EP2 จอมวางแผน
1415 Words
“จ้ะ แม่คนดีระวังจะพลาดล่ะ ผู้ชายไม่ได้โง่ทุกคนหรอกนะ”
“สรุปจะเป็นเพื่อนหรือเป็นแม่ มีป้าบ่นแทนแม่อยู่ที่บ้านก็น่าเบื่อพอแล้ว ออกมาข้างนอกยังต้องมาเจอแกบ่นเป็นแม่อีกคน น่าเบื่อ”
“ที่ฉันเตือนก็ด้วยความเป็นห่วงหรอกนะ ถ้าพลาดขึ้นมาจริงๆมันเอาคืนไม่ได้นะ”
“เอ่อ รู้แล้วจ้า แล้วนั่งอยู่ตรงนี้เห็นเขาเข้ามาในร้านบ้างไหม?”
“ยัง! ยังเงียบเหมือนเดิม”
แม้ปากจะคุยกับเพื่อน แต่หางตายังแอบมองไปทางทิศเดิมที่คิดว่าเป็นห้องของเป้าหมาย แต่ก็ยังไร้วี่แววของคนที่เธอกำลังตามหา
การมานั่งเฝ้าเพื่อรอเจอผู้ชายเพียงคนเดียวตั้งแต่คลับเปิดจนร้านปิดนานนับเดือน ทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้าและไม่เคยรู้จักกันมาก่อน คงไม่มีใครบ้าพอที่จะทำ ..นอกจากฉัน!!
หลังคลับปิดเราสองคนก็กลับมาที่ห้องอาบน้ำแต่งตัวมาเรียนตามปกติ ถึงไม่ใช่เด็กเรียนเหมือนพี่แต่ก็ไม่ได้ทิ้งให้ตัวเองดูแย่ขนาดนั้น ถ้าถามว่าเอาเวลาไหนไปนอนก็คงหนีไม่พ้นแอบหลับในห้องเรียน ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติเพราะคนอื่นๆก็ทำกัน ฉันเลือกเรียนมหาลัยเอกชนที่ค่าเทอมไม่ได้แพงมาก แม้ว่าป้าจะพยายามยัดเยียดที่ที่ดีกว่าให้ก็ตาม เพราะไม่ว่าจะเรียนที่ไหนสุดท้ายก็อยู่ที่การทำงานเป็นลูกจ้างเงินเดือนไม่ต่างกัน
ฉันถูกจับแยกออกมาจากพ่อตั้งแต่อุบัติเหตุครั้งนั้น เพียงเพราะพ่อกับญาติฝั่งแม่ทะเลาะกัน ทั้งที่มันเป็นอุบัติเหตุที่ไม่มีใครอยากให้เกิด แต่ผู้ครอบครัวฝั่งแม่กลับโยนความผิดทุกอย่างให้กับพ่อ นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้เราสามคนไม่ได้อยู่ด้วยกัน ที่สำคัญกว่านั้นคือไม่มีใครถามความคิดเห็นของฉันสักนิดว่าอยากอยู่กับใครหรือจะเลือกอะไรให้ตัวเอง
ปรื้นนน~~~
“แป้งฝุ่น พักเที่ยงไปหาผมที่ห้องด้วยนะ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” เสียงรถขับเข้ามาใกล้ พร้อมคำทักทายของชายหนุ่ม ทำให้นักศึกษาสาวที่กำลังเดินเหม่อถึงกลับสะดุ้ง ด้วยความตกใจ
อุ๊ย!! 0.0!
“อาจารย์!! ขับใกล้ขนาดนี้จะชนกันหรือไงคะ แป้งตกใจหมด”
“ฮาๆ งั้นก็ไปหาผมที่ห้องตอนนี้เลยสิ เดี๋ยวผมปลอบขวัญให้” สายตาหื่น มองนักศึกษาหญิงตัวเล็กกับชุดรัดแน่นพอดีตัว ช่องระหว่างเม็ดกระดุมเผยขอบเสื้อชั้นในสีดำลายลูกไม้ตัดกับเนื้อขาวที่ล้นออกมา ยิ่งกระตุ้นอารมณ์หื่นของอาจารย์หนุ่มให้มองตาไม่กระพริบ
“ก่อนจะมองนม ช่วยมองหน้าแป้งก่อนได้ไหมคะอาจารย์ เดี๋ยวนมทิ่มตาบอดจะมาโทษแป้งไม่ได้นะคะ” หนังสือเล่มใหญ่ถูกยกขึ้นมาปิด ดวงตาหวานจ้องหน้าอาจารย์ที่เอาแต่มองหน้าอกของเธออย่างไม่เกรงใจ
“ก็ลองเอามาทิ่มดูสิครับผมจะดูดให้ครางเสียงหลงเลย แต่ไม่รู้จะได้กินเมื่อไหร่ เห็นนมแป้งฝุ่นทีไรผมก็มีอารมณ์ทุกที ไปห้องกับพี่ก่อนได้ไหมครับ พี่จะไม่ไหวแล้ว” สายตาอ้อนมองลูกศิษย์สาวคนโปรด หวังให้เธอใจอ่อนยอมขึ้นรถไปด้วย
“คงไม่ได้หรอกคะ วันนี้แป้งมีเรียนเช้าไว้ตอนเที่ยงแป้งจะไปหานะคะ”
“น้ำเดียวก็ไม่ได้เหรอครับ?”
“อย่าดื้อสิคะ”
“ก็ได้ครับ พี่จะรอนะครับ” พูดจบกระจกรถก็เลื่อนขึ้นปิด ก่อนที่เขาจะขับผ่านเลยเธอไป
“แหวะ!! พี่บ้านป้ามึงสิ ไอ้โรคจิต ไอ้ทุเรศ” เสียงเล็กสบทด่าตามหลังรถเก่งราคาแพง
“อาจารย์พี่โจ้เขาก็ยังไม่แก่นะ แถมหน้าตาก็ดีเรียกพี่ก็ไม่เห็นแปลก”
พูดไม่ทันจบเสียงมุกก็ดังแทรกขึ้นมาจากอีกด้านของทางเดิน
ถึงภาพลักษณ์จะเป็นผู้หญิงชอบแต่งตัว ดูแรง จนหลายคนมองว่าเธอเป็นพวกผู้หญิงใจง่าย คบผู้ชายไม่ซ้ำหน้า บางคนก็ว่าเธอขายตัวเป็นอาชีพเสริม เอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้เกรดดีๆ แต่คำพูดเหล่านั้นไม่ได้ทำให้เธอสนใจและไม่คิดแก้ตัวหรืออธิบายให้ใครฟัง มีเพียงมุกเพื่อนสนิทของเธอเท่านั้นที่รู้และเข้าใจทุกอย่าง
“เมื่อไหร่จะเลิกแซะสักทีวะ หล่อแล้วไงหัวงูแบบนั้นไม่เอามาเป็นพ่อพันธ์ให้เสียไข่หรอก”
“แหม แต่ก็ไปกินงูให้เขาบ่อยๆ ไม่ใช่หรือไง? ยังจะมาพูดดีอีก”
“แต่ก็แค่ใช้ปาก ถ้าไม่ทำแบบนั้นมีหวังเราสองคน คงติด F กันกระจาย ซิ่ว 5 ปี ก็คงแก้ไม่หมด อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้เปลืองตัว เส้นพรหมจรรย์ยังอยู่ดีไม่มีบุบสลาย ส่วนใครจะมองหรือจะพูดอะไรก็ชั่ง ฉันไม่แคร์”
“แคร์บ้างก็ได้นะ อย่าลืมสิว่าเราเป็นผู้หญิง” มุกยังคงพูดเตือนซ้ำๆ แต่คนหัวดื้อก็ไม่เคยเก็บมาใส่ใจ
“แต่คืนนี้ไปเป็นเพื่อนแป้งหน่อยน้า~” เสียงอ้อนหวาน กระพริบตาถี่มองเพื่อน
“ก็ไปด้วยตลอดป่ะ ไม่ต้องมาทำเป็นอ้อนหรอก ก็เป็นซะแบบนี้แล้วใครจะกล้าปล่อยไปคนเดียว เป็นเพื่อนหรือเป็นภาระ ถามจริง”
“เป็นภาระ อิอิ มุกน่ารักที่สุด” ใบหน้าเล็กยิ้มหวาน ควงแขนเพื่อนเดินซบไหล่เข้าไปในอาคารเรียนด้วยความพอใจ
หลังเลิกเรียน ฉันกับมุกเปลี่ยนชุดออกมาที่คลับเหมือนทุกวัน นั่งโต๊ะเดิม มุมเดิม มองไปที่เดิมซ้ำๆเพื่อรอดูคนๆนั้น คนที่ฉันอยากเจอมาตลอดหลายเดือน แต่คืนนี้มีบางอย่างผิดไปจากทุกวันเพราะนอกจากลูกค้าจะเยอะขึ้นกว่าปกติ วันนี้กลับแน่นขนัดแออัดจนแทบไม่มีที่ให้คนยืน แถมบริเวณรอบๆ ก็มีการ์ดของร้านเพิ่มขึ้นอาจเพราะมีลูกค้าเยอะร้านเลยต้องเพิ่มการ์ดเพื่อสร้างความปลอดภัยของลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการ
เราสองคนไม่ได้ใส่ใจกับจำนวนคนที่เพิ่มขึ้น เพราะปกติก็ไม่ได้สนใจใครอยู่แล้วแต่ระหว่างที่กำลังคุยกันเรื่อยเปื่อย คนที่ฉันอยากเจอก็ปรากฎตัว
“นายครับ วันนี้มีของเข้าใหม่นายจะเช็คหน่อยไหมครับ?”
“เบื่อว่ะ มีแต่ของเก่าๆ พวกมึงจัดการเลย แล้วไอ้ศิลาเข้ามาบ้างไหม?”
“ไม่ครับนาย”
บทสนทนาของกลุ่มชายชุดดำดังแทรกเสียงเพลงในคลับ ด้วยที่อยู่ใกล้กับจุดที่เธอนั่ง ทำให้เธอได้ยินทุกถ้อยคำระหว่างกลุ่มคนเหล่านั้นได้อย่างชัดเจนโดยไม่ต้องแอบฟังให้เหนื่อย
“คนนั้นเหรอ ที่ชื่อเวหา พี่ชายฝาแฝดของศิลา?” เสียงเล็กพูด พลางเหลือบมองชายตัวโตที่ยืนหันหลังให้
“หล่อมาก! แกแน่ใจเหรอว่าจะไม่เผลอชอบเขาเข้าจริงๆ”
“ไม่มีทาง! ความหล่อไม่มีผลกับฉัน แกก็รู้!”
คำตอบมั่นใจ ทั้งที่เห็นเพียงแผ่นหลังกว้าง ทำให้เพื่อนสาวถึงกับส่ายหน้า
“จ้ะ! ให้มันจริงเถอะ นั่งรออยู่ตรงนี้นะอย่าไปไหนล่ะ ฉันไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวมา”
“จะให้ไปไหนได้คะ? ไปเถอะไม่หายหรอก”
ทันทีที่เพื่อนสาวหันหลังให้ แก้วเหล้าในมือก็ยกขึ้นดื่ม แต่ยังไม่ทันที่เธอจะดื่มหมด มันก็ถูกดึงออกจากปากเล็กจนของเหลวลาดอาบลงบนร่องอกขาวจนเปียกชุ่ม
หมับ!
“ว่าไงครับคนสวย ยังจำกันได้หรือเปล่า? ทำไว้แสบเลยนะ คิดเหรอว่าคืนนี้คุณจะรอด” ชายหนุ่มใบหน้าคุ้น แต่หญิงสาวตัวเล็กกลับนิ่ง มองคนที่เข้ามาทักทายด้วยใบหน้าเรียบเฉย ไม่แสดงอาการตกใจใดๆอย่างที่เขาคาดการณ์ไว้
“จำได้สิคะ ใจบุญขนาดนั้นใครจะลืมลง แต่คุณบอกเองนะคะว่าหมดตัวก็ยอม ฉันเข้าใจอะไรผิดตรงไหนเหรอคะ?” ยิ้มหวานมองชายตัวโตที่กำลังจับข้อมือของเธอไว้แน่น
- Writer
