#Ceylin
Nalan Hanım’ın çığlıklarının yankısı hâlâ salonun duvarlarında asılı gibiydi. İrem ve annesi salona girdiklerinde, olanları hemen fark etmişlerdi. Canavar, yaralı hâliyle Ayşe ablaya dönüp, “Erhan’ı çağır!” demişti. Karnına bastırdığı elinden kan damlıyordu, ama yüzünde acıya teslim olmuş bir ifade yerine garip bir sakinlik vardı. İrem ona yardım etmek isteyip, koluna girmeye çalışmıştı, fakat Canavar keskin bir bakış ve hafif bir el hareketiyle onu durdurmuştu.
Eli kanla yıkanırken, ben sessizce olanları izliyordum. Korku ve şaşkınlık içimde birbirine karışmıştı. Ayşe abla, Erhan’la geri döndüğünde, Canavar onlara sakin bir şekilde talimat verdi.
“Anneme dikkat et! Ben gelene kadar hiçbir şey yapmayın.”
Ayşe abla başını salladı, ama yüzündeki endişeyi saklayamıyordu. Canav
