ผมไม่ได้สนใจหรือตอบคำถามเพื่อน สิ่งที่คิดอยู่ในหัวมีเพียงเหตุการณ์ที่เพิ่งเจอมาเมื่อเช้านี้ ผมไม่รู้ว่าความจริงเป็นยังไงและไม่มั่นใจว่าเด็กที่อยู่ในท้องจะเป็นลูกของผมจริงๆ
ทุกสายตาจับจ้องมองเพื่อนที่เอาแต่นิ่งเงียบ ก่อนจะยอมอ้าปากเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้พวกเขาฟัง
“แม่ง! เรียนก็เก่ง แต่เรื่องแบบนี้ทำไมเสือกโง่คิดเองไม่ได้วะ”
“นั่นสิ กูนึกว่าไอ้ศิลาโง่คนเดียว มึงก็เสือกโง่ไปกับมันอีกคน”
“พวกมึงหุบปากไปเลย กูไม่ได้นั่งเฝ้าตลอด แล้วจะให้มั่นใจได้ยังไงว่าเธอไม่ได้ไปเอากับไอ้หน้าส้นตีนหน้าตี๋นั่น”
“กูว่ามึงรู้!”
เวหาไม่ได้เอ่ยปากโต้แย้งหรือแสดงความเห็นต่าง เขายังคงนิ่งเงียบ คิดทบทวนเรื่องก่อนหน้า แม้ระหว่างเขากับเธอจะไม่ได้เริ่มจากความรักตั้งแต่ต้น ทว่ามันก็กำลังก่อตัวขึ้นภายในใจโดยที่เขาเองก็ไม่ทันรู้ตัว
เช้าวันต่อมา..
ผมแต่งตัวขับรถออกจากคอนโด ตรงดิ่งไปที่บ้านสวนเพื่อเปิดใจขอรับผิดชอบเ
