รักในเปลวไฟ

08 เกือบ

•Killing you 8•

ไม่นานแผ่นหลังของร่างบางก็สัมผัสได้ถึงเตียงนุ่มๆ ตอนนี้สติเธอกระเจิดกระเจิงไปหมด แข่งขาไร้เรี่ยวแรงที่จะหนี ร่างสูงโถมตัวเข้ามาทับก่อนจะปิดปากเธออีกรอบ บัดนี้รางบางไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ด้วยฝีมือของชายหนุ่ม ร่างกายของเธอสวยและเปล่งปลั่งมาก ผิวขาวเนียนละเอียด จนทำให้เขาลุ่มหลงราวกับโดนมนต์สะกดของแม่มด

"อ๊ะ" มือหนากอบกุมทรงอกใหญ่อีกครั้งจนเธอร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บ

ทรวงอกนันมันทั้งใหญ่และเด้งดึ๋งจนอดใจไม่ไหวก่อนจะก้มลงไปเลียและดูดดื่มอีกครั้ง มือหนาเอื้อมไปรูดซิปกางเกงหมายจะจับความยิ่งใหญ่ออกมาแต่...

ปัก!

ร่างบางคว้าแจกันบนหัวที่นอนได้ก็ฟ้าดใส่หัวคนที่กำลังจะข่มขืนเธออย่างแรงจนกระทั่งอีกฝ่ายสลบไป เลือดสีแดงไหลออกมาจากกลุ่มผมของเขา เธอตีหนักไปหรอนี่จนอีกฝ่ายสลบ

"ฟูว~ เกือบไปแล้วไหมล่ะ" ก่อนจะเหลือบไปมองคนที่นอนสลบอยู่ "นี่เราต้องทำแผลให้สินะ"

ร่างบางลุกไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลมาทำแผลให้คนที่นอนสลบ ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดเลือดออกจากไรผมให้แล้วลงมือทำแผลจนเสร็จ แล้วลุกขึ้นมือเท้าเอวมองคนที่นอนสลบอยู่ ก่อนจะเอื้อมมือไปแตะที่หน้าเขาเบาๆ ลูบไล้อย่างหลงไหล ปากนี้ที่เขาใช้จูบเธอ จมูกนี้ที่ใช้ซุกไซ้ซอกคอของเธอ มือหนานี้ที่ใช้จับหน้าอกเธอ และดวงตาที่ปิดสนิทคู่นี้ที่เขาใช้สบตาเธออย่างคาดคั้น เธอยังคงหลงไหลในใบหน้าที่ราวกับโดนปั้นขึ้นมา ผมสีดำคลับ ดวงตาสีนิล ปากหนักได้รูป ผิวเนียนละเอียด เขาดูดีเกินคำบรรยายจริงๆ กว่าจะรู้ตัวว่ายืนจ้องเขานานเกินไป ร่างบางปิดประตูห้องนอนแล้วเดินหอบหมอนผ้าห่มไปนอนที่โซฟาแล้วเข้าสู่ห้วงนิทรา

"หวังว่าเขาคงจะไม่ตายนะ"

แสงแดดยามเช้าสาดส่องมายังฟูกนอนเก่าๆ ขนาดสามฟุตครึ่ง ปรากฎภาพชายหนุ่มร่างหนาคนหนึ่งกำลังนอนหลับไหลอยู่ แสงแดดและเสียงดังแจวๆ จากข้างนอกได้ปลุกเขาให้ตื่นจากการนอน

"อื้ออ~ บ้าชิบ ทำไมปวดหัวแบบนี้วะ" ร่างสูงก้มมองนาฬิกาในข้อมือ ปรากฎว่าตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงกว่าๆ แล้ว พอมองไปรอบๆ ก็ไม่ปรากฎเห็นเจ้าของห้อง

"สงสัยไปเรียนแล้ว"

ก่อนนะเอื้อมมือขึ้นไปจับหัวดูเพราะรู้สึกตึงๆ พบว่ามีผ้าก็อตพันแผลติดอยู่ เมื่อคืนถึงเขาจะเมามากแต่ก็พอจะจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

"เธอกล้าดียังไงมาทำหัวฉันแตก! " ร่างสูงลุกขึ้นยืนแล้วเดินดูรอบๆ ห้อง หัวเตียงมีรูปคู่ของเธอกับแม่ตั้งอยู่ มือหนาวเอื้อมไปหยิบมันขึ้นมาดูแล้วจ้องไปที่รูปของผู้หญิงคนนั้น คนที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้ชีวิตเขาไม่เหลือใครแบบนี้ และข้างๆ กันมีเด็กหญิงตัวอ้วนๆ ถักเปียยืนยิ้มอยู่ เขาโยนกรอบรูปนั้นลงบนที่นอนอย่างไม่ใยดี แล้วเดินสำรวจห้องต่อ ถึงแม้จะเป็นห้องเก่าๆ ที่ไม่กว้างมาก แต่เธอก็จัดห้องได้น่าอยู่เลยทีเดียว เท้าหนาก้าวไปหยุดตรงตู้เสื้อผ้าแล้วเปิดมันออก พบว่าข้างในมีเสื้อผ้าเก่าๆ แค่ไม่กี่ชิ้น ไล่ดูจนกระทั่งสายตาเหลือบไปเห็นชุดชั้นในวางอยู่ พลันก็ทำให้คิดถึงเรื่องเมื่อคืนแต่ก็ต้องรีบสะบัดหัวไล่ความคิดทิ้งก่อนที่เขาจะกลายเป็นโรคจิตไปมากกว่านี้ แล้วรีบก้าวออกจากบ้านหลังนี้ก่อนที่ใครจะมาเห็นเข้า

"นั่งเหม่ออะไรยะยัยกิ่ง ว๊ายตาย! แล้วทำไมขอบตาดำแบบนี้ ดูซีรีย์ดึกหรอ" เจด้าทักเมื่อเห็นเพื่อนคนสวยของเขาขอบตาดำเหมือนหมีแพนด้า และหน้าโทรมเกินเหตุ

"เปล่าหรอก ฉันแค่อ่านหนังสือดึกน่ะ" ร่างบางที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างแก้ตัว

"อย่าหักโหมมากสิ หน้าโทรมแล้วไม่สวย ชาตินี้ไม่ได้หลัวนะย๊ะ"

"หลัวไม่ใช่ปัจจัยสี่ไม่มีก็ไม่ตาย"

"แต่ฉันจะตายถ้าไม่มีหลัว ฮ่าๆๆ ว่าแต่ชะนีมะนาวไปไหน"

"เอารายงานไปส่งอาจารย์มาร์ค"

"ยัยมะนาวนี่ขี้อ่อยจริงๆ เธอต้องหัดอ่อยผู้ชายแล้วนะเข้าใจมั้ย เดี๋ยวจะน้อยหน้ายัยมะนาว"

"นินทาฉันหรอยะ" มือบางสะกิดหลังเพื่อที่กำลังนั่งนินทาเธออยู่

"มาแล้วหรอ แม่คนขี้อ่อย" เจด้าเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้

"อ่อยอะไร ฉันแค่เอารายงานไปส่ง"

"ไปส่งนานเชียวนะ"

"ก็อาจารย์มาร์คถามรายละเอียดของรายงาน ฉันก็ต้องตอบปะ" มันนาวหยิบมือถือขึ้นมาไถโซเชียลก่อนจะเห็นข่าวในเว็ปบอร์ดของโรงเรียน

"กรี๊ดวันก่อนฉันเห็นอาจารย์มาร์คไปเดินห้างกับผู้ชายสองต่อสอง ฉันว่าเขาต้องเป็นแฟนกันแน่ๆ อาจารย์มาร์คเป็นเกย์หรอนี่ เหล่าชะนีอกหักกันเป็นแถบ"

(แนบรูป)

"แกดูนี่ อาจารย์มาร์คของฉันไปเดินห้างกับผู้ชายสองต่อสอง" มะนาวทำหน้าจะร้องไห้แล้วยื่นโทรศัพท์ให้เจด้าดู เป็นบทความที่มีรูปผู้ชายสองคนยืนจับมือกันอยู่ และผู้ชายในรูปคืออาจารย์มาร์ค

"ว๊ายตายล้าวววว~ ชะนีมะนาวอกหักดังเป๊าะ ฮ่าๆๆๆ "

"นี่ฉันกำลังอ่อยเกย์อยู่หรอนี่"

"เสียใจด้วยนะนาวเธอไม่ได้ไปต่อ อิอิ" เจด้าหัสเราะคิกคัก

"ไม่รู้แหละ ต่อให้อาจารย์มาร์คจะชอบผู้ชายแต่ฉันก็ขอยืนยันคำเดิมว่า จะเป็นเอฟซีของอาจารย์ต่อไป" มะนาวยังหนักแน่นในคำเดิม แม้ใจจะฝ่อไปบ้างก็ตาม ยอมรับว่าตกใจมากที่อาจารย์มาร์คชอบเพศเดียวกัน แต่อย่างน้อยก็ไม่เสียอาจารย์ให้ชะนีก็แล้วกัน!