01 การกลับมา
885 Words
•Killing you 1•
ประเทศไทย
ตัดภาพมาที่อีกซีกหนึ่งของโลกเหล่าแม่บ้านและคนรับใช้ต่างวุ่นวายทำความสะอาดคฤหาสน์กันยกใหญ่ เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงคุณชายของบ้านก็จะบินมาถึงแล้ว
“ป้่านินห้องหลานชายของฉันทำความสะอาดดีแล้วใช่มั้ย”
“เรียบร้อยค่ะคุณหญิง”
‘เศษฝุ่น หยากไย่เอาออกหมดแล้วใช่มั้ย หลานชายฉันเป็นคนรักความสะอาดมาก แม้แต่เศษฝุ่นก็ห้ามมีเข้าใจมั้ย’
“เข้าใจค่ะคุณหญิง”
‘“อืม ไปๆ ไปทำงานต่อ”
บ้านแม่ชุดขาวก้มหัวให้อย่างมีมารยาทก่อนจะรีบไปทำความสะอาดต่อ ที่ต้องทำความสะอาดกันยกใหญ่เพราะนานๆ ทีคุณหญิงจะมาพักที่นี่ เธอชอบการสังสรรค์กับเพื่อนกลุ่มไฮโซ ส่วนใหญ่จึงใช้ชีวิตอยู่ในคอนโดหรูย่านใจกลางเมือง ส่วนคฤหาสน์นี้ให้นมแจ่มและบรรดาแม่บ้านเป็นคนดูแล
“นมแจ่ม อาหารเรียบร้อยแล้วใช่มั้ยคะ”
“เรียบร้อยแล้วค่ะคุณณดา มีแต่ของโปรดของคุณเควินทั้งนั้น”
“ดีมากจ้า งั้นนมแจ่มจัดโต๊ะอาหารรอเลยนะ”
“ได้ค่คุณหญิง”
คุณหญิงณดาเดินดูรอบๆ บ้านเพื่อตรวจสอบความเรียบร้อย เพราะนานๆ ทีจะเข้ามา นี่ถ้าไม่ติดว่าหลานชายสุดที่รักกลับมา บ้านหลังนี้คงไม่ดูสะอาดสะอ้านน่าอยู่ขนาดนี้ ก่อนจะเดินไปหยุดตรงกรอบรูปขนาดใหญ่ เป็นรูปวันแต่งงานของพี่สาวเธอกับสามี บ้านทั้งหลังจะไม่เงียบเหงาขนาดนี้ถ้าหากคนในรูปยังอยู่ และหลานชายของเธอคงไม่ต้องจากบ้านอันเป็นที่รักเพื่อไปหลบรักษาแผลใจถึงอิตาลี
ใช้มือแตะรูปนั้นเบาๆ ก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นบ้านหลังเล็กที่อยู่หลังคฤหาสน์ มุมปากแสยะยิ้มขึ้นมาก่อนที่จะก้าวขาเดินไปบ้านหลังนั้น
ปึกๆๆ
เธอเคาะประตูอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่มีใครเปิดประตูให้
“คุณหญิงจะมาหานังกิ่งหรอคะ” สาวใช้คนหนึ่งเดินผ่านมาพอดี
“ใช่ มันหายหัวไปไหน ทำไมไม่มาช่วยงาน”
“หนูเห็นออกไปตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ น่าจะไปทำงานะพาร์ททาม”
“เหอะ ไปทำงานพาร์ททามหรือไปหาผู้ชายก็ไม่รู้”
“หนูคิดว่าน่าจะไปทำงานพาร์ททามนะคะ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นนังกิ่งมีแฟนเลย”
“พวกทำตัวใสๆ นี่มันร้ายลึกจะตาย ไปๆ ฉันขี้เกียจคุยละ”
ก่อนจะมองไปที่บ้านหลังนั้นแล้วแสยะยิ้มอีกครั้ง สมน้ำหน้าที่มันอยู่อย่างนี้
“แกกับแม่แก มันก็แค่พวกมารขวางความสุข”
เวลา 18.30 น.
รถตู้สีดำสุดหรูเคลื่อนตัวเข้ามาจอดหน้าบ้าน บรรดาสาวใช้และคนขับรถรีบวิ่งไปขนของลงจากรถ ร่างสูงที่อยู่ในชุดสีดำดูดีก้าวขาลงมาจากรถ บรรดาสาวใช้ที่เห็นต่างกรี๊ดในใจ
“หล่ออะไรเบอร์นี้”
“อย่างกะดาราฮอลลิวูดแหนะ”
“ฉันนี่ใจละลายเลย”
“ฉันก็เหมือนกัน”
สาวใช้สองคนยืนซุบซิบกันและกรี๊ดกร๊าดความหล่อของบุคคลที่พึ่งมาถึง จนลืมสังเกตุว่าคุณหญิงณดายืนอยู่ข้างหลัง
“มายืนซุบซิบอะไร ไปทำงาน!” สาวใช้สองคนวงแตกก่อนจะรีบวิ่งเข้าครัว
“สวัสดีครับคุณน้า” ร่างสูงก้มหัวให้ผู้เป็นน้า ก่อนจะใช้มือสองข้างกอดอย่างคิดถึง คุณหญิงณดาเปรียบเสมือนแม่อีกคน เพราะตั้งแต่แม่เสียไปคนเป็นน้าก็ดูแลเขามาอย่างดีตลอด เอาใจใส่ไม่ต่างจากแม่ของเขาเลย
“ไม่ได้เจอกันตั้งสิบสองปี โตเป็นหนุ่มขึ้นเยอะเลยนะ” ปกติจะเจอกันผ่านทางโซเชียลและวิดิโอคอล แต่วันนี้ยอมรับว่าหลานชายของเธอดูโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก
“คุณน้าก็ยังสวยเหมือนเดิมนะครับ”
“แหม๋ ชมเก่งเหลือเกินพ่อหนุ่มคนนี้ ปะๆ ไปกินข้าวกัน น้าให้นมแจ่มทำของโปรดไว้ให้”
นมแจ่มกำลังสนใจในการจัดโต๊ะอาหารอยู่ ร่างสูงจึงเดินไปสวมกอดนมแจ่มจากด้านหลังเบา
“ว๊ายคุณพระ! นมแจ่มตกใจหมด คุณชายมาไม่ให้ซุ่มให้เสียง”
“ผมคิดถึงนมแจ่มมากเลยครับ” นมแจ่มลูบหัวคนตัวสูงเบาๆ เธอเองก็คิดถึงคุณชายเหมือนกันเพราะเลี้ยงดูคุณชายตั้งแต่เด็กจึงเกิดความรักความห่วงใย
“ปากหวานจริงๆนะ พ่อหนุ่มคนนี้มาๆ นั่งก่อนเดินทางทาเหนื่อยๆ เดี๋ยวนมแจ่มตักอาหารให้นะคะ”
“ไปอยู่เมืองนอกตั้งนาน ทำไมไม่พาสาวแหม่่มมาแนะนำตัวกับน้าสักคนสองคนหน่อย”
“แหม๋ คุณน้าผมเป็นผู้ชายรักสนุกยังไม่พร้อมที่จะผูกมัดกับใครหรอกครับ”
“นี่น้าจะได้อุ้มหลานก่อน หรือจะตายก่อนได้อุ้มหลานกันล่ะนี่”
“คุณน้าก็ว่าไปได้อุ้มหลานแน่ๆ ครับ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้”
“จ้าพ่อเสือหนุ่ม”
วันนี้นับว่าเป็นการทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาครั้งแรกในรอบสิบสองปีที่บ้านเกิดของเขา เขาคิดถึงอาหารไทยมากโยเฉพาะฝีมือของนมแจ่มอร่อยไม่แพ้ฝีมือของแม่ของเขาเลย
- Writer
