Kabanata 25
Yes
Everything was just too confusing and unexpected. Hindi ko na alam ang iisipin at mararamdaman. Ang akala ko ay lubos ko ng kilala ang sarili, ngunit simula nang dumating ang malaking dagok sa buhay ko, unti-unti kong pinaghihinalaan ang sariling katauhan.
Dumagdag pa sa isipan ko ang napanaginipan. Ang larawan, pati ang palasyo.
Pakiramdam ko ay may mahika ang palasyo, ang nais kong isipin ay masamang mahika dahil simula nang tumapak ako rito, iba't ibang klase na ng kababalaghan ang naranasan ko.
Gusto kong isisi sa lugar ang lahat.
"Hunter, let's go home..." ilang beses ko nang pinipilit si Hunter.
Nang magising ako kanina ay nasa silid niya ako. Ang kaniyang magulang ay umalis matapos akong kausapin, saka naman si Hunter dumating dala ang isang basket ng pruta
