ทวงคืน

ตอนที่2.... เเผนคุณภาคิน

​

Ep.2

"คุณภาคินมาส่งเราที่บ้านพร้อมกับนั่งรอเรา เราเอาของขึ้นไปเก็บเเล้วเอาชุดทำงานไปทำงาน ไงเขาก็นั่งรออยู่ในบ้านนั่นเเหละเพราะหวายไปเรียนถ้าหวายอยู่เราจะไม่ให้คุณภาคินเข้ามาหรอก!

เรา : ได้เเล้วค่ะ

ภาคิน : นี่น้องสาวหวาหรอ!! /คุณภาคินเดินไปดูรูปที่ต้องใส่กรอบไว้โต๊ะวางทีวี

เรา : ค่ะนี่เเหละหวาย

ภาคิน : หน้าตาคลายๆหวาเลยอ่ะ

เรา : 555+ ก็นี่น้องสาวหวานี่ค่ะ

ภาคิน : 555+ นั่นดิ่ ไปเถอะ

เรา : ค่า

"ไม่มีอะไรน่ะเขามาส่งที่โชว์รูม ในงานเเถวสนามเเข่งรถเเล้วก็กอดหอมเราในรถตามระเบียบแหละ นางก็ไปไม่ได้ลงรถหรอก"

"ส่วนเราก็เดินเข้าไปหาเพื่อนที่ทำงานเป็นพริ้ตตี้ด้วยกันนั่นเเหละ ชื่อมิ้ว เเนน ต่าย เพื่อนเราก็ดีนะ เเต่ไม่ได้สนิทกันรักกันขนาดนั้นหรอก เเต่คือมีอะไรช่วยเหลือกันได้ก็ช่วยเหลือไป"

มิ้ว : อิจๆๆๆ

ต่าย : 5555+มึงอิจเขาทำไมมึงก็ผู้มาส่ง

มิ้ว : โธ่! ผู้กูอ่ะหล่อก็ไม่หล่อ เเถมยังไม่รวยเท่าคุณภาคินอี้ก

แนน : จริง 555+

เรา : อ่าสนุกกันพอยัง ไปเเต่งตัวกันวุ๊

มิ้ว : 555+ อารมดี้ดี สงสัยถูกฉีดยามา

เรา : มิ้ว ทะลึงมึงอ่ะ

เเนน : เรื่องจังไรไว้ใจมิ้ว

ต่าย : ไปเหอะ! เดะหัวหน้าเข้ามาเเม่งได้บ่นหูชาอีก

"จ้าทำงานวนไปชีวิตพริตตี้ สวยกันทุกคนบอกเลย โชว์มันคืองานของพวกเรา เเต่เเค่โชว์ พริ้ตตี้ไม่ได้ขายตัวน่ะบอกเลย "

น้อง!!!

"มีผู้ชายรูปหล่อ เดินมาเรียกเราก่อน เรากำลังจะเดินเข้าที่เปลี่ยนชุดคืองานเราเสร็ยจเเล้ว "

เรา : เรียกหนูหรอค่ะ!

ผู้ชาย : คับผมวีระ

เรา :ค่ะ! หนูยี่หวาค่ะ

ผู้ชาย : 555+รู้จักเเล้วผมติดตามผลงานหวามาหลายงานเเล้ว /ฮั่นน่ะ มีติดตามผลงานเราด้วย

เรา : ขอบคุณน่ะค่ะ

คุณวีระ : พอจะสดวกนั่งคุยกับผมรึป่าวเอ่ย

เรา : งั้นหวาเปลี่ยนชุดก่อนเเล้วกัน

คุณวีระ :คับผมรอตรงนี้น่ะ

เรา : ได้ค่ะ

"เราก็เข้ามาเปลี่ยนชุด เเล้วก็โทรหาคุณภาคินเเต่เขาปิดเครื่อง อืมคงเเบตหมดนั่นเเหละ

ต่าย : ใครอ่ะที่เรียก

เรา : เขาชื่อวีระนะ กูก็ไม่รู้จัก

เเนน : คุณวีระที่เป็นนักธุระกิจหน้าใหม่นี่

มิ้ว : เออช่ายๆ หึ้ยอย่าบอกน่ะเขามาชอบมึง

เรา : จะบ้าหรอ

แนน : ถ้าเพื่อนไม่เอา ก็ให้เพื่อนน่ะ ! /กอดคอเราเลยจ้า

เรา :555+ ได้ๆกูไม่เอาหรอกกูมีคุณภาคินเเล้ว

ต่าย : ซื่อสัตว์เเหะ

แนน : ซื่อสัตว์กับเขาเเค่ฝ่ายเดียวป่าวมึง เขาซื่อสัตว์กับมึงใหม

มิ้ว : แนนมึงก็พูดให้หวามันคิดมาก มาเก็บของกลับบ้าน

เรา : 55+ ไม่เป็นไรเพื่อนกันพูดเตือนกันได้น่ะ

แนน : จ้ะ

เรา. : ไปก่อนน่ะ!!!

เพื่อน. : จ๊ะ!!!

"เราก็สะพายกะเป๋าเเล้วเดินออกมาหาคุณวีระ. เขาอาจจะจ้างงานเรามั้งไม่รู้ดิ่!

เรา. : รอนานใหมค่ะ

คุณวีระ. : ไม่เลยคับ. /ยิ้มหวาน

เรา. : ค่ะคุณมีอะไรจะคุยกับหวาหรอ

คุณวีระ. : เราไปหาที่นั่งคุยกันใหม.

เรา. : อ่อได้ค่ะ

"เราก็มานั่งร้านอาหารเเหละอยู่ใกล้โชว์รูม. เราก็เดินกันมานั่นเเหละคือไม่รู้ดิ่ก็พึ่งรู้จักกับเขาเขาจะไว้ใจได้ป่าวอันนี้ก็ไม่รู้. ก็มานั่งเขาก็สั่งๆอาหารนั่นเเหละก็ไม่เห็นเขาพูดธุระสักทีเลย. "

เรา. : เอ่อคือสรุป!คุณมีอะไรจะคุยกับหวาหรอค่ะ

คุณวีระ. : ทานก่อนสิ่รีบจัง

เรา. : ค่ะ!!!!

"ไอ้เราก็กินๆ. คุณวีระก็กินไปยิ้มไป. เขาจะส่งสายตาให้เราตลอด. เรานี่ต้องหลบสาตาอ่ะบางครั้ง. ก็กินจนเราอิ่มนั่นเเหละ. คือนางก็ยังไม่มีทีท่าจะพูดเรื่องงานหรืออะไรเลย. "

เรา. : อิ่มเเล้วน่ะคือคุณจะคุยอะไร

คุณวีระ. : 5555+รีบจัง

เรา. : คือถ้าไม่มีอะไรหวาจะกลับแล้วนะ

คุณวีระ. : คือผมชอบคุณอ้ะหวา. / จ้าหวาเองก็ตลึง+อึ้งไปดิ่. ให้ตายเถอะชีวิตคิดว่านางเอกระดับโลก

เรา. : หึหวาไม่ตลก!!

คุณวีระ. : จริงๆหวา. ผมตามดูคุณมาหลายงานเเล้ว. ผมติดตามชีวิตคุณอยู่น่ะ. ผมรู้บ้านคุณอยู่ใหน. คุณมีน้องสาวที่ต้องดูเเล. /โอโหเราอึ้งคูณสอง. เขาทำไมรู้ขนาดนี้

เรา. : งั้นคุณก็คงรู้ว่าหวามีคนครบอยู่เเล้ว

คุณวีระ. : ภาคินอ่ะหรอ.

เรา. : ค่ะ. หวาขอบคุณน่ะคุณวีระสำหรับความรู้สึกดีๆที่มีให้หวา. เเต่หวามีคุณภาคินเเล้ว. หวารักเขา

คุณวีระ. : คับ. /ยิ้มให้เราเเปลกๆ..

เรา. : งั้นหวาขอตัวน่ะค่ะนี่ค่าอาหาร /เราวางเงินหนึ่งพันที่โต้ะเรากำลังจะลุก

คุณวีระ. : คุณไม่ต้องจ่ายหรอกคนจ่ายมานู้นเเล้ว. ! /คุณวีระหันออกไปที่หน้าประตูร้าน. คือคุณภาคินเดินเข้ามา. เหี้ยนี่มันเรื่องไรกันวะ!!!!

เรา. : นี่อะไรกัน??

คุณวีระ. : 5555+ /ชูโทรศัพท์ที่โทรออกขึ้นว่าภาคิน.

ภาคิน. : ขอบใจน่ะเพื่อน

คุณวีระ. : 5555+ เออรักษาไว้ดีๆน่ะคนนี้.

ภาคิน. : เเน่นอนวะ

เรา. : สนุกกันพอรึยัง! หวาขอตัวน่ะ

"บอกเลยว่าเราโมโห. สรุปคือให้เพื่อนมาหลอกเรา ว่าเราจะเล่นด้วยใหม เเบบนี้อ่ะหรอ. เออเราขว้ากะเป๋าเเล้วรีบเดินออกมา. คุณภาคินก็วิ่งตามเรามา. "

หวา!! รอผมด้วย!!

เรา. : จะมาหลอกอะไรอีก

ภาคิน. : โอ๋ผมขอโทษ. ผมเเค่อยากพิสูทอะไรหลายๆอย่าง

เรา. : คิดว่าหวาง่ายสิ่น่ะ. คิดว่าหวาหวังจับคนรวยๆสิ่น่ะ. หวาผิดหวังในตัวคุณมากอ่ะคุณภาคิน. ตลอดเวลาที่ผ่านมามันพิสูทไม่ได้เลยหรอ. ฮึ้ก!!! / เราแราดน้ำใสๆที่มันใหลออกจากตา

ภาคิน. : ผมขอโทษหวา. ผมไม่คิดว่าคุณจะเป็นแบบนี้. /หมั้บกอดเรา

เรา. : ฮื้อๆ. หวาก็คนใหมมีหัวใจใหม. ไม่ใช่จะเล่นตลกอะไรก็ได้อ่ะ!!!

ภาคิน. : คับผมผิด. ผมขอโทษไม่ร้องน่ะ. คุณร้องให้ใจผมจะขาด. / เช็ดน้ำตาให้เรา

เรา. : ฮึ้บ..

ภาคิน. : ขอโทษน่ะคับ. /จูบหน้าผากเรา เออคือคนก็เดินผ่านไปผ่านมา

เรา. : บ้าคุณภาคินคนเยอะแยะ

ภาคิน. : ใครเเคร์. ละ55555

เรา. : /เราหลุดขำออกมา

ภาคิน. : เย้หัวเรอะเเล้ว!!!!/หยิกเเก้มเรา

เรา. : 555+คุณภาคิน. /ตีเเขนคุณภาคินเบาๆ

ภาคิน. : ไปเที่ยวกันดีกว่า. /กอดคอเรา

เรา. : ไปใหน /เราเงยมองหน้าคุณภาคินเขาสูงกว่าอะเนอะ . ภาคิน. : อยากไปใหนอ่ะ. ไปผับรึไปเที่ยวงานวัด

เรา. : ไปงานวัด..

ภาคิน. : 555+ได้หอมผมก่อน. /เอียงเเก้มมาหาเรา.

เรา. : ฟ้อด~ นี่

ภาคิน. : 5555+

"เดินกอดคอกันไป จนถึงรถนั่นเเหละ เราก็โทรบอกน้องว่าเราไปเที่ยวหวานก็ไม่ได้ว่าอะไร. "