หักข้อ…7/2
797 Words
การมาพักผ่อนในรีสอร์ตที่เขาใหญ่ล่มไม่เป็นท่า ทั้งที่ยังเข้าพักไม่ถึงสามชั่วโมงก็ต้องรีบกลับกรุงเทพฯ เพื่อพากรองแก้วไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล คุณหมอสาวบอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครกล้าทำร้ายเธอถึงขนาดนี้ พ่อแม่เลี้ยงดูเธอมาอย่างดีชนิดที่ว่ายุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ทะนุถนอมราวกับไข่ในหิน แต่กลับมาโดนผู้หญิงไร้ค่าคนหนึ่งทำร้ายร่างกายจนเจ็บปวด ถ้าพวกท่านรู้มีหรือจะทนได้ คนที่มันทำต้องได้รับโทษอย่างสาสม
เช่นเดียวกับจันทร์เจ้า เธอก็ถูกพาไปให้หมอตรวจดูอาการที่โรงพยาบาลเช่นกัน แต่คนละแห่งโดยมีสาโรจน์เป็นคนพาไป ตอนแรกจันทร์เจ้าจะไม่ยอมไปด้วยซ้ำ แต่ข้อมือของเธอมันมีอาการปวดและบวมขึ้นมาก สาโรจน์จึงไม่ฟังคำทัดทาน เขาเป็นคนพาเธอไปส่งที่โรงพยาบาลด้วยตัวเอง
“โชคดีนะคะที่กระดูกไม่แตก มีแค่เคล็ดกับเส้นเอ็นอักเสบ เดี๋ยวหมอจะใส่เฝือกอ่อนให้ก่อน แต่คนไข้ต้องระวังอย่าฝืนใช้แรงมากสักพักนะคะ”
จันทร์เจ้าพยักหน้าเบา ๆ ให้กับคุณหมอผู้ทำการรักษา เธอก้มมองเฝือกสีขาวที่ถูกพันรอบข้อมือ ความรู้สึกเจ็บปวดใด ๆ ไม่ได้อยู่ที่แขนหากแต่มันเจ็บลึกลงไปถึงหัวใจ
เมื่อเสร็จจากการพันเฝือกที่ข้อมือแล้ว นางพยาบาลก็พาเธอไปที่ช่องรับยา ซึ่งกระบวนการทุกอย่างนั้น จันทร์เจ้าไม่ให้ลูกน้องของเขาตามมาดูแลจนน่าอึดอัด พอเธอได้ยามาก็คล้องถุงยาเล็ก ๆ ไว้ที่ข้อมือข้างขวา จากนั้นก็เดินออกมาพบสาโรจน์ที่รออยู่
“เรียบร้อยแล้วค่ะ เรากลับกันเถอะ”
“ครับ คุณหมอว่ายังไงบ้างครับคุณจันทร์”
“ก็ไม่เป็นอะไรมากค่ะ แค่ข้อมือเคล็ด เดี๋ยวก็หาย...เอ่อ คุณสาโรจน์รอสักครู่ได้ไหม ฉันขอแวะเข้าร้านสะดวกซื้อแป๊บหนึ่งค่ะ”
“ครับ”
สาโรจน์มองอีกฝ่ายด้วยความเห็นใจ เขายืนรอเธออยู่หน้าร้านสะดวกซื้อไม่ได้เข้าไปสอดแนมว่าหญิงสาวซื้ออะไรบ้าง ก่อนจะพาเธอขึ้นรถแล้วขับกลับไปที่เพนต์เฮาส์ แต่ก่อนจะกลับไป เธอขอแวะไปหามาลีกับสายฟ้าบอกว่ามีเรื่องสำคัญที่ต้องจัดการ เธอเห็นสาโรจน์ติดต่อหาเจ้าของบ้านก็เบือนสายตาหนี ถ้าเขาไม่อนุญาตเธอก็ไปไม่ได้สินะ ตอนนี้คงพะเน้าพะนอกันอยู่ที่ไหนสักแห่ง
สาโรจน์ขับรถพาเธอมาที่บ้านชานเมืองของจักรา หญิงสาวจึงเดินมาหาควายสองแม่ลูกที่กำลังยืนกินหญ้าอยู่ เจ้าสายฟ้ากำลังยืนมองเธอตาใส พอมาลีได้กลิ่นของเธอก็หันมาสนใจแล้วเดินมาหยุดมองหน้า จันทร์เจ้าใช้มือข้างที่ว่างยกขึ้นลูบหัวของมัน
“มาลี ต่อไปนี้เราจะไม่ได้เจอกันอยู่ที่นี่แล้วนะ”
คำพูดของเธอ ทำให้ลุงสมภพที่เป็นคนดูแลควายสองแม่ลูกทำหน้าสงสัย เธอจึงหันไปยิ้มน้ำตารื้นให้ลุงพร้อมกับบอกว่า
“ลุงสมภพจ๊ะ จันทร์ขายมาลีกับสายฟ้าให้คนอื่นไปแล้วนะ อีกสองวันจะมีรถมารับพวกมันไปอยู่ที่อื่นที่เหมาะสำหรับพวกมันมากกว่านี้”
ลุงสมภพได้ยินก็ตกใจ “คุณจันทร์ขายมาลีกับสายฟ้าแล้วเหรอครับ พวกมันผูกพันกับคุณและที่นี่แล้วนะครับ”
“ฉันรู้จ้ะลุง แต่ที่นี่เป็นบ้านคน บ้านคุณใหญ่ ไม่ใช่ที่ให้ควายอยู่ มันอยู่ที่นี่นานมากแล้ว ฉันเลยให้มันไปอยู่ในที่ที่เหมาะกับมันจะดีกว่า”
“แล้วคุณใหญ่รู้หรือยังครับ”
“รู้แล้วจ้ะ”
แต่ถึงเขาจะรู้หรือไม่รู้ มาลีกับสายฟ้าเป็นสิทธิ์ของเธอ เธอจะขายให้ใครก็ได้ทั้งนั้น
ลุงสมภพหน้าเศร้าลงทันที ในฐานะคนที่เลี้ยงพวกมันสองตัวเป็นเวลาร่วมปี เห็นตั้งแต่มาลีมีแต่ซี่โครงจนตอนนี้อ้วนท้วนสมบูรณ์ มีลูกเป็นควายเผือกมาอีกหนึ่งก็นับว่าผูกพัน พอมันจะจากไปก็รู้สึกใจหายไม่น้อย
“แล้วเจอกันที่ใหม่นะมาลี สายฟ้า”
^
^
^
***เตรียมตัวออกเดินทางแล้วนะ ขอกำลังใจมาให้มาลีกับสายฟ้าและจันทร์เจ้าด้วยนะคะ แกจะไม่ได้เจอพวกเขาอีกแน่อิเฮีย
ส่งใจมาเยอะๆ น้า 🙏🏻
- Writer
