“อ๊ะ..” พลอยรินสั่นสะท้านเมื่อมือของเขากอบกุมเข้าที่หน้าอก “คุณ..” เธอมองผู้กองเพลิงเพชรด้วยสายตาสั่นระริก ก่อนที่จะกัดริมฝีปากตัวเองเมื่อปลายนิ้วของเขาสัมผัสเข้าที่ปลายยอดอก
“อย่าเสียงดัง” เขากระซิบที่ใบหูของพลอยริน ก่อนที่ริมฝีปากจะสัมผัสเข้าที่ติ่งหูของเธอ
“พอแล้ว…อย่าทำมากกว่านี้” พลอยรินฝืนเอ่ยออกมาพร้อมกับยกมือขึ้นดันหน้าอกของเขาเอาไว้
“งั้นก็นอนได้แล้วใช่ไหม” เขาทิ้งตัวนอนในท่าเดิม พร้อมกับดึงเธอเขามากอด ทั้งที่เขาไม่อยากทำแบบนี้ อยากดึงเธอออกไปจากที่ตรงนี้ ไปอยู่กันเพียงสองคน
อยู่ๆ ความรู้สึกบางอย่างของผู้กองเพลิงเพชรก็เกิดขึ้น เขาไม่เข้าใจสักนิดว่าเหตุใดทุกอย่างถึงได้เป็นแบบนี้ ทั้งที่ตัวเองเป็นคนมีความอดทนสูงมาก ไม่ว่าจะเจอเหตุการณ์ใดก็ไม่เคยอ่อนไหวในสักครั้ง
พลอยรินเริ่มมีอิทธิพลต่อเขามากแล้วจริงๆ ในตอนนี้ แต่ว่า…เขาจะสามารถได้รับความรักที่มั่นคงได้อีกหรือไม่ มันจะจบลงไปง่
