เมียหมอ
694 Words
การรับผิดชอบครั้งนี้ถ้าเธอเดินไม่ไหวเขานั่นแหละต้องรับผิดชอบ ร้าวไปทั้งร่างเหมือนเอาการออกกำลังกายทั้งปีมารวมในคืนเดียว เมื่อคืนที่กระโดดหนีตายชิดซ้ายไปเลย แต่หมอก็ยังเป็นหมอ เสร็จเรื่องบนเตียงเขาจับเธอวัดไข้ ที่บอกหน่วง ๆ ก็กดตรวจทั่วท้อง โอเค มดลูกไม่เป็นอะไร แต่โรคกระเพาะเจ้ากรรมฟ้องนำหน้าไปแล้ว แต่เรื่องนี้เธอผิดสักหน่อย นัทธ์กมลเถียงกลับทันควันว่าเป็นเพราะเขานั่นล่ะที่กินเธอมากเกินไป แต่โดนย้อนกลับทันทีเหมือนกันว่าเป็นเพราะเธอไม่กินข้าวกินปลามาตั้งแต่เมื่อวานมากกว่ามั้ย แถมก่อนหน้านี้ก็ไม่รู้กินข้าวกินข้าวกินยาตรงเวลาหรือเปล่า
คุณหมอเลิกคิ้วส่งสายตาคาดโทษ เบื่อคนรู้ทันชะมัด
นัทธ์กมลแอบย่นจมูกใส่แผ่นหลังกว้างตอนเขาหันกลับไปทางตู้เสื้อผ้า ได้ผ้าขนหนูมาผืนก็เดินกลับมาอุ้มเธอไปห้องน้ำ ทว่าแค่ตัวถูกวางลงเท้าแตะพื้นหญิงสาวก็ต้องอุทานเสียงหลง ไม่กล้ามองตัวเองที่ถูกจับมายืนโป๊ให้สายตาคมไล่สำรวจ คนตัวเล็กทำเหมือนเดิมยกมือขึ้นปิดเป็นพัลวัน แต่ถูกสายตาดุ ๆ กับมือหนารั้งไว้ไม่ให้ทำได้ดั่งใจ มิหนำซ้ำเสียงเข้มยังถาม
“จะอายอะไร”
ถามมาได้ ก็อายเขานั่นล่ะ!! ถึงเลยเถิดไปถึงไหนต่อไหน แต่มันก็แค่สองครั้งเองมั้ย แถมแบบรู้เรื่องรู้ราวเมื่อคืนเพิ่งครั้งแรกเองด้วยซ้ำ คนมันยังไม่ชินนี่ แล้วบนเตียงไฟมันก็ไม่ได้สว่างจ้าเห็นไปทุกซอกทุกมุมเหมือนในนี้ ใครเขาเสร็จกิจกรรมอย่างว่าแล้วยังต้องมายืนแก้ผ้าให้ผู้ชายดูกัน
ถูกหมอกินเท่านั้นถึงได้สัมผัสความรู้สึกอายแสนอายแต่ทำอะไรไม่ได้แบบนี้ ไหล่เล็กห่อลู่เข้าหากัน ริมฝีปากเม้มสนิทระงับความปั่นป่วนหวิวไหวไปทั้งช่องท้องยามปลายนิ้วแข็งแรงไล้วนบนรอยแดงชิดเม็ดทับทิมสีหวาน ยิ่งพอร่างสูงนั่งชันเข่าลง มือขยับต่ำลงมากรีดแยกร่องกุหลาบหวานออกจากกัน อีกครั้งที่หญิงสาวอุทานเสียงหลง ขาเรียวจะหุบเข้าหากันตามสัญชาตญาณแต่เขาไม่ยอมให้ทำ คิ้วเข้มขมวดฉับ
“บวม”
หน้าเธอกับตรงที่ตาคมจ้องเขม็งไม่รู้ตรงไหนร้อนผ่าวกว่ากันแล้ว แต่นิ้วอุ่นจัดยังกดย้ำ
“พะ..พี่เทมส์” เสียงแผ่วได้แต่ร้องห้าม ยิ่งปลายนิ้วยาวสอดลึกเข้าไปทำเอาร่างบางไหวสั่นสะท้านทรุดลงไปซบหน้ากับบ่ากว้าง ความชื้นแฉะที่หลั่งไหลออกมาทำให้ยิ่งเขินอาย แค่นี้ร่างกายเธอก็ตอบสนองเขาแล้ว
คนละเรื่องกับใบหน้าเคร่งขรึม ธีรกรไล้แผ่วบนเกสรบวมเป่ง ทำเธอเจ็บไปทั้งตัว แล้วเมื่อกี้ยังไม่รู้จักพอมีหน้าไปขออีกรอบ ทั้งที่เมื่อคืนก็เพิ่งสัญญากับเธอไปว่าจะไม่ทำให้เจ็บ
ชายหนุ่มสบถต่ำในลำคอ ยิ่งพอเงยหน้าขึ้นมา เห็นคนซบหน้าบนบ่าน้ำตาคลอ
“พะ…พอแล้ว” นัทธ์กมลบอกเสียงอู้อี้ อายที่เขายังไม่ทันได้ทำอะไรเธอก็…
“เจ็บมากเหรอ”
คนฟังคิดไปอีกอย่าง สายตาทอดแววห่วงใยที่มองมา เธอไม่รู้เพราะไม่กล้าสบตา ทว่าความจริงจังในน้ำเสียง หญิงสาวส่ายหน้า
“กริ๊ง… อาย”
อ้อมแอ้มสารภาพแบบไม่เต็มเสียงเท่าไรนัก แต่ก็ยังดีกว่าปล่อยให้เขาคิดไปเองว่าเธอร้องไห้เพราะเจ็บมาก เจ็บตรงไหนอีก แล้วไม่หยุดตรวจสักที มีหวังคราวนี้ได้มุดฝักบัวหนีจริง ๆ แน่
คำตอบที่ได้รับ หมอหนุ่มนิ่งไปชั่วครู่ ถอนหายใจโล่งอก ก่อนจับร่างบางลุกขึ้นมาพร้อมกันรวบเข้ามากอดปลอบ
“ไม่เป็นไร มันเป็นเรื่องธรรมชาติ”
คราวนี้เขินจริงแฮะ เขากลั้นยิ้มบอก เช็ดน้ำตาที่หยดลงอีกแหมะ
- Writer
