! แอ๊ดดด~~!
“หมดสภาพ! ไหนบอกไม่สนใจ” เสียงของคนที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาดังแทรกผ่านความเงียบ ทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาในห้องทำงานมืดสลัวมีเพียงแสงจากตู้แช่มุมห้องที่ส่องสว่างอยู่ภายใน
อื้ออ~~
เสียงงัวเงียจากร่างบนโซฟาที่กำลังนอนกอดขวดเหล้าเปล่าไว้ในอก ผมเผ้ายาว หนวดเคราดำดก ปกปิดใบหน้าหล่อเหลา ที่สาวๆหลายคนหลงไหลเอาไว้จนหมดสิ้น
“พวกมึงมาทำไมวะ หรือว่าเบื่อเมียที่บ้านกันแล้ว?”
“นอกจากตัวเหม็นเน่า ยังปากหมาอีกนะมึง! พ่อกับแม่เป็นห่วง กูกับไอ้กรเลยแวะมาดูว่ามึงตายหรือยัง? ไม่กลับบ้านมาเกือบปี โทรมาก็ไม่เคยรับสาย” เสียงบ่นของศิลาทำให้เวหาค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นนั่ง มองผู้มาเยือนด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย
เหล้าขวดใหม่ถูกเปิด พร้อมยกขึ้นเทลงลำคอไม่ต่างจากน้ำเปล่าที่ไร้รสชาติ
“กลับไปบอกพ่อกับแม่เถอะว่ากูยังสบายดี แค่ยังไม่อยากกลับบ้าน”
“ยังหาไม่เจอ หรือว่าไม่อยากหาแล้ว” เสียงเย็นเรียบ พร้อมแทรกตัวลงนั่ง
