04 ให้ฉันไปส่งไหม
1035 Words
•Killing you 4•
เช้าวันจันทร์ร่างบางกำลังนั่งรอรถอยู่ป้ายรถเมย์เพื่อไปเรียน วันนี้เธอไม่ปั่นจักรยานไปเพราะใส่ทรงเอ แต่จู่ๆ มีรถสปอร์ตสีดำคันหรูวิ่งเข้ามาจอดตรงฟุตบาท พอลดกระจกลงถึงรู้ว่าเป็นใคร
“จะไปเรียนหรอ”
“ใช่ค่ะ”
“ขึ้นรถ!”
“คะ?” ร่างเล็กทำหน้างง
“ฉันสั่งให้ขึ้นรถก็ขึ้นสิวะ นั่งบื้ออยู่ได้” คนในรถสบดอย่างรำคาญ คนตัวเล็กรีบวิ่งไปขึ้นรถอย่างว่าง่าย
“คาดเข็มขัดด้วย”
ในรถจึงเกิดความเงียบ
“คุณเควินรู้จักมหา’ลัยของกิ่งด้วยหรอคะ”
“รู้ กำลังจะผ่านไปแถวนั้นพอดี”
ร่างสูงเปรยตามองคนที่นั่งอยูข้างๆ ก็จะแสยะยิ้มมุมปาก
“อยู่ปี 1 แต่ใส่ทรงเอรัดติ้วขนาดนี้?”
“วันนี้มีกิจกรรมของคณะค่ะ เขาเลยให้ใส่ทรงเอไป”
เหอะ ดูจากการแต่งตัวแล้วคงจะร้ายไม่เบานี่ขนาดอยู่ปี 1 นะนี่
“เสื้อนักศึกษาถ้ามันตัวเล็กมาก ก็ไปซื้อใหม่ซะนะกระดุมจะเด้งทะลุตาผู้ชายแล้วนั่น”
ร่างเล็กรีบก้มหน้าสำรวจหน้าอกตัวเอง ยอมรับว่าเสื้อมันตัวเล็ก เธอใส่ไซส์ S ถ้าซื้อตัวใหญ่กว่านี้ มันก็หลวมไหล่เธอ ทำไงได้ก็แม่ให้หน้าอกมาใหญ่เกินตัว
“ผู้ชายเขายิ่งชอบมองของที่มองง่ายๆ แบบนี้แต่งตัวยั่วมากๆ ระวังจะโดนฉุดไปข่มขืนล่ะ”
คร้านที่จะเถียงกับเขา ปกติเธอก็ไม่ได้ใส่ทรงเอรัดติ้วขนาดนี้หรอก แต่วันนี้มีงานที่คณะบอกไปแล้วเขาก็ไม่ฟัง จนกระทั่งถึงหน้ามหาวิทยาลัยเธอขอบคุณเขาที่มาส่งแล้วรีบวิ่งขึ้นห้องเรียน เพราะวันนี้ค่อนข้างมาสายเนื่องจากรถติดหนักมาก เพราะเป็นเช้าวันจันทร์
จนกระทั่งพักเที่ยง
กิ่งวารีและเพื่อนสนิทอีกสองคนมานั่งกินข้าวที่โรงอาหารตามปกติ ทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยมัธยมพอเข้ามหาลัยดันเรียนคณะเดียวกันสาขาเดียวกันอีก
“ชนะนี ฉันฝากซื้อชาเขียวปั่นหน่อยหนึ่งแก้ว” เจด้าสาวสองยื่นเงินให้มะนาว
“แหม ตั้งแต่แปลงเพศมานี่เป็นง่อยเลยนะ”
“ก็มันยังไม่เข้าที่นิ ใช้แค่นี้ทำไมต้องดุด้วย เธอจะได้เดินผ่านผู้ชายกลุ่มนั้นไงล่ะ” เจด้าชี้ไปยังผู้ชายกลุ่มนั้นที่นั่งอยู่หน้าร้านน้ำปั่น
“ฉันไม่ได้บ้าผู้ชายเหมือนหล่อนนะ”
“ผู้ชายก็ไม่ได้ชอบผู้หญิงปัญญาอ่อนแบบเธอหรอกยะ” ก่อนจะใช้มือเชิดคางของคนที่นั่งข้างๆ ขึ้น “ผู้ชายเขาชอบแบบนี้ อกเป็นอก เอวเป็นเอว ตูดเป็นตูด นี่ถ้าฉันเป็นผู้ชายฉันจีบกิ่งไปนานแล้ว”
“หล่อนกลับไปเป็นผู้ชายไม่ได้แล้วแหละ เพราะหล่อนตัดงูออกไปแล้ว”
“แน่นอนชาตินี้ฉันต้องมีผัว”
“แต่ฉันคิดว่าหล่อนจะมีแฟนต่างชาติ”
“ทำไมหรอ ฉันสเป็กต่างชาติหรอ” เจด้าตาโตด้วยความดีใจ
“เปล่าหรอก แกน่ะอยู่ชาตินี้แต่ผัวแกอยู่ชาติหน้า ฮ่าาาา”
“หยาบคายมากชะนี เอาเงินมานี่เดี๋ยวฉันเดินไปซื้อเองเผื่อได้ผัวเป็นผู้ชายกลุ่มนั้น” ว่าแล้วเจด้าก็แย่งเงินจากมือของมะนาวคืนแล้วเดินตรงไปยังร้านน้ำปั่นแต่ก็ไม่วายส่งสายตาให้ผู้ชายกลุ่มนั้น
“เมื่อเช้าเจด้าบอกว่า เธอลงมาจากรถสปอร์ตน่ะ รถใครหรอ”
“รถเจ้านายของฉันน่ะ” กิ่งวารียิ้มแห้งๆ
“วาสนาดีจังได้นั่งรถสปอร์ตด้วย ว่างๆ ชวนฉันไปนั่งด้วยสิ”
“จะดีหรอ เจ้านายฉันค่อนข้างดุนะ”
“แล้วหล่อมั้ย”
คนโดนถามถึงกับไปไม่เป็น
“หล่อ”
“แล้วทำไมไม่จีบ”
“มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก เขาไม่มีทางชอบฉันหรอก”
“ได้ไง แกสวยขนาดนี้ เจ้านายของแกนี่ตาถั่วหรือไม่มีตากันนะ’”
“ต่อให้เขามีตา เขาก็ไม่ชายตามามองฉันหรอก” ร่างบางบ่นพรึมพรำกับตัวเอง ซักพักเจด้าก็เดินถือชาเขียวปั่นมา
“นี่พวกหล่อนรู้มั้ย มั้งกี้ฉันเห็นเพื่อนอาจารย์มาร์ค หล่อมากกกกกก หล่อทั้งอาจารย์และก็เพื่อนอาจารย์เลยแหละ”
ร่างบางสะดุ้งอีกครั้งเมื่อหันกลับหปมองก็พบว่า เพื่อนของอาจารย์มาร์คก็คือคุณเควิน ออร่ามาแต่ไกลจนสาวๆ ที่นั่งอยู่โรงอาหารมองตาไม่กระพริบ
“ถึงเพื่อนอาจารย์มาร์คจะหล่อแค่ไหน แต่ยัยมะนาวคนนี้ ก็ยืนยันนั่งยันนอนยันว่าจะชอบอาจารย์มาร์คเหมือนเดิม” มะนาวเธอปลื้มอาจารย์มาร์คมาก ถึงขั้นแอบตามไปถึงคอนโดหรูของอาจารย์
“ทำไมเงียบล่ะกิ่ง หรือว่าชอบเพื่อนอาจารย์มาร์คเหมือนกัน” เจด้าสะกิดแขนคนที่นั่งเงียบ
“บ้าแล้ว ใครจะไปชอบผู้ชายตั้งแต่แรกเห็นกันเล่า ต้องศึกษาดูใจกันก่อน”
“ก็เป็นซะแบบนี้เธอถึงยังไม่มีแฟนซักที”
ใช่เธอยังไม่มีแฟน และไม่เคยมีแฟน
ไม่ใช่ไม่อยากมี แต่เพราะใจของเธอไม่สามารถเปิดรับใครได้ ใจยังผูกอยู่กับคนนั้น คนที่ไปอยู่อิตาลีถึง 12 ปี เธอเฝ้ารอเขาทุกวันจนกระทั่งวันนีเขากลับมาแล้ว
กลับมาทำให้ใจของเธอเต้นแรงอีกครั้ง
“พี่เคย์ น้องกิ่งเอาขนมมาให้’” เด็กหญิงตัวป้อมยื่นขนมลูกชุปให้เด็กชายที่กำลังนั่งวาดรูปอยู่ริมสระน้ำ
“ขอบใจนะ” เขารับไว้อย่างง่ายดาย เด็กหญิงยิ้มอย่างดีใจ แต่ซักพักใบหน้าก็แปรเปลี่ยนเมื่อเขานำขนมที่เธอให้เทลงบนพื้นแล้วเหยียบจนมันเลอะเต็มรองเท้า
“ฉันไม่กินของสกปรกจากเธอ!”
เด็กหญิงเสียใจมาก เขาไม่มีทีท่าว่าจะพูดดีกับเธอเลย เธอกะจะผูกมิตรแต่เด็กชายแทบไม่อยากจะมองหน้าเธอด้วยซ้ำ เขาเกลียดเด็กอ้วนน่าตามอมแมมแบบเธอ
- Writer
