ของเหลวซึมผ่านเยื่อบางขึ้นมาจนถึงแถบกระดาษสีขาว เสียงหัวใจเต้นถี่ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ทุกอย่างรอบตัวเงียบสนิท ก่อนที่ร่างเล็กจะทรุดตัวลงนั่งกับพื้น
“ไม่จริง ไม่ใช่ มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆ กล่องนี้มันต้องมีปัญหาใช้ไม่ได้” เสียงพึมพำในลำคอ มือเล็กคว้าแท่งตรวจเดินตรงออกมาหาชายหนุ่มที่กำลังนั่งรออยู่ข้างนอก
ปัก!
“มีอันอื่นไหมคะ? แป้งว่ายี่ห้อนี้มันไม่มีคุณภาพ พี่เพทายไม่ต้องเอามันมาขายแล้วนะคะ”
คนตัวเล็กโวยวายเสียงดัง หลังจากวางแท่งทดสอบลงตรงหน้าของชายหนุ่ม
สายตานิ่งมองแถบขาว ที่มีเส้นสีแดงปรากฎขึ้นสองขีด ใบหน้าเรียบเหลือบมองหญิงสาว ก่อนจะยิ้มบางๆให้กับเธอ
“มันไม่ผิดหรอก พี่ดีใจด้วยนะ ว่าที่คุณแม่”
บทสนทนาของคนทั้งสอง กำลังมีใครบางคนแอบฟังอยู่เงียบๆ โดยที่พวกเขาไม่ทันรู้
“คุณเวหา มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ?” เสียงทักของชายแก่ทำให้คนที่อยู่ในบ้านรับรู้ถึงการมาของเขา หญิงชายเดินออกมาจากบ
