“ล็อค? ล็อคทำไม? ผัวยังไม่กลับแล้วจะล็อคประตูทำไม?” เสียงคนเมาบ่นพึมพำ ก่อนจะหันไปมองรอบๆ แล้วเดินดุ่มๆ ย่ำเท้าตรงไปที่บ้านหลังใหญ่ของป้ากับลุง ซึ่งอยู่อีกฝั่งของสวน
ปึงๆ ปึงๆ
เสียงทุบประตูดังก้อง ปลุกเจ้าของบ้านให้ตื่นจากการพักผ่อนอันแสนหวาน
แกร็ก!
ประตูบ้านเปิดแง้ม ปรากฏร่างของชายแก่ที่กำลังงัวเงียเหมือนคนเพิ่งตื่น
“คุณเวหาเองเหรอครับ? ทำไมมาแต่เช้าเลยล่ะหรือว่าทะเลาะกับแป้ง? ดื่มเหล้ามาด้วยเหรอครับ?”
“ผมขอกุญแจบ้านน้องแป้งได้ไหมครับ?” ใบหน้าแดงก่ำจากฤทธิ์เหล้า ดวงตาปรือดูไม่มีสติ
เจ้าของบ้านนิ่งเงียบมองคนเมาอยู่พักใหญ่ ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านแล้วกลับออกมาพร้อมกับกลูกกุญแจเล็กในมือ
“ขอบคุณครับ”
“ไม่เป็นไรครับ”
ชายตัวโตยกมือไหว้ รับกุญแจแล้วเดินกลับไปที่บ้านหลังเล็กอีกครั้ง
ระหว่างที่ชายหนุ่มเดินโซซัดโซเซไต่ไปตามคูดิน สายตาของใครบางคน ก็กำลังจับจ้องมองตามหลังจนร่างใหญ่หายเข้
