#Ceylin
Kendime geldiğimde hastanedeydim. Göz kapaklarım ağırdı, zihnim bulanıktı. Bir an nerede olduğumu, neden burada yattığımı anlayamadım. Gözlerimi tavana diktim, odanın beyaz ışıkları gözlerimi kamaştırıyordu. Hafızam yavaş yavaş yerine oturdukça içimde bir sıkışma hissettim. Son anlarım zihnimde birer birer belirirken, nefesim düzensizleşti. En son Canavar'la konuşuyordum… İçimdeki her şeyi ona dökmüştüm. Acılarım dilimden dökülürken hissettiğim ağırlık, bedenime kaldıramayacağı kadar fazla gelmişti. Sonrasını hatırlamıyordum. Bayılmış olmalıydım.
Tam o sırada kapının açıldığını duydum. Beyaz önlüklü bir adam içeri girdi. Bana doğru yaklaşırken “Ceylin Hanım.” dedi yumuşak bir sesle.
Yataktan doğrulup doktora baktım.
“Buyurun.”
Elindeki dosyalara göz gezdirirken bir süre se
