2. หน้าที่
934 Words
เฮือก! เฮือก! เฮือก!
เสียงหอบหายใจของคนตัวเล็กใต้ร่างโต หลังจากที่บทสวาทอันช่ำชองของชายหนุ่มจบลง
"เงินให้หนู" เธอบอกทั้งที่ยังหายใจหอบ
"เอาเงินห้าสิบล้านไปให้พ่อยัยเด็กนี่" โคลด์ต่อสายหาลูกน้อง สั่งเสียงเรียบ ทั้งที่ตายังจ้องมองเรือนร่างบอบบางน่าทะนุถนอม เขาไม่คิดเลยว่า นี่จะเป็นครั้งแรกของเธอจริงๆ มันไม่ควรจะเป็นอย่างงี้
"พ่อประจักษ์" เสียงเล็กโพล่งเข้าไปในสาย กลัวคนในสายไม่เข้าใจว่าเอาไปให้ใคร
"ครับนาย ผมไปเดี๋ยวนี้ครับ" ปลายสายตอบกลับมา ทำให้ร่างบางที่ได้ยินโล่งอก
"หึ! พอใจยัง งั้นมาทำหน้าที่ของเธอต่อ" เขากระตุกยิ้มมุมปาก ตัดสายทิ้ง ดึงร่างบางขึ้นไปนั่งคร่อมตัก แค่ยกเดียวมันไม่พอหรอก
"มะ...ไม่นะ" ผิงอันตาโตตกใจ เขาจะทำอีกงั้นเหรอ
"ว่าไงนะ" คิ้วเข้มเลิกสูง ทำเหมือนได้ยินไม่ชัด
"เปล่าคะ"ร่างบางส่ายหัวเล็กน้อย เม้มปากแน่น ใช่สิเธอมันไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธนี่
"นั่งลง" เขาสั่งเสียงเข้ม เมื่อจัดท่าทางให้คนตัวเล็ก
"...อ่ะ มันใหญ่เข้าไม่ได้" ร่างบางบีบไหล่กว้างแน่น หน้าเหยเก ของเขามันใหญ่เกินไป เธอไม่...
"เมื่อกี้มันไม่ได้เข้าไปหรือไง" เขาบอกอย่างขัดใจ ก่อนจะจับเอวบางกระแทกลง เป็นจังหวะเดียวกับที่เขาสวนสะโพกขึ้น
สวบ! ตับ!
"อร๊าย!!!" / "ซี๊ดดดด"
"อื้อ!! คุณโคลด์" ผิงอันผวากอดร่างโตแน่น ซุกหน้ากับซอกคอระบายความเสียวซ่านที่ก่อตัวขึ้น
เธอยอมรับว่าตอนแรกที่เขาพยายามเข้ามาในตัว มันเจ็บเจียนตาย แต่ตอนนี้กลับไม่มีความรู้สึกนั้นแล้ว มันอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ เพราะเธอก็พึ่งพานพบความรู้สึกนี้ไม่ถึงชั่วโมงก่อนหน้า
"ซี๊ดดด แน่นสัส!" เขาสบถคำหยาบหน้าเหยเก
"คุณโคลด์ ขยับ" ปากอวบอิ่มขยับบอก เมื่อเขาไม่ยอมขยับเหมือนครั้งก่อนเสียที มันคับแน่นจนเธอแทบทนไม่ไหวเหมือนกัน
"ทำเองสิ" เขามองร่างบางอันเย้ายวนตรงหน้า ลูบไล้แผ่นหลังเนียน ทั้งขย้ำก้นงอนอย่างมันมือ
"ไม่เอา ทำไม่เป็น" ร่างบางงอแงซุกหน้ากับซอกคอแกร่งไม่ยอมขยับร่างกาย นี่เป็นครั้งแรกของเธอนะ
"ก็แค่ขยับขึ้นลงแค่นี้" เขาบอกพร้อมกับขยับเอวบางขึ้นลงสามสี่ครั้ง แต่มันกลับทำให้เธอกรีดร้องเสียงหลง
ตับ ตับ ตับ
"อร๊ายยยย!!!" ร่างบางเกร็งกระตุกรุนแรง ปลดปล่อยน้ำรักออกมาเปรอะเลอะไปหมด เธอกอดคอแกร่งไว้แน่นไม่กล้าสบตา กลัวโดนด่าที่ทำเขาเลอะ
"หึ! แค่นี้ก็เสร็จแล้วเหรอ" โคลด์ไม่ได้โกรธ แต่กลับยิ้มเยาะ ก่อนจะจับสะโพกกลมไว้แน่น แล้วเป็นคนขยับเอง
พั่บ พั่บ พั่บ ตับ
"อื้อ อื้อ อื้อ!!!" มือเล็กยกขึ้นปิดปากตัวเอง ไม่ให้ปล่อยเสียงอันน่าอายออกมา ความรู้สึกเสียวซ่านนี่มัน...
"อร๊ายยย!!!" ไม่นานเธอกรีดร้องเกร็งกระตุกอีกรอบ หัวสมองขาวโผลนคิดอะไรไม่ออก หลงอยู่ในห่วงสวาทของคนตัวโต ทั้งที่มันคือครั้งแรกของเธอ แต่กลับรู้สึกมากขนาดนี้
ร่างโตยังคงขยับสะโพกขึ้นใส่อย่างต่อเนื่องไม่มีเหนื่อย สักพักร่างบางก็ร้องเสียงหลง เสร็จสมไปกับร่างโตอีกครั้ง
"อร๊ายยย"/"ซี๊ดดด โอ้ววว โอ้ววว"
ทุกอย่างดำเนินไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ และกี่ครั้ง เขาหยุดร่างกายตัวเองไม่ได้ เช่นเดียวกับร่างบาง ที่ร่างกายเอาแต่เรียกร้องหาเขา
"หนูหนาว" ผิงอันบอกคนตัวโตหลังจากบทสวาทจบลงได้สักพัก เธอเริ่มรู้สึกหนาว เพราะไม่มีอะไรห่อหุ้มร่างกาย
"เรื่องมาก" เขามองสายตาตำหนิ แต่แล้วอยู่ๆ ร่างบางก็ลอยขึ้นจากโซฟาตัวใหญ่ด้วยสภาพล่อนจ้อน ขายาวๆ ก้าวตรงไปยังห้องนอน วางเธอลงบนเตียงนองกว้างขนาดคิงไซซ์
"ไม่ได้เรื่องมากเสียหน่อย" ปากอวบอิ่มเอื้อนเอ่ย กลิ้งตัวม้วนผ้านวมห่อตัว ปกปิดร่างกายอันเปลื่อยเปล่า
"หึ" ชายหนุ่มเห็นปฏิกิริยานั่นก็กระตุกยิ้มมุมปาก ทำอย่างกับเขาไม่เคบเห็น
"กลับบ้านได้ยัง" ร่างบางโผล่หน้าออกจากผ้านวม ถามคนที่ยืนเปลือยอยู่ข้างเตียง ถึงหุ่นจะดีแค่ไหน ก็ไม่อายฟ่าอายดินบ้างหรือไงนะ
"คิดว่าไงแม่สาวน้อย"
"ได้แล้ว" ร่างบางลุกขึ้นนั่ง ตอบอย่างมั่นใจ แต่ก็ต้องหน้าจ๋อย เมื่อเขาพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด
"ใครอนุญาต!"
"อยากอาบน้ำ" เธอหลบสายตา แล้วรีบเปลี่ยนเรื่อง
"เรื่องมากมั้ยล่ะ" เขามองสาวน้อยในผ้านวมเหมือนตัวดักแด้ หน้าบูดบึ้ง
"มันเหนียวตัวนี่" เธอบอกปากยื่นอีกครั้ง
"..." เขาไม่ได้ตอบอะไร จึงคิดเองว่าอนุญาต ตามองหาประตูห้องน้ำ ก่อนจะหอบผ้านวมขยับไปขอบเตียง แต่พอเท้าแตะพื้นเธอก็ร้องเสียงหลง
พรึ่บ!
"โอ๊ย" ขาเล็กอ่อนแรง ทรุดตัวลงกับพื้น
"จิ๊ อวดเก่ง" ชายหนุ่มมองอย่างไม่ชอบใจ แต่ก็อุ้มร่างบางเข้าไปส่งในห้องน้ำ
ผิงอันที่อยู่ในอ้อมแขนแกร่ง รู้สึกแปลกใจกับผู้ชายตัวโตนี่ ตกลงเขาจะใจดีหรือใจร้ายกับเธอกันแน่นะ
- Writer
