Lifeless

Simula

Simula

"Grace...we'll go home now." Si Micco habang naglalakad kami patungo sa Parking Lot

"Ahhh..Kuya patrick will fetch me Mic...Na text ko na kasi kanina...sorry." I smiled and tumango nakang siya.

"Okay..I'll text you kung nasa bahay na kami." Tumango ako at nakangiting nagpaalam sa kanila.

Nang makalayo sila Micco ay naglakad ako patungo sa destinasyon ng bahay ko.walang pakialam kung anong nangyayari sa paligid at kung anong ginagawa ng mga kung anong nilalang.

Basta ang alam ko,Buhay ko to at walang ibang makikialam saakin kundi sarili ko lang din.

Alas 6 nang makauwi ako sa bahay ko.Walang ibang tao kundi ako.Walang kapatid,ina at ama ng bubunganga saakin.

The house is in complete silence,I can hear nothing but my sighs.

I am just lying in my bed,Staring at the ceiling,waiting for someone to rescue me from this life.I don't know what's something special from this,that I always did it,Walang gabing hindi ako ganito.Palaging tulala kahit hindi naman talaga ako ganito dapat.I should live my life to it's fullest,but then Ang katawan ko na mismo ang ayaw.

I really wanted to cry but there is nothing left in me.I don't even know what are the reasons of my tears and heartaches.I can't cry now,I'm super super drained.

All I am feeling right now is the emptiness that makes my body so heavy.

Ang I am just curious.Why did they call it emptiness when it brings us to much heaviness in ourselves,huh?

Halos mapatalon ako sa gulat nang biglang mag ring ang cellphone ko.

"Hello." It was micco

"Ano na naman Micco?" I sound so irritated now,kahit alam ko namang natural lang palagi saamin ang tumatawag siya.

He sighed."did you eat?"

I shook my head as if he'll see it. "Ahh ....Oo ka-kakain na kami." Pilit kung pinipigilan ang mga biglaang paghikbi ko

"Are you Making yourself cry again?Please Grace,Don't make yourself suffer so much,You don't have to be locked-up on the past." Dugtong ni Micco,klaro sa boses niya ang Awa at pag-aalala.

My tears immediately run towards my cheek,kaya agad kung Pinunasan ng palad ko ang mga ito.Pinipilit na hindi humikbi para di mahalata ni Micco ang nangyayari saakin.

"Adik ka?" I let out a fake laugh. "Anong making yourself cry? Ako iiyak?tangekk,kahit pa mag videocall tayo ay wala kang makikitang luha sa mata ko." Hamon ko sa kanya.

Agad naputol ang tawag at sumunod na nag ring ang tawag ni micco,this time it's a videocall.Dali dali kung pinunasan ang pisngi ko bago sagutin ang tawag niya.

I smiled at the screen."ouh ano,May nakikita ka?" Nilapit ko ang front camera sa pisngi tapos sa mata ko para makita niyang wala talagang luha na nagbabadya sa mata ko o nahulog sa pisngi.

He sighed.

This is Micco,He trust my words kaya sa tuwing nag dedeny ako ay napipilitan siyang magtiwala saakin dahil alam niyang yon ang dapat niyang gawin.Wala siyang choice kundi ang maniwala at magtiwala saakin.

Habang nasa screen siya ay kitang kita ko ang awa sa mukha niya .At ayaw ko ng ganon,ayaw na ayaw ko ang kaawaan ako ng tao,Ayukong makita nila akong mahina,Kaya kahit konting kahinaan walang sino man ang makakakita nito galing saakin.

Ngunit sa isang iglap,Biglang tumulo ang kanina ko pa pinipigilang mga luha sa mga mata ko,Talagang taksil ang mga mata ko.Kahit silay kaya akong pagtaksilan,Hindi masyadong klaro iyon sa camera ngunit isang pag singhap ko lang ay agad nataranta si Micco.

"f**k,sabi mo....shitt.." agad niyang pinutol ang linya.

My life is really in total mess,Kahit kailan ay ayuko sa ganito ngunit hindi naman maiiwasan dahil halos ito na ang bumuo sa pagkatao ko.

Ang pag-iyak nalang at hikbi ang tanging kasama ko sa buhay,Sila na mismo ang nagsasabing buhay pa ako,At kailangan ko pang lumaban dahil nandito pa ako sa mundo.Ito nalang ang tanging Nagsasabing Hindi pa ako masyadong manhid para manakit ng tao,at ito nalang din ang tanging nagsasabing Kakayanin ko kahit na gusto ko na talagang sumuko.

Ngunit ngayon,ito rin ang kaisa isang nagsasabing kailangan ko ng maglaho,Ano pang silbi ng buhay kung ako nalang rin mag-isa,Kung ako nalang man din ang tanging nag-aalala sa sarili ko.No kahit sarili koy wala ng pakialam saakin.

And besides,I am not living at all,Matagal na akong patay,Simula't sapol palang.

Minsan nga mas gusto ko pang masaktan nalang kaysa sa maging masaya,sa ganong paraan alam kung buhay pa ako't humihinga.

Tibok ng puso ko nalang ang nagsasabing buhay pa ako,ngunit ang buong kaluluwa ko ay nasa ibang panig na nang mundo.

I am not living at all,I am just surviving from this Dead life. 

I am lifeless.

The Rope was hanging on the ceiling...Di ko rin alam kung papaano kong nagawang isabit sa ceiling ang lubid na ito...I never thought i am capable of doing this s**t.

I piled my books on the floor hanggang sa maabot ng leeg ko ang lubid.It was already shaped into circle,Handang handa kung sakaling gamitin ko man to,at ngayon magagamit ko na talaga ito.

For almost how many years of suffering,ngayon ko lang naisipang tapusin ang paghihirap na dinaramdam ko.Sa halos lahat ng sakit na nakabaon sa pagkatao ko,mapapakawalan ko na lahat ngayong gabing ito.

Sa napakaraming pagkakamaling nagawa ko,Ang tanging kabayaran nito ay ang sariling buhay ko.Ginawa ko na lahat ngunit Pati sarili koy hindi ko pa rin mapatawad.Simula noong araw na nangyari iyon ay talagang naging miserable na ako...Simula ng iwan kami ni Papa,Yung muntikan ko ng shitttt...I can't say it.. at noong nakaraang araw....I still can't believe that I did that-

Hindi man sinadya ay nangyari ang mga nangyari.Ang tanging magagawa ko nalang ay ang magsisi at pagbayaran ang lahat ng nagawa ko sa kanya at sa sanay bubuuin nilang pamilya

I am so devastated right now,na halos wala na akong ibang maisip kundi ang kitilin at tapusin ang sarili kong buhay.

Habang nag-uunahan sa pagtulo ang mga luha ko ay nakahawak ang dalwang palad ko sa magkabilang bahagi ng nakahugis bilog na lubid na siyang kikitil sa buhay ko.Ilang minuto bago ko naisipang ipwesto sa leeg ko ito,ang mga libro ang nagsisilbing pag-asa at pagsuko ko na ngayon na pinapatungan ng mga paa ko.

This will now set me free,Ito lang ang tanging alam ko na magiging kabayaran sa lahat ng nagawa at sa lahat ng sosolusyon sa problema ko.

Ang dalawang konsensya na bumubulong sa tainga ko ang nagsisilbing gabay sa dapat kung gawin.

Tama lang ang ginagawa mo,Tatapusin nito ang lahat ng sakit at paghihirap na pinagdadaanan mo ngayon.

Yan ang laging bumubulong saakin ngunit may isa ring taliwas sa desisyon ito at iyon ay ang sarili ko pa rin.

I don't know if I should cheer myself up or I should just end this with it.I am f*****g insane now.

Nakatayo na ako ngayon sa ibabaw ng mga librong pinagpatong patong ko kanina para maabot ang lubid,at ngayo'y isang sipa ko lang sa mga ito at mawawalan na ako ng buhay panigurado.

Halos paghikbi ko nalang ang naririnig ko sa buong bahay,ng biglang may tumunog na isang paghagalpak ng isang bagay.

Nakakasigurado akong pintuan namin iyon,Kung sino man ang pumasok sa bahay ko at may pagtatangka ng masama,Hindi kana magwawagi dahil ako na mismo ang gagawa nito para sa iyo.

Habang pinahid ko ang isang palad ko sa pisngi ko ay biglang natapilok ang paa ko na sanhi ng pagbagsak ng librong nagsisilbing patunganan ng mga paa ko.

Habang nag-aagaw buhay ako sa pagkakabitin dito ngayon ay inaalala ko lahat ng masasayang alaala sa tanang buhay ko.

Ngunit agad yon napalitan ng masasakit.Ang pag-iwan ni papa saamin,Ang alaalang pagpapalit palit ni mama ng lalaki dahil sa lungkot at sakit na dinaramdam niya,ang bawat pasa sa katawan ko sa bawat pagsipa,sampal at kung ano anong pamimisikal na ginagawa ni mama saakin.

at ang pagkakasala ko sa kanya,dahilan para iwan niya ako,at ngayoy nag-iisa nalang sa buhay na ito.

"Grace." Si micco,kasama ang kapatid niya na si Alvin na parang galing pa sa pagkalasing ay biglang natauhan at nabigla sa nakalambitin kong sarili sa harapan niya.

Nasasaktan ang leeg ko,at sumisikip ang bawat kalamnan ko habang nakapadyak ang dalwang paa,nilalabanan ang matang ayaw pumikit.

Kitang kita ko pa ang pagkuha ni Alvin ng Itim kung upuan para isalba ang halos patay ko ng katawan.

"s**t,Why did this happened?" Boses ni alvin ang naririnig ko,may halo pag-iyak ang tono niya."Micco,Saluin mo siya,puputulin ko ang lubid."

Habang nagsasalita sila ay bigla ko nalang naramdaman ang sarili kong nahulog sa bisig ng isa sa kanila.

"Wake up,wag na wag kang matutulog Grace....pleasee...don't close your eyes." Micco was slapping my face now,pero kahit konting sakit ay wala na akong maramdaman.

"Call the ambulance now Kuya." Micco was pertaining to his brother Alvin.

My sight is already so blurry,Dahil siguro sa luha ko,o dahil Malapit na talagang matapod ang buhay ko.

"Hold on Grace......please." I can hear the desparation in micco's voice.Halos magmakaawa siya saakin habang sinasabi ang mga salitang iyon ng paulit-ulit.

"You need to be brave...Grace.." Si alvin habang nakahawak sa mga palad ko.

Nakangiti akong humarap sa kanila habang nag-aagaw buhay ako."Thank......yo..you." after I uttered those words,I felt the hot liquid run down through my cheeks and then...everything went black.

__________________________________________________________________________to be continue♡