06 All i ever need
997 Words
•Killing you 6•
ผับ S
“ไงเคย์ ทำไมทำหน้าบึงเหมือนคนไม่ได้ปลดปล่อยมาหลายวันแบบนั้นวะ” เควินนั่งกระแทกเก้าอี้จนเพื่อนในกลุ่มสังเกตุได้ว่าชายหนุ่มมีอารมณ์ไม่ปกติสักเท่าไหร่
“ไม่มีอะไรหรอก แค่หงุดหงิดเล็กน้อย” ชายหนุ่มกระดกน้ำสีอัมพันขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว
ในโต๊ะมีชายหนุ่มทั้งหมด 4 คน ทั้งหมดเป็นเพื่อนสนิทกันสมัยเรียนมัธย คนแรกชื่อมาร์คเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยและมีธุระกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ คนที่สองชื่อกายเป็นลูกชายของผู้มีอิทธิพลและเป็นเจ้าของร้านจิลเวอร์ขนาดใหญ่ที่มีสาขาทั่วประเทศ และคนสุดท้ายชื่อเรอัลเจ้าของผับ s ที่เบื้องหลังเป็นพ่อค้าอาวุธสงครามรายใหญ่ นับว่าทั้งโต๊ะคัดน่าตาและความรวยมาทั้งนั้น จนบรรดาสาวๆ ในผับต่างกรี๊ดกร๊าด พร้อมที่จะเสนอตัวขึ้นเตียงตลอดเวลา
“แหม๋นานๆ ทีจะได้รวมตัวกันทำหน้าให้เหมือนคนอยากมีชีวิตอยู่หน่อยไม่ได้หรือไง แกหายไปจากประเทศไทยตั้ง 12 ปี เชียวนะเว้ย” กายรินเหล้าแล้วส่งให้เควิน
“นั่นสิทำหน้าเหมือนคนแบกโลกอยู่ได้ ร่าเริงเหมือนไอ้เรอัลหน่อยสิ”
“รายนั้นจะไม่ร่าเริงได้ไง เสือผู้หญิงแบบมัน เปลี่ยนคู่ควงอาทิตย์ละสองคน”
“เฮ้ย! ทำไมมึงพูดหมาๆ แบบนี้วะมาร์คกูเปลี่ยนทุกวันเว้ย”
“อยากได้สาวไทยซักคนสองคนมั้ย เดี๋ยวให้ไอ้เรอัลเรียกมาให้” กายสะกิดคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ไม่ล่ะ กูยังไม่มีอารมณ์”
“ว๊าาาา ลืมไปว่ามึงไปอยู่อิตาลีนานเลยลืมกลิ่นสาวไทยซะงั้น เอาหน่อยน่า”
ว่าแล้วเรอัลก็กวักมือเรียกสองสาวนุ่งน้อยห่มน้อยมานั่งลงข้างเควินเพื่อให้ปรนิบัติและเอาอกเอาใจเขา สองสาวยิ้มให้ก่อนจะใช้สองมือนวดแขนนวดขาให้ชายหนุ่ม แต่เควินก็ยังมีอาการเบื่อหน่ายเหมือนเดิมแถมยังหนักกว่าเดิมอีก เขามีเรื่องหงุดหงิดในใจเรื่องที่ว่าก็คือเรื่องของผู้หญิงคนนั้น คนที่ไม่ยอมออกจากบ้านเขาไป เขาจะทำยังไงให้เธอออกไปโดยที่ไม่ต้องใช้กำลัง
และอารมณ์หวุดหงิดก็เพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวเมื่อสองสาวเอาหน้าอกซิลิโคนมาเบียดแขนของเขาขึ้นลง
“เธอสองคนออกไปจากฉันตอนนี้ ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน แล้วหักแขนเธอ!” สองสาวทำหน้าเลิ่กลั่กก่อนแผ่นหนีแตกกระเจิง
“เฮ้ย! มึงเป็นอะไรของมึงวะกูเรียกมาแดกเหล้านะ ไม่ได้ให้มึงมานั่งทำหน้าตายแบบนี้” กายเริ่มมีน้ำหู
“กูแค่หงุดหงิดเรื่องของผู้หญิงคนหนึ่ง”
“คนไหนวะ”
“เด็กที่บ้านกู”
“มึงเลี้ยงเด็กด้วยหรอวะ”
“ลูกสาวของคนรับใช้แม่กู”
“ผู้หญิงที่มึงพูดหมายถึงนักศึกษาในสังกัดกูใช่มั้ย” มาร์คเอ่ยปากถาม
“ใช่”
“มึงจะไปหงุดหงิดน้องมันทำไมวะ น้องออกจะเรียนดี ขยัน เป็นเด็กทุนด้วยนะ มึงควรภาคภูมิใจสิที่เด็กในบ้านเรียนเก่งขนาดนี้”
“เหอะ! มึงไม่รู้อะไรอย่าพูดเลยดีกว่า” เควินลุกปึงปังออกจากโต๊ะไป ก่อนจะเดินออกไปดูดบุหรี่ข้างนอก ทิ้งให้เพื่อนทั้งสามคนนั่งแปลกใจ
“มันเป็นอะไรของมันวะ”
“นั่นสิ นี่ถ้าเป็นผู้หญิงกูว่าน่าจะเมนส์ไม่มาแน่ๆ”
ฟูวววววว~
ร่างสูงกำลังยืนพ่นบุหรี่อยู่ข้างนอก จู่ๆ ก็มีผู้หญิงสองคนเดินมาหาแล้วเอาหน้าอกมาเบียดแขนของเขา คนหนึ่งข้างซ้ายคนหนึ่งข้างขวา
“พี่คะ เที่ยวมั้ยคะหนึ่งคนสองพัน สองคนสามพันห้าค่ะ”
“...” ร่างสูงไม่สนใจและยังยืนพ่นควันบุหรี่ต่อโดยไม่สนใจผู้หญิงสองคนที่กำลังนัวเนียเขา
“ว่าไงคะ พ่อหนุ่มสุดหล่อเที่ยวมั้ยคะ”
“...”
จนกระทั่งหญิงสาวคนหนึ่งกำลังจะเอื้อมมือไปจับของสงวนของเขา แต่ก็ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อร่างสูงขว้าข้อมือเล็กขึ้นมาเเล้วบีบอย่างรุนแรงจนสาวเจ้านิ้วหน้าด้วยความเจ็บปวด
“โอ้ย!”
“ถ้าพวกเธอสองคนยังอยากมีแขนไว้ใช้งานต่อ กรุณาไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้!”
“ดะ ได้ค่ะ พวกเราสองคนขอโทษมากๆ นะคะ ช่วยปล่อยมือดิฉันหน่อย” หญิงสาวพยายามแกะมือใหญ่ออก
“เธอรู้มั้ยที่นี่คือผับของเพื่อนฉัน และข้อห้ามก็คือห้ามมาขายบริการที่นี่!” สองสาวทำหน้าเลิกลั่ก
“ขอโทษค่ะ พวกหนูไม่รู้จริงๆ”
“ไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้!” ก่อนจะสะบัดข้อมือเล็กอย่างแรงจนคนที่โดนสะบัดถึงกับล้มลงก้นกระแทกกับพื้น
แล้วสองสาวก็รีบเผ่นหนีคนละทิศคนละทาง ร่างสูงพ่นควันบุหรี่อย่างหงุดหงิด ก่อนจะทิ้งลงพื้นแล้วใช้เท้าบดขยี้ จากนั้นเดินไปขึ้นรถสปอร์ตสีดำสุดหรูที่จอดอยู่หน้าผับแล้วบึ้งออกไปด้วยความเร็ว
“เชี่ย! ทำไมหงุดหงิดแบบนี้วะ”
เพราะใบหน้ารูปไข่และดวงตากลมโตนั่นทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดทั้งวัน แล้วทำไมเขาต้องหงุดหงิดแบบนี้ด้วยวะ แบบที่เขาเองก็ยังหาสาเหตุไม่เจอ ก่อนจะเอื้อมมือไปเพิ่มวอลลุ่มเพลงเพื่อกลบความหงุดหงิดในใจ
Don't the water grow the trees
Don't the moon pull the tide
Don't the stars light the sky
Like you need to light my life
If you need me anytime
You know I'm always right by your side
And see I've never felt this love
You're the only thing that's on my mind
..................................................
Song : All I ever need
[Austin Mahone]
- Writer
