~Ceylin~
Canavar, telefonunu kulağından çekip bana döndüğünde içimde soğuk bir ürperti hissettim. Az önce önümde af dileyen gerçekten o muydu? Buna inanmak ne kadar mümkündü? Onun gibi biri için pişmanlık, gerçekten var mıydı?
Gözleri hızla etrafta dolaştı, ardından odadaki koltuğun koluna takıldı. Birkaç adım atarak oraya yöneldi ve sessizce oturdu. Derin bir nefes aldıktan sonra gözlerini tekrar bana dikti.
“Ecrin’le olduğun videolarda ikinizi yan yana görünce... Onun bahsettiği kadının sen olduğunu düşündüm.”
Sesi tıkanmış gibiydi, kelimeler boğazından güçlükle dökülüyordu. Ama bakışları tek bir an bile üzerimden ayrılmadı. Sanki gözleriyle kendini affettirmeye çalışıyordu.
“Sana yaşattıklarım kolay şeyler değildi.” diye devam etti. Nefesini seslice verip başını çevirdi.
“Ama sen.
