ด้วยรักมหาศาลจากท่านประธาน

ผมหวงเสียงของคุณ

เธอรับรู้ได้ถึงอารมณ์ที่เร่งร้อนของเขา แต่เขากำลังสัมผัสเธออย่างอ่อนโยน ขบงับลำคอของเธอเบาๆ ไม่รีบเร่ง มันเชื่องช้าราวกับสำรวจทุกรายละเอียด

เพชรพลอยยกมือขึ้นมาไล้ใบหน้าเขา อ้อยอิ่งอยู่ตรงแนวกราม เอเดรียนหันไปรับนิ้วของเธอเข้ามาในปาก มองเธอด้วยสายตาเปี่ยมล้นด้วยความปรารถนา

เอเดรียนยืดตัวขึ้นนั่งบนส้นเท้า แล้วโยกเบาๆ ร่างบางเริ่มแอ่นโค้ง สะโพกขยับไหวไปตามจังหวะของเขา ร่างบางที่โยกคลอนจากการถูกโจนจ้วงเป็นอาหารตาชั้นดี จุดความคลุ้มคลั่งให้เขากระแทกกระทั้นเร็วขึ้น ผลักดันให้เพชรพลอยส่งเสียงร้องแว่วหวาน

เอเดรียนรู้สึกได้ว่าความเคร่งเครียดเขม็งเกลียวขึ้นในร่องรักของเพชรพลอยจนเกินขีดควบคุม จึงเลื่อนมือลูบต้นขาด้านในของเธอส่งให้อารมณ์หญิงสาวพุ่งสูงขึ้น

“คุณทะเล อื้อ”

เธอกรีดร้องเมื่อเขาใช้นิ้วบี้จุดกระสัน แตกสลายแตะวิมานแต่เขาก็ยังไม่หยุดเร่งเร้า

เอเดรียนยึดสะโพกเธอไว้แน่น เพลิงปรารถนาที่มีต่อเธอมันรุนแรงจนเขาเองยังตกใจ

“คุณทะ...เล” เสียงจากปากของเธอคือเสียงที่เขาอยากได้ยินซ้ำๆ

“ดังๆ เรียกชื่อผมดังๆ” เสียงพร่าทุ้มออกคำสั่ง อยากรับรู้ว่าตนเองเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่จะมอบความสุขนี้ให้เธอ

“คุณทะเล ฉันจะขาดใจ”

เขาดุดันจนสมองของเธอพร่ามัวกับเพลิงกามา สะโพกแอ่นหยัดภายใต้การจู่โจมที่ส่งเธอเสร็จสมซ้ำๆ

เอเดรียนมองเธอย่ำสวรรค์ด้วยประกายตาวาววับอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ร่างกายของเขากำลังเหนือขอบเขตของการควบคุม อารมณ์บนใบหน้าของเธอทำให้เขาฉุดรั้งตัวเองไม่ได้อีกต่อไป เสียงอ้อนวอนของเธอดังประสานกับเสียงแหบห้าว ในที่สุดเขาก็ระเบิดความอัดอั้นออกมา

เอเดรียนรอเวลาให้ร่างกายของทั้งสองคลายจากสภาวะตึงเครียดแล้วจึงถอนกายออก เขาจัดการผูกปากคอนดอม หยิบซองใหม่มาฉีกและสวม

ริมฝีปากหยักคมก้มจูบต้นขาด้านใน ลากเป็นทางขึ้นไปยังร่องชุ่มน้ำ โลมเลียขบกัดหยอกเย้าชั่วครู่ก็ขยับขึ้นไปหาเธอ

“เมื่อกี้ยังไม่ได้เศษเสี้ยวของความคิดถึงที่ผมมีต่อคุณเลย เป็ดน้อย”

มือข้างหนึ่งของเธอซอกซอนเข้าไปในผมดกหนา ปากอิ่มเผยอรับเขาที่ประทับลงมา มืออีกข้างวนเวียนอยู่แถวบ่าแกร่ง ลมหายใจของเธอพลันค้างแข็งในลำคอเมื่อมือสะดุดกับร่องรอยบนสะบักหลังของเขา คิ้วได้รูปสวยขมวดมุ่น ขณะที่เขาเองก็หยุดชะงักไปทันทีที่เห็นปฏิกิริยาของเธอ

“ไหนคุณว่าฟัดกับใครไม่ได้นอกจากฉัน” เธอกัดฟันถาม ดันตัวเขาออก แล้วขยับลุกขึ้นนั่ง

เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ข่มความหิวกระหายคลุ้มคลั่งของร่างกายไว้ มองเข้าไปในดวงตาที่กำลังเค้นหาคำตอบจากเขา จับแขนสองข้างของหญิงสาวที่ตัวสั่นเทา

“หึงเหรอครับ”

“ฉันไม่ตลก”

“เอาใหม่ เป็นห่วงเหรอครับ” เอเดรียนเปลี่ยนคำพูดใหม่ ไม่ยอมตอบคำถามของเธอ แล้วก็ไม่รอคำตอบจากเธอเช่นกัน เขาก้มขบเม้มหน้าอกที่ยั่วตายวนใจตรงหน้า ตัวเธอกระตุกเล็กน้อยเมื่อเขาไล่ทำรอยตีตราบนผิวบาง สัมผัสของเขาส่งกระแสหวามหวิวไปทั่วกาย แต่เพชรพลอยก็พยายามรั้งสติไว้เพื่อสื่อสารกับเขา

“ทำไมฉันจะต้องห่วงคุณ” เสียงถามนั้นกระท่อนกระแท่น “ฉันไม่เคยเป็นห่วงคุณเลยสักนิด”

เขาเงยหน้าขึ้นมายิ้ม แล้วตอบอย่างคนที่รู้ใจเธอที่สุด “ก็ท่าทางของคุณมันฟ้องซะขนาดนั้น ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วงผม”

“นี่คุณทะเล! เก่งนักนะเรื่องคิดเองเออเองน่ะ”

“ผมทำแบบนั้นที่ไหนกัน คุณไม่รู้ตัวเหรอ ว่าผมเข้าไปนั่งอยู่ในหัวใจของคุณแล้ว เอาเป็นว่า เมื่อถึงเวลาผมจะเล่าทุกอย่างให้คุณฟังเองนะครับเป็ดน้อย” เขาทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วก้มลงขบเม้มปานสีจางบนลำคอระหง ลิ้นสากร้อนไล้เลียรุกเร้าเพื่อดึงเธอออกจากความว้าวุ่นใจ

“คุณ...” เธอแหงนหน้าให้เขาดูดรั้งลำคอ แต่ก็ไม่วายจะเถียง

เขาเลื่อนตัวขึ้นมาจูบที่ริมฝีปากช่างสงสัย มือใหญ่เล้าโลมร่างบางที่พยายามฝืนไม่ให้ตกลงไปในบ่วงเสน่หา แต่ความเจนจัดของเขาก็ดึงรั้งเธอลงมาเกลือกกลั้วจนสำเร็จ เอเดรียนอาศัยจังหวะที่เพชรพลอยไม่เป็นตัวของตัวเอง ช้อนขาเรียวสองข้างขึ้นจนเธอต้องเท้าแขนไปข้างหลัง แล้วมอบความร้อนผ่าวเหยียดตึงเข้าไปในตัวเธออีกครั้ง

ชั่วแวบหนึ่งที่ความซาบซ่านคลี่คลุมร่าง ความน้อยใจก็พลันวาบผ่านหัวใจ แต่ก็ช่างเถอะ สถานะทางกายของเธอกับเขาไปไกลจนมีเจ้าตัวเล็ก แต่ทางใจเธอไม่อยากเริ่ม การไม่สนใจรายละเอียดในชีวิตของเขาคือสิ่งที่เธอควรทำ และต้องทำให้ได้

แต่...

ไม่อยากเริ่ม...นี่เธอไม่ได้กำลังโกหกตัวเองอยู่ใช่ไหม

และเอเดรียนยังบอกอีกว่าเขาเข้ามานั่งอยู่ในหัวใจของเธอแล้ว...เธอเผลอเปิดประตูรับเขาเข้ามาแล้วหรือ

เม็ดเหงื่อของเขาหยดลงมาต้องผิวหน้า สะกิดเธอออกจากความสับสน เธอยกมือขึ้นเกลี่ยกรอบหน้าเขา ห้องหับที่ปิดสนิทโดยไม่ได้เปิดแอร์ทำให้เนื้อตัวของทั้งสองชื้นชุ่มจากเหงื่อ กลายเป็นภาพยั่วยวนแสนเซ็กซี่จุดไฟเสน่หาให้โชติช่วง เธอขยับสะโพกประชิด ความเร่าร้อนคุกรุ่นไปทุกเซลล์ประสาท เขารุกเธอรับ บางท่วงท่าสลับบทบาทให้เธอควบคุม

กายของทั้งสองร่ำร้องเป็นจังหวะ ความเป็นชายของเขาโดนเรียกร้องด้วยการบีบรัดแน่นหนึบ เสียงของเธอดังเข้าไปในหัวและหัวใจของเขา จนคิดอะไรไม่ออก นอกจากโหมกระแทกท่อนกายกำยำหนักหน่วง

“คุณคือสิ่งที่สวยงามที่สุดในชีวิตของผม” เขากอดเธอไว้แล้วหลอมละลายอยู่ในร่างของเธอ

เธอจูบศีรษะของเขา หัวใจยังเต้นแรงกับความสุขที่เขาป้อนให้ เขาหันมาจูบปากเธอตอบ ก่อนจะจัดการกับสิ่งป้องกัน

“ห้องนี้ไม่เลว อย่างน้อยก็ซับเสียงของคุณไม่ให้ห้องข้างๆ ได้ยินได้บ้าง” เขากลับมาดึงเธอเข้ามากอด

“คิดว่าคงไม่มีประโยชน์มั้ง ฉันแทบจะคุมซอยอยู่แล้ว” เห็นเขาทำสีหน้างุนงง จึงเสริมให้เข้าใจ “ทาวน์โฮมโครงการนี้ส่วนใหญ่คนที่ซื้อจะเอาไว้เกร็งกำไร หรือไม่ก็ให้เช่า ซอยนี้ส่วนใหญ่ยังว่าง บ้านข้างๆ ไม่มีคนเข้าอาศัย”

เขาพยักหน้าเข้าใจ “ก็ดี ผมชอบให้คุณร้องดังๆ แต่ผมก็อยากฟังคนเดียว ผมหวงเสียงของคุณ”