ยิ่งพี่ๆที่ทำงานฉันนะ ปากเป็นหอยเลยย~รู้แล้วข่าวจะแผ่ออกไปไวมาก ฉันอาย~ “ได้!” เขาตอบปากรับคำฉันแต่ฉันไม่ค่อยไว้ใจหมอนี่เลย ฉันน่าจะเชื่อคำพูดของเลย์ว่าหมอนี่มันอันตราย อันตรายยิ่งกว่าเสือสะอีก
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD