“แล้วบ่อยากทำงานในโรงบาลติ เงินจ้างกะบ่ได้หลาย” ปาลีนาถามขึ้นด้วยความอยากรู้ว่าเหตุใดแฟรี่ถึงเลือกที่จะไม่ทำงานต่อ
“กะบ่มีหยังดอกเจ๊ แค่ตอนนี้ข่อยมีขายของออนไลน์นำ อยากมีเวลาไปขายของนำมันกะได้เงินหลายยุ เดือนหนึ่งได้หลายกว่าเป็นหมออีก สิให้ทิ้งอาชีพหลักไปทำงานเสริมกะคงบ่ได้”
“เข้าใจแล้ว แต่เป็นหยังคือบ่ทำอย่างเดียว แบบนี้บ่เมื่อยคักติ”
“กะเมื่อยยุ ตอนทำงานเต็มเวลาแทบสิบ่มีเวลานอน ทั้งสิเอาเวลามารับออร์เดอร์ลูกค้า ทั้งสิแพ็กของเองอีก แต่ตอนนี้กะไคแนยุได้ทำงานเต็มเวลา ตอนแรกกะคิดว่าสิออกมาขายของ แต่พอคิดไปคิดมากะเสียดายวิชาที่เรียนมา”
“เอาแบบได๋กะได้ แต่อย่าให้มีผลกระทบกับงานเด้อ มีหยังกะบอกสิได้ซอยเหลือกัน” ปาลีนาพูดออกมาด้วยความเป็นห่วง “นี่งานแรก ไปปริ้นประกาศมาติดหน้าร้าน เผื่อมีคนสนใจ เดี๋ยวของพวกนี้เจ๊สิเก็บเอง”
หญิงสาวไล่ให้แฟรี่ไปทำงานตามที่เธอสั่ง ร้านถ่ายเอกสารอยู่ไม่ไกลจากที
