EP6 หนุ่มหล่อ
1593 Words
@มหาลัย
ปรื้น~~~~
ปี้นๆ
เสียงเครื่องยนต์พร้อมแตรรถดังลั่น นักศึกษาที่เดินไปมาอยู่บริเวณนั้นต่างหันมองด้วยความสนใจ ไม่เว้นแม้แต่คนตัวเล็กที่กำลังนั่งอยู่ไม่ไกลจากลานกว้าง
เท้ายาวก้าวลงออกจากรถพร้อมดอกกุหลาบช่อใหญ่ในมือ ร่างโปร่งสูงเป็นสง่า ไหล่ผายกำยำสมความเป็นชายอย่างที่เด็กสาวหลายคนใฝ่ฝัน ผิวพรรณเกลี้ยงเกลาขาวสะอาด รูปหน้าคมเข้ม ดวงตาเปล่งประกายมีเสน่ห์ รอยยิ้มมุมปากกระชากเอาหัวใจของสาวมหาลัยให้หลุดลอย ตกอยู่ในอาณัติของชายหนุ่มทันทีที่ได้เห็น
“แป้ง นั่นมันคนที่ชื่อเวหาในคลับนี้ แล้วเขามาทำอะไรที่นี่วะ?”
“ไม่รู้สิ คงมาหาสาวๆแถวนี้มั้ง อย่าไปสนใจเลย”
ท่าทีเมินเฉยไม่สนใจ นั้นเพราะเธอไม่ได้คิดอะไรกับเขาไปมากกว่าการแก้แค้น แต่ที่เธอสนใจคือจะทำยังไง ให้เขาเจ็บปวดมากที่สุดโดยไม่ได้คำนึงถึงวิธีการ
“ตะ แต่แป้ง ขะ เขากำลังเดินมาทางนี้แล้วนะ” น้ำเสียงตกใจ สะกิดแขนให้เพื่อนหันไปมอง ทว่ายังไม่ทันที่เธอจะได้เงยหน้า ดอกไม้ช่อใหญ่ก็อยู่ตรงหน้าของเธอเสียแล้ว
“พี่มารับกลับบ้านครับ” ใบหน้าคมคายยิ้มหวาน มองคนตัวเล็กที่กำลังนิ่งอึ้ง สายตานับร้อยคู่จับจ้องมองมาที่เธอ ไม่เว้นแม้แต่มุกเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ตรงข้าม
“ขอบคุณสำหรับดอกไม้นะคะ เอามาให้แป้งแบบนี้เดี๋ยวสาวๆพวกนั้นก็เข้าใจผิด คิดว่าแป้งเป็นแฟนพี่หรอกค่ะ”
“ถ้ามีแฟนสวยขนาดนี้พี่ยอมครับ แล้วแป้งล่ะจะยอมไหม?” คำหวานของหนุ่มหล่อ ทำให้คนที่นั่งมองเหตุการณ์ในระยะเผาขนถึงกลับอึ้งเงียบแทบหยุดหายใจ
“พี่เวหาไปรอที่รถก่อนนะคะ แป้งขอคุยงานกับเพื่อนแป๊ปนึง เดี๋ยวตามไปค่ะ”
“ครับ รีบมานะ ไม่เห็นหน้าแป้งนานๆ พี่คิดถึง”
สายตาหวานมองคนตัวเล็กอย่างเอ็นดู ก่อนจะเดินกลับไปที่รถท่ามกลางสาวตาของสาวๆ ที่หมายปองอยากเข้าไปนั่งข้างๆ
“เล่ามาเดี่ยวนี้เลย ตั้งแต่เมื่อไหร่? ตอนไหน? ไหนบอกจะแก้แค้นแล้วทำไมแกกับเขาถึงได้มาจีบกันเป็นแบบนี้ล่ะ?” มุกทำหน้าตกใจจับแขนเล็กเขย่าสั่น เร่งรัดให้คนตัวเล็กอธิบาย
“เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆ ไว้พรุ่งนี้จะมาเล่าให้ฟังอย่างละเอียดเลย แต่ตอนนี้ฉันต้องไปแล้ว รับรองไม่มีพลาด!” น้ำเสียงมุ่งมั่นท่าทางมั่นใจ เก็บของใส่กระเป๋าแล้วรีบเดินไปขึ้นรถที่มีชายตัวโตรออยู่
ร้านอาหารกลางสวน เด็กสาวร่างบางสวมกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดตัวเล็ก เส้นผมยาวปล่อยสยายพลิ้วตามลม ใบหน้าขาวหมดจด รอยยิ้มหวานสะกดสายตาคนที่กำลังนั่งมองเธอตาไม่กระพริบ
“ทำไมต้องมองขนาดนั้นคะ แป้งลืมอะไรหรือเปล่า” ดวงตากลมโต กรอกไปมา ทำหน้าครุ่นคิด
“เปล่าค่ะ แต่แป้งสวยมากจนพี่ห้ามตัวเองไม่ได้” คำหวานพร้อมสายตาที่เขามอง ทำให้คนตัวเล็กหลบสายตาอมยิ้ม สองแก้มแดงเรื่อตามวิสัยของเด็กสาว
“พี่เวหาไม่ไปทำงานเหรอคะ?”
“เพิ่งมาถึงเอง น้องแป้งจะไล่พี่แล้วเหรอคะ ใจร้ายจัง!”
“ก็แป้งต้องอ่านหนังสือ หรือว่าจะอยู่ติวให้คะ?” คิ้วเล็กยกสูง มองหน้าคมเข้มเป็นเชิงตั้งคำถาม
“ถ้าพี่ติวให้ คืนนี้ไปนั่งดื่มเป็นเพื่อนที่คลับได้ไหม? แลกกัน”
“ดิวคะ”
ทั้งสองนั่งอ่านหนังสือ ทบทวนวิชาที่เขาเองก็ไม่เคยเรียน แต่ทว่าอ่านเพียงไม่กี่นาทีชายตัวโตกลับเข้าใจและสามารถอธิบายให้หญิงสาวฟังได้อย่างละเอียด ไขทุกข้อสงสัยที่เธอเอ่ยถาม เสียงหัวเราะพูดคุยของหนุ่มสาวดังจากม้านั่งริมสระ ทำให้ป้ากับลุงที่แอบดูอยู่ห่างๆ ยิ้มตามด้วยความสุขใจ
“ไอ้หนุ่มนั่นน่าจะชอบหลานสาวตัวแสบของเราจริงๆแล้วล่ะ” เสียงทุ้มปนแหบ หันมองหญิงมีอายุข้างกาย
“หวังว่าเขาจะเป็นคนดี แล้วก็หวังว่าไอ้แป้งของเรา จะไม่คิดทำอะไร พิเรนทร์ ๆ อีก”
..ภายในรถหรูที่เลี้ยวออกจากร้านอาหารเล็กๆ หรือเรียกอีกอย่างว่าบ้าน ของคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆคนขับ
ใบหน้าหวานยิ้มแย้ม ดวงตาของเธอยังสดใสเหมือนที่เขาเห็นในวันแรกที่ได้เจอ มุมปากหนายิ้มมาตลอดทางทั้งที่ไม่ได้มีบทสนทนาใดๆ
“พี่เวหายิ้มอะไรคะ?” เสียงเล็กเอ่ยถาม เอี้ยวตัวหันมองหน้าของคนขับ
“ยิ้มเฉยๆ ก็ไม่ได้เหรอคะ?” สายตาเข้มเหลือบมองสาวน้อยข้างๆ สลับกับการมองถนน
“พี่เวหาพูดคะ ขา กับผู้หญิงทุกคนไหมคะ?”
“ไม่คะ พี่พูดเฉพาะกับน้องสาว แล้วก็คนที่พี่..” เสียงหายเข้าไปในลำคอ ในขณะที่อีกคนกำลังตั้งใจรอฟัง
“อยากพูด”
“แค่นี้?”
“ค่ะ แค่นี้ ทำไมเหรอ? แป้งฝุ่นอยากให้พี่พูดว่าอะไรล่ะ?” ใบหน้าอมยิ้มของชายตัวโต ทำให้เธอรู้ว่าเขากำลังแกล้งหยอก
“แล้วแต่? พี่เวหาอยากพูดอะไรก็ตามใจ แล้ววันนี้ทำไมพี่เวหาถึงอยากให้แป้งไปด้วยล่ะคะ ไม่กลัวผู้หญิงคนอื่นเข้าใจผิดเหรอ?”
ร่างเล็กขยับหันกลับไปนั่งท่าเดิม
“กลัวทำไมคะ? ก็พี่ไม่มีคนอื่น หรือถ้าจะมี ก็คงมีแค่คนเดียว”
“ใครเหรอคะ?” เสียงเล็กพูดแทรก รีบหันกลับมามองหน้าเวหา ดวงตากลมโตเบิกกว้างท่าทางจริงจัง
“ก็ผู้หญิงที่กำลังมองหน้าพี่อยู่ตอนนี้ไงคะ!” คำตอบเรียบ แต่สะกิดความรู้สึกหัวใจของหญิงสาววัยสะพรั่งให้ตื่นตระหนก ใบหน้าขาวร้อนผ่าว รีบหันกลับมานั่งที่
“เป็นอะไร เขินเหรอ?”
“ทำไมต้องเขินด้วยล่ะคะ?”
“เรารู้จักกันมาเป็นอาทิตย์แล้ว แป้งคบกับพี่นะครับ?”
คำขอ ที่เธอเฝ้ารอมานาน เป้าหมายที่เธอต้องการจะไปถึง บันไดอีกขั้นของแผนการที่เธอตั้งไว้กำลังใกล้เข้ามา ตามที่ใจปรารถนา
“คบแบบไหนคะ?”
“เป็นแฟนกับพี่นะครับ” คำตอบหนักแน่นจากปากชายตัวโต เพื่อยืนยันความหมายให้เธอฟังอีกครั้ง
“ตกลงค่ะ! แต่แป้งมีข้อแม้!”
คิ้วหนาขมวด เหลือบมองใบหน้าเล็กด้วยความสงสัย ก่อนจะเลี้ยวเข้ามาจอดด้านหน้าของคลับหรู ที่มีชายหลายคนยืนรอตอนรับอยู่หลายสิบคน
เงื่อนไขที่ยังไม่ได้บอก และข้อสงสัยที่ยังไม่ได้เอ่ยถาม ทั้งสองลงจากรถหญิงสาวเดินข้างชายตัวโตที่ได้รับความเคารพจากการ์ดชุดดำตลอดทาง ตั้งแต่ทางเข้าจนถึงบันไดที่เธอนั่งเฝ้ามันมาตลอดหลายเดือน
(ห้ามบุคคลภายนอกหรือผู้ไม่เกี่ยวข้องเข้า โดยเด็ดขาด)
เท้าเล็กหยุดเดิน ยืนมองป้ายที่แปะอยู่ข้างกำแพงก่อนทางขึ้น ทำให้คนที่เดินนำขึ้นไปหันกลับมามองด้วยความสงสัย
“แป้งเป็นอะไรหรือเปล่าคะ หยุดเดินทำไม?”
“เขาห้ามคนนอกขึ้นไปบนนั้นค่ะ”
“ใครบอก? แป้งเป็นแฟนพี่แล้วนะอย่าลืมสิ! พี่เป็นเจ้าของที่นี่เพราะงั้นแฟนพี่ก็ต้องมีสิทธิ์ทุกอย่าง แม้กระทั่งสิทธิ์ในตัวของ เจ้าของร้าน” เสียงกระซิบท้ายประโยคทำให้หญิงสาวมองตาหวาน ริมฝีปากเล็กเผยยิ้มกว้าง ก่อนจะวิ่งขึ้นบันไดไปหาชายร่างยักษ์ที่ยืนรอ
ทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาในห้องโถงกว้าง สายตาเจ้าเล่ห์ของหญิงสาวก็เริ่มสำรวจ เก็บรายละเอียดทุกอย่างที่อยู่ภายในห้อง
ชุดโซฟาตัวใหญ่ตั้งอยู่มุมด้านหลังของห้อง บาร์เล็กๆ พร้อมตู้เก็บเครื่องดื่มขนาดยักษ์ตั้งอยู่อีกมุมไม่ห่างจากชุดโซฟาสำหรับนั่งดื่ม
“เดี๋ยววันนี้จะแนะนำให้แป้งรู้จักกับเพื่อนๆพี่ พวกมันน่าจะมาดึกๆระหว่างนี้แป้งจะดื่มหรือทานอะไรดีครับ”
“อะไรก็ได้ค่ะ แป้งดื่มไม่เก่งเท่าไหร่”
“หึ โกหกไม่เก่งนะครับรู้ตัวไหม?”
หนุ่มสาวนั่งคุยกันอยู่บนโซฟาขนาดใหญ่ ชายตัวโตเบียดร่างขยับเข้าหาเด็กสาว มือไวลูบไล้โอบเอวบางดึงเข้าหาตัว ใบหน้าคมโน้มแนบดมแก้มขาว กลิ่นไอละมุนจากกายสาว ปลุกเร้าความร้อนเร่าในตัวของชายหนุ่มอย่างที่ไม่อาจฝืนกลั้นมันเอาไว้
“อย่าค่ะ!” เสียงแผ่วเบาในลำคอ มือเล็กที่กำลังปัดป้องของเธอไม่สามารถหยุดอารมณ์ความต้องการณ์ของเขาได้
“พี่ขอนะคะแป้ง พี่ไม่ไหวแล้ว” ลมหายใจร้อนปนกลิ่นแอลกอฮอร์ มือใหญ่บีบต้นขาเล็ก พยายามรุกหนักเพื่อตอบสนองอารมณ์กระสันของตน
“ถ้าจะคบกับแป้ง พี่เวหาต้องไม่ทำแบบนี้ค่ะ!” คนตัวเล็กพูดเสียงแข็ง ทำให้ชายหนุ่มต้องหยุดชะงัก ผละออกมองหน้าของหญิงสาว
“ทำไมครับ?”
“พิสูจน์ว่า พี่ไม่ได้เห็นแป้งเป็นเหมือนผู้หญิงคนอื่น ทำได้ไหมคะ?”
มันเป็นคำขอที่แสนยากแถมลำบากขัดใจผมที่สุดในชีวิต แต่ถ้าจะทำให้เธอมั่นใจ ผมก็ต้องยอมกัดฟันตัดอารมณ์ความต้องการที่กำลังบีบแน่นอัดอยู่เต็มเป้า พยายามกลั้นใจลืมมันไปให้ได้
- Writer
