คิ้วเข้มเลิกขึ้นเป็นเชิงถาม อมยิ้มในใบหน้าที่ทำให้คนถูกมองแก้มร้อนฉ่า นัทธ์กมลไม่ตอบ ทำเป็นเสมองไปทางอื่น นี่เธอใจง่ายเกินไปหรือเปล่า แต่ช่างเถอะ มีอย่างอื่นอยากรู้มากกว่า
“พี่ให้เงินเดือนผู้หญิงที่คบแบบนี้ทุกคนเลยเหรอ”
เผือกมันร้อนเลยยอมคุยต่อก็ได้ ก็กริ๊งคนก่อนเขา คุณหมอตาคนสวยก็น่าจะรวยอยู่แล้วมั้ย ถ้าซื้อของแพง ๆ ที่ถูกใจให้ไม่แน่ก็อาจรับ แต่คงไม่เอาหรอกเงินเดือน เธอก็เหมือนกันไม่เอา อยากได้ความรัก ไม่ได้อยากให้ผู้ชายมาเลี้ยงนี่
แต่พูดอะไรผิดไปอีก เขามองเธอตาดุกว่าเดิม
“อย่านอกเรื่องครับ เลิกคิดสักที” เสียงเข้มไม่มีแววเล่นเลยสักนิด ยักษ์ตัวโตเดินเข้ามาคุกคาม นัทธ์กมลขยับถอย น่ากลัว แล้วนี่ยื่นโทรศัพท์มาให้ทำไม
“เอาไปลบรูปเลย”
เสียงดุบอกอย่างรู้ทัน ตาคมหรี่มองคนตาตื่นเพราะถูกจับได้ที่อยู่ ๆ เปลี่ยนเป็นอมยิ้ม ไม่กลัวเขาแล้ว นัทธ์กมลรับโทรศัพท์มา ทำเป็นปลดล๊อคหน้าจอ เปิดเข้าไปดูเฟสบุ๊คที่ร้างมาแรมปีของเขา กดขึ้น relationship with KK กระดิ่งหมา แล้วส่งคืนเขาไป
“อ่ะ”
จะลบทำไม เขาขี้เกียจ เป็นพันรูปขนาดนั้นเธอก็ขี้เกียจเหมือนกัน เอาแบบนี้ดีกว่า
“ฮึ”
ธีรกรรับโทรศัพท์ของตัวเองคืนมา ริมฝีปากได้รูปหยักยิ้ม เขาเอาโทรศัพท์ของเธอมาทำแบบเดียวกันบ้าง
KK กระดิ่งหมา in relationship with Pakawatt Temp.
นี่ถ้าไม่ติดว่ามีคนไข้รออยู่ในไอซียู ยัยตัวแสบได้โดนจัดหนักอีกหลายยกแน่ !!
แต่แค่เข้าไปอาบน้ำ กลับออกมาจากคนธรรมดา นัทธ์กมลก็ได้สัมผัสถึงความรู้สึกของการเป็นคนดังในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ที่ทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ แต่ตอนนี้เธอแทบจะวูบเพราะโทรศัพท์ดังครืดไม่หยุด ข้อความแจ้งเตือนทั้งในเฟสบุ๊ค ทั้งไลน์ อินบ๊อกซ์แทบแตก อาจเพราะเรามีmutual friends ร่วมกันเป็นร้อย แน่นอนถึงอยากเผือกแค่ไหนแต่ใครจะกล้าไปถามเขา ไอ้ดรีมไลน์มาต่อว่าเธอใหญ่ว่าแอบไปแซ่บกับอาจารย์มันตอนไหนทำไมมันไม่รู้ มิน่าอาทิตย์ก่อนตอนเธอหายไปที่ปรึกษาสุดที่รักถึงเป็นเดือดเป็นร้อนให้มันโทรตามอยู่นั่นล่ะ นั่งไม่ติดยิ่งกว่าลูกศิษย์ตัวเองหาย ทีตอนมันอกหักหายไปเป็นครึ่งเดือนอาจารย์ไม่เห็นตามโทรตามไม่ถามหาสักคำ แล้วนี่อะไรเด็กตัวเองก็ไม่ใช่ถึงเป็นประธานหลักสูตรก็เถอะ ออกอาการจัด ก็ทะแม่ง ๆ ตั้งแต่ตอนนั้นแล้วเชียว
น้องนักศึกษาแพทย์ที่รู้จักกันก็ไลน์มา ‘พี่กริ๊งอ่า อาทิตย์ก่อนนู้นทะเลาะกันเปล่า อาจารย์เทมส์กินหัวหมดยกวอร์ดไม่สนเด็กใครเลยนะ’ …ต่อไปนี้ฝากเธอหาข้าวหาน้ำให้เขากินให้อิ่มก่อนมาโรงพยาบาลด้วย จะเป็นพระคุณแก่เด็กตาดำ ๆ ผู้ประสบภัยทางการศึกษาทุกคน
โถ อาการหนัก…
ยิ่งพี่ส้ม ทำมาเป็นเริ่มต้นด้วย ‘อุ๊บ!! ตกอกตกใจ’ ก่อนตบเข้าเรื่อง ‘ตกลงมือดีจริงหรือเปล่า’
โอ้ย เอาเข้าไปแต่ล่ะคน แต่เธอยังไม่มีอารมณ์ตอบใครหรอก กำลังรับไม่ได้กับชุดคอเต่าสีขาวที่เขาสั่งมา จะให้เธอใส่ได้ยังไง เดินไปไหนคนได้นึกว่าแม่ชี!!
แต่พอมาอยู่บนตัวเธอจริง ๆ เขากลับยิ้มอย่างพอใจ คนหน้าบูดเดินตามเจ้าของบ้านที่ถือกุญแจรถออกไป ตอนอยู่ในรถเธอแอบสังเกตว่าโทรศัพท์เขาเงียบกริบ หน้าจอดำสนิทไม่เห็นสว่างวาบตลอดเวลาเหมือนเธอเลย ปิดการแจ้งเตือนทำยังไงนะ รุ่นใหม่ล่าสุดเพิ่งได้มาวันเดียวเธอยังไม่ชินมือ นัทธ์กมลงมอยู่พัก สุดท้ายก็ถอดใจหันไปบอกคนเปย์ระหว่างรถจอดติดไฟแดงว่าให้ช่วยหน่อย
ตัวต้นเรื่องกลั้วหัวเราะ ยอมทำให้ แต่เขาแอบอ่านข้อความในโทรศัพท์ มิหนำซ้ำยังเอี้ยวตัวมาถามความเห็น
“พี่มือดีจริง ๆ ใช่มะ”
“พี่ !!”
จะให้ตาเขียวใส่กี่รอบ จะเปล่งแสงได้อยู่แล้ว เปลี่ยนเป็นเนื้อเขียวแทนสัญญาณไฟเลยดีมั้ย
คนตัวเล็กขู่ฟ่อ อยู่ด้วยกันมาหนึ่งวัน สกิลความกล้าเธอเริ่มเพิ่มขึ้นมาบ้างแล้ว
แต่ดู!!
“เอาสิ ตบปุ๊บจอดรถข้างทางจูบกลับเลยนะครับ เบาะหลังยังว่าง”