ภายในห้องนอนที่เงียบสงบและมือสลัว แต่ด้านนอกกลับเป็นเวลาเที่ยงวัน ร่างกายทั้งสองร่างที่พึ่งได้นอนพักกลับหลับเป็นตาย แต่ถึงอย่างนั้นเสียงโทรศัพท์เจ้ากรรมก็ดังไม่ยอมหยุด
พีรภัทรลุกขึ้นมารับโทรศัพท์อย่างเลี่ยงไม่ได้ แค่มองเห็นชื่อคนโทรเข้าเขาก็ต้องรีบเดินเข้ามาในห้องน้ำทันที
“ว่าไงครับ”
(พี่อยู่ไหนคะ ไหนเมื่อคืนบอกว่าจะโทรหา พลอยรอพี่ทั้งคืนเลยนะ) เสียงของแฟนสาวดังลอดผ่านมาทางโทรศัพท์
“พอดีพี่เมามาก ไม่รู้เลยว่ากลับมาถึงห้องได้ไง ขอโทษนะครับ” เขาเอ่ยคำขอโทษ แต่ไม่ใช่เรื่องที่เขาไม่ได้โทรหาแต่กลับเป็นอีกเรื่องที่ต้องขอโทษ “เอาไว้อาทิตย์หน้าพี่บินไปหาพลอยที่นั่นดีไหม”
(อีกไม่กี่เดือนพลอยก็จะกลับแล้ว ไม่ต้องลำบากเดินทางมาหรอกค่ะ พลอยเข้าใจ นานๆ ทีพี่จะได้ไปเที่ยวกับเพื่อน แล้วไหนจะงานที่ทำอีก)
“แฟนใครน้าาาา น่ารักจัง พี่รักพลอยนะครับ พี่ต้องไปทำงานแล้ว เอาไว้พี่โทรหา”
(ได้ค่ะ)
พีรภ
