อเมริกาโน่รสมินต์

1207 Words

ธีรกรลองถามดู ได้ความว่าตัวเองเกือบไม่ได้กินกาแฟ เพราะเธอไปเดินชนกับหมอรุ่นราวคราวเดียวกับเขา ที่มองเธอแปลก ๆ เหมือนอยากทักอะไรแต่ก็ไม่พูด สุดท้ายได้แต่ยิ้มให้แล้วเดินจากไป มันเลยข้องใจ อ้อ อย่างนี้นี่เอง “ไม่รู้พี่รู้จักหรือเปล่า หล่อด้วยนะ” หือ…!! “เขาหล่อ… แต่เขาแปลกอ่ะ” คิ้วเรียวขมวดมุ่นเป็นปม ส่วนคนเกือบจะหน้าตึงเพราะเมียชมคนอื่น เปลี่ยนเป็นซ่อนยิ้มกลั้นขำแทบไม่ทัน แต่เขาจะไปรู้จักได้ยังไงคนท่าทางโรคจิตแบบนั้น “หรือแพ้วัคซีนอ่ะ หน้าบวมหรือเปล่า พี่ดูให้หน่อย” เมียหมอยังวินิจฉัยแทนหมอไปเรื่อย มิหนำซ้ำยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้ หน้าใส ๆ ไร้เครื่องสำอาง ปากช่างเจรจาแต่จิ้มลิ้มพริ้มเพราที่เขาได้ชิมแล้วว่าหวานกว่ากาแฟรสขม ธีรกรยกเจ้าน้ำดำในแก้วซดระงับอารมณ์ไปอีกอึก เขาบอกไปแล้วว่าไม่เป็นอะไร แต่นัทธ์กมลยังไม่เลิกหมกหมุ่น ทิ้งตัวลงพิงพนักเบาะ ครุ่นคิดสื่อจิตคุยกับแม่สื่อตัวเอง แล้วอยู่ ๆ ก็กระเด้งขึ้นมา ตากลมเบิกกว้างเหมือนนึกขึ้นได้ “หรือพี่กัดคอกริ๊งอ่ะเมื่อคืน!! เป็นรอยแน่ ๆ เลย ชุดมันไม่ได้ปิดต้นคอนี่” เธอหันขวับมากล่าวหา อ่าว โทษกันซะอย่างนั้น คนอยู่ดี ๆ ตกเป็นผู้ต้องหาปลายตามองอย่างเอือมระอา โดยมีโจทย์นั่งลูบคอตัวเองทำตาขุ่นใส่ แต่คอเธอน่ะมันมีรอยซะที่ไหน แถมขาวผ่องเนียนลออขนาดนี้ เห็นแล้วมันน่า!! มือหนาวางแก้ว นัทธ์กลมลตกใจที่อยู่ ๆ คนทำหน้าเบื่อก็โน้มตัวเข้ามาต้อนเธอจนแผ่นหลังไปชิดประตูรถฝั่งที่นั่งอยู่ จะขยับไปไหนตอนนี้ก็ไม่ได้แล้ว มีอาณาเขตคับแคบอยู่แค่ที่ตัวเขากับแขนอีกข้างของเขากักไว้ เร็วทันกัน ธีรกรช้อนปลายคางเด็กน่ามันเขี้ยวขึ้นมารับจุมพิต อาศัยจังหวะที่เธอตกใจสอดลิ้นผ่านริมฝีปากที่เผยอออกเล็กน้อยเข้าไปควานหาความหวาน อเมริกาโน่ติดปลายลิ้นผสมกลิ่นมิ้นต์นิด ๆ ที่ได้ชิม หญิงสาวดันไหล่กว้างผ่านเสื้อเชิ้ตทำงาน เมื่อมือแข็งแรงที่เค้นคลึงอยู่ที่เต้านุ่มแค่ภายนอก เลื่อนลงไปถกชายกระโปรงยาวเป็นแม่ชีของเธอจนมันร่นขึ้นมาที่เอว แต่นี่มันในรถนะ!! เธอร้องห้าม เขาฟังซะที่ไหน ทำเธอเปลือยไปครึ่งท่อนแล้วยังล้วงมือเข้ามาลูบไล้ขาอ่อนด้านใน ที่แค่เขาแตะทักทายยังทำเอาร่างบางถึงกับสะดุ้ง แต่เขาไม่สะเทือนเลยนี่สิ!! มือหนาเลื่อนขึ้นไปปลดตะขอบรา คลายเต้าอวบอิ่มให้ได้ฟอนเฟ้นแบบเต็มไม้เต็มมือ ยัยตัวแสบเห็นตัวเล็ก ๆ อย่างนี้ แต่ข้างในนุ่มหยุ่นสู้มือดีชะมัด “พะ…พี่เทมส์” เสียงหวานครางแผ่ว เมื่อเขาไม่ได้แค่คลึงเคล้า แต่ยังบีบเต้าอวบไว้ในอุ้งมือ ชูลูกเชอรี่ลีสวยขึ้นมากดบดเน้น ๆ เจ็บนิด ๆ แต่ทำไมมัน… “อะ…อือ” มือร้ายกาจเลื่อนไปทำแบบเดียวกับเต้านุ่มอีกข้าง เขากระซิบข้างหูถามว่าชอบไหม นัทธ์กมลห่อไหล่เข้าหากัน จิกเล็บลงบนไหล่กว้าง ร่างกายเธอตอบเขาไปหมดแล้ว แต่ถ้าขืนบอกว่าก็ชอบทุกอย่างที่เขาทำนั่นล่ะอีก เธอยังไม่อยากเปิดประสบการณ์แปลกใหม่ รู้ด้วยว่าทำยังไงผู้ชายตรงหน้าถึงจะใจอ่อน “พี่เทมส์ขา” หญิงสาวทำแบบเดียวกับที่ทำเมื่อคืน เขาชอบยัยกระดิ่งหมาเวลาออดอ้อนแบบนี้ มันช่าง…น่ารัก น่าเอาด้วย!! ความจริงก็อยากตรวจภายในให้เมียต่อ ไม่ติดด้วยที่ต้องทำในรถ แต่เอาเถอะ สงสารคนโดนเอามาทั้งคืน “ฟิล์มรถพี่แปดสิบ แข็งแล้วด้วย ความจริงพี่อยากทำต่อ” ชายหนุ่มบอกไปตามตรง ขบริมฝีปากนุ่มเบา ๆ ก่อนยอมถอนจูบออก ธีรกรกลั้วหัวเราะ เมื่อโดนคนแก้มซับสีเลือดเขวี้ยงค้อนใส่ คุณหมอยิ้มกริ่มไม่สะทกสะท้าน ยังไงเขาก็เป็นต่อ แล้วถ้าอยากให้ตามใจมันก็ต้องมีอะไรมาต่อรองกันหน่อย “เรียกที่รักก่อน” ถอนจูบก็จริง แต่อุ้งมืออุ่นจัดยังกุมเต้าอวบ ใบหน้าคมยื่นเข้าไปใกล้ ยิ้มใส่ตา คิ้วเข้มเลิกเป็นเชิงถามอย่างคนพร้อมทำจริง ทำเอาแก้มใสยิ่งร้อนผ่าว เธอไม่ได้เขินที่จะบอก แต่ยังเขินไม่หายเรื่องที่เขาทำ แล้วยังมาจ้องกันอีก นัทธ์กมลหลบตา แต่บุญบาป หลบยังไงให้ไปสะดุดตรงเป้ากางเกงเผง โอเค… โอเคเลย ต้องรีบทำ หายเขินเป็นปลิดทิ้ง!! หลังจากนั้นป๋าของยัยกระดิ่งหมาก็พาไปเปย์เสื้อผ้า เครื่องสำอาง ของใช้ส่วนตัว ยันชุดชั้นใน ดีที่อย่างหลังเขาไม่เดินตามเข้าดงไปด้วย เพียงแต่ยื่นบัตรเครดิตมาให้ แล้วบอกจะไปนั่งงีบรอที่ร้านกาแฟเสร็จแล้วให้โทรหา โห ถึงจะไม่ขนาดแบล็คการ์ด แต่วงเงินในบัตรน่าสะพรึงมาก แปดหลัก!! ตอนเขาจ่ายให้เห็นไม่ชัด แต่พอได้มาอยู่ในมือเท่านั้นล่ะต่อมเผือกเริ่มทำงานทันที ทีอย่างนี้ล่ะทำงานเร็วไม่เหมือนต่อมความฉลาด ตอนนั้นที่เขาบอกว่าเงินไม่พอใช้ กินกล้วยปิ้ง กับอเมริกาโน่ร้านสะดวกซื้อก็ยังอุตส่าห์ไปเชื่อเขาเนอะ ความอ๊องเป็นเหตุ วันนั้นทำตัวน่าสงสาร มาวันนี้กาแฟนางเงือกสี่แก้วฉ่ำ แบงค์พันปลิวไปเรียบร้อย ความจริงที่เขาให้มาสองพันยังเหลือที่เธออีกเกือบพันห้า เธอคืนให้เขาไปตั้งแต่อยู่ในรถ แต่เขาไม่เอา มิหนำซ้ำตอนเดินผ่านตู้เอทีเอ็มยังแวะกดเงินสดมาเพิ่มให้อีกห้าพันให้ติดตัวไว้ บอกจะขายคอนโด ต้องทำงานเพิ่มจะหาเงินปิดบ้าน แต่ขยันเปย์จริง ๆ คนโดนเปย์ส่ายหน้าแต่ก็อดอมยิ้มไม่ได้ นัทธ์กมลเลือกจ่ายค่าชุดชั้นในเป็นเงินสดที่เขาให้มาแทนที่จะใช้บัตรเครดิตของเขา ตอนนี้ช่วยได้นิดหน่อยก็ยังดี เดี๋ยวเธอทำงาน คงช่วยได้มากกว่านี้ ตกลงแล้วว่าจะอยู่ด้วยกัน เขาตั้งใจสร้างครอบครัว เธอก็จะช่วยเขาอีกแรง เรื่องเงินอาจหาได้มากเท่า แต่เรื่องดูแลบ้านดูแลเขาหลังจากนี้สบายใจได้ เพราะฉะนั้น หลุดออกดงของใช้ส่วนตัวชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่ตั้งใจเลือกเพื่อเอาใจเขาโดยเฉพาะ ความจริงก็เริ่มหิวนิด ๆ แต่แทนที่จะเดินกลับไปหาเขาเลย หญิงสาวเลือกที่จะแวะซุปเปอร์มาเก็ตเพื่อซื้อน้ำยาซักผ้า น้ำยาปรับผ้านุ่มก่อน ก็เขาบอกว่าปกติเสื้อผ้าส่งซัก ของพวกนี้ย่อมไม่มีในบ้านแน่นอน และเธอจะเริ่มปฏิบัติการตั้งแต่คืนนี้เลย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more