Aynadaki yansımasına bakarken, alnındaki morluktan gözünü alamıyordu. Nalan Hanım, eli titremeden telefonu yüzüne doğru fırlatmıştı ve telefon alnına isabet etmişti. Canı yanıyordu. Haksız yere gördüğü bu zorbalığa katlanamıyordu. Gözünden süzülen yaşı silip, aynanın önünden çekildi. Yatağa doğru ilerlediğinde açılan kapıyla korkuyla yerinde durdu. Kalbi hızlanmaya başladığında İpek'in sesini duymasıyla, tuttuğu nefesini verdi.
“Ceylin!”
Omzunun üstünde İpek'e döndüğünde elini tutan minik elle gözlerini kader ortağına çevirdi. İnci gözlerini Ceylin’e dikmiş, korku dolu gözlerle ona bakıyordu.
İpek, Ceylin’in alnındaki morluğa üzüntüyle baktı. Ceylin’i Nalan Hanım’dan kurtarmaya gelse de, sadece İnci’yi kurtarabilmişti.
“Nasılsın?”
İpek’in sorusuyla gözleri dolan Ceylin kafasını kaldır
