MODEL +18

1. BÖLÜM +18

Hikayemizde +18 bölümler geçmektedir rahatsız olanlar için önceden bilgilendirme yapılacaktır lütfen yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmeyin.....

"Ece hanım Batu bey bu sıcak çikolatayı içmenizi ve üşütmemenizi söyledi." Sinirle gözlerimi devirdim. "Söyleyin o patronunuz olacak ite istemiyorum madem o kadar çok düşünüyor gelsin kendinisi getirsin."

Arda bu dediğimin üzerine şok oldu "Ece yapma güzelim, daha önce neler yaptığını sen benden daha iyi biliyorsun inat etme iç şunu ." Dediğinde daha çok sinirlendim Ardaya bağıracaken sete olduğumuz aklıma geldi. "Ardacım defol git ne dediysem ilet, ondan gelecek hiçbir şeyi istemiyorum." Arda tek kaşını kaldırıp onay verir gibi başını saladı ve gitti.

Çok geçmeden Batu sinirle yanıma geldi ben ne olduğunu idrak edemezken hızla bileğimden sıkıca çekti ve belimden sıkıca tutu odasına götürdü ne kadar dirensemde fayda etmedi.

Odaya girdiğimiz gibi tek elliyle ellerimi sıkıca tutup duvara yasladı.

"Demek patronu olacak o it."

"Demek gelsin kendi getirsin."

"Ece senin derdin ne, iyilikle yaklaşıyorum olmuyo, kötülükle yaklaşıyorum olmuyo napıcam ben seninle." dediğinde gülümsedim.

"Bırak peşimi sana peşimde gez diyen mi var." Batu sinirle nefes alıp verdi.

"Ece sınırlarını aşma, yapmak istemediğim şeyler için zorlama beni" sinirle gözlerimi devirdim.

"Bırak beni, uzak dur benden senden nef-"

Sözümü tamamlamadan dudaklarını dudaklarıma bastırdı öyle bir öpüyordu ki sanki dudaklarımı kopartıcaktı, karışılık vermediğim için sinirlenip belime cimcik atı bu biraz canımı açtığı için hafif bir inleme çıktı dudaklarımdan Batu istediğine kavuşmuş gibi hafif bir gülümsedi.

İki elimide öyle bir tutuyordu ki kıpırdamayı bırak itemiyordum bile, ne kadar böyle devam etti bilmiyorum ama geri çekildiğildi sırada yüzüne okalı bir tokat atım beni ağlarken gördüğü için şaşırmıştı konuşmasına fırsat vermeden odadan çıktım. Kimseye haber vermeden setten ayrıldım.

Eve geldiğimde üzerimi değiştirip asistana mesaj atım yarın işe gelmeyeceğimi haber verdim. Yatağa uzanıp deliler gibi ağlamak istiyordum.

Çok yorulmuştum tüm bu olanlardan.

Biraz da iyi gelir kafamı toplarım düşüncesi ile müzik açtım, istemsizce gözümden akan yaşa engel olamıyorumdum orada ne kadar ağladım bilmiyorum ama ağlarken uyuya kaldığımı fark ettim.

Kalktığımda ağlamanın verdiği etkiyle başım ağırdan çatlıyordu, gözlerimde bir ağırlık vardı hareket etiremiyordum. Saate bakmak için telefonu elime aldığımda bildirimleri gördüm ve hızlıca mesajlar bölümüne girdim mesaj atan Batu Bey'di.

Batu Bey- Ece özür dilerim.

Batu Bey- Ben kendime hakim olamadım bian kendimi kaybettim. (15:44)

Batu Bey- Yanına geliyim konuşalım lütfen.(15:46)

Batu Bey- Ece lütfen bişey söyle bağır çağır kır kız lütfen ama bişey söyle.(15:46)

Batu Bey- Ne demek işe gelmiyorsun lan ben neyim burda.Ve yarın çekimin var gelmek zorundasın.(20:21)

Batu Bey- Ayrıca ben izin verdiğimi hatırlamıyorum.(20.22)

Batu Bey- Yarın o sete gelincek bitti...(20:30)

Ece- Bende izin aldığımı hatırlamıyorum.(21:31)

Batu Bey- Yarın o sette gelinecek o kadar...(21:31)

Ece- Batu Bey bugün yaptığınız yeterince göze batıyor isterseniz hadinizi aşmayın sizi engelememi istemiyorsanız uzatmayın daha fazla.(21:48)

Batu Bey- Allah kahretmesin istediğini yap ama beni kendinden uzak tutma.(21:49)

~Görüldü~

******

Dün Ece'yle konuşmuştuk gelir sanıyordum ama gelmedi. Ona ne zaman içimi açmaya çalışsam uslu durmuyordu, oda bunu bildiği için sürekli onunla konuşurken duvar köşelerine sıkıştırmak zorunda kalıyordum. Benden nefret ettiğini söylüyordu ama dili başka gönlü başka bişey söylüyordu. O yüzden Ece'den uzaklaşamıyordum eğer gözleri de aynı şeyleri söyleseydi bu kadar işkenceyi çekip peşinden koşmazdım.

Dün yaşananlar yüzünden bana kızgın olduğu için gelmediğini tahmin ediyordum Ece'ye izni olmadan dokunmak istemezdim ama son zamanlar söylediği kelimeler çok canımı yakıyordu dünde sinirle kendimi kaybettim olan oldu pişmandım aslından bunu yaptığım için ne yapıp edip kendimi afetirmem gerekti.

Setten çıkacakken Arda ve diğer çalışanların konuşmasına kulak misafiri oldum Ece hakkında konuşuyodular Arda bugün anne ve babasının ölüm yıl dönümü olduğu için gelmediğini söyleyince beynimden vurulmuşa döndüm oysaki ben benim yüzümden gelmediğini düşünüyordum.

Odama geri dönüp Eceye mesaj atım.....

Batu- Ece seninle konuşmam lazım acil buluşalım.(20:01)

Batu- Ece hadi ama gülüm bırak artık şu inadı.

Batu- Kime diyorum acaba ben(21.05)

?Huzurum? Yazıyor....

?Huzurum?(Çevrimiçi)

?Huzurum?- Konuşcik bidy yukl

Batu- Ece lütfen sarhoşum deme.

?Huzurum?- Bens kimn sahus olmakb kin

Batu- Konum at her neredeysen alıyım seni.

?Huzurum?Yazıyor...

?Huzurum?-(Çevrimiçi)

?Huzurum?- Konum

Batu- Tamam bekle beni geliyorum hemen.

-Görüldü-

Arabaya binip Ecenin atığı konumu açtım, konum bir uçurumun kenarını gösteriyordu. Bişey yapacak korkusu ile tam gaz sürmeye başladım arabayı. On dk içinde Ece'nin atığı konuma geldim. Arabadan indiğimde Ece arabanın üzerine oturmuş hala içiyordu 'Ece' diye seslendiğimde duymadı dürtüm bana doğru baktı hiç bişey demedi içmeye devam etti ağladığı her halinden beli oluyordu gözleri kızarmış ve davul gibi şişmişti.

"Neyin var neden bu haldesin" diye sordum sebebini biliyordum ama ondan duymak istiyordum.

"Tam iki sene koskoca iki sene önce mezuniyetim vardı yanıma geliyorlardı babam direksiyon hakimiyetini kaybedip buradan uçurmuş arabayı, benim yüzümden annem babam kardeşim öldü" karşımda robot gibi hiç kıpırdamadan duruyordu ilk defa onu böyle görmüştüm." Herşey benim yüzümden oldu eğer ben çağırmasaydım şuan benimle olacaklardı hepsi benim suçum" deyip kendine vurmaya başladı arabanın üzerinden ayaklarını aşağı çekip kendime doğru çekip yüzüme bakmasını sağladım "Şttt güzelim senin suçun yok ölüm bu, kaderleri böyleymiş seninle hiçbir alakası yok bizde birgün bu dünyadan göç edeceğiz kaderimiz böyle bunun önüne geçemeyiz."

"Hadi toparla kendini artık ben yanındayım sen yalnız değilsin" dediğimde ellerimi yüzünden çekip uzak durmamı istedi yine başa dönmüştük.

Ellerimi havaya kaldırıp "Tamam yaklaşıyorum sakin ol" deyip bir iki adım geri atım. "Ama artık açıkla beni neden kendinden uzaklaştırıyorsun, sende yorulmadın mı artık bu kovalamacadan" diye bağırdım. Yere çöküp ağlamaya başladı "Çünkü seni de kaybetmekten korkuyorum seninde beni bırakıp gitmenden korkuyorum" dedi. Bu dediğine seviniyimi ağlayımı bilemedim. Yanına oturup elini tutum "Sana söz veriyorum seni bir an olsun bırakmayacağım iyi gününde kötü gününde yanında olacağım" dediğimde gözümün içine baktı uzun uzun, sonra tekrar ağlamaya başladı. Ve ilk defa bana kendi isteği ile sarıldı ve ağlamaya devam etti. Baya uzun zaman geçti şuanki ağnı bozmak istemediğim için Ece'ye hiçbir şey söylemek istemedim ağlarken uyuya kaldığını bile fark etmemişim hata. Sabah güneş doğmaya başlamıştı Ece o kadar güzel uyuyordu ki bu manzaraya ömrümü vermeye hazırdım...