BAD HEARTLESS 5 เดจาวู

1294 Words

ตึก ตึก เสียงสองเท้าบางกำลังวิ่งเข้าไปในตึกคณะวิศวะกรรมศาสตร์ด้วยความเร่งรีบ “ขอโทษนะคะๆ” ฉันเอ่ยขอโทษมาตลอดทางเพราะเผลอวิ่งเกือบไปชนคนนู้นคนนี้ “รอด้วยค่ะ” ฉันตะโกนสุดเสียงและรีบวิ่งไปยังลิฟต์ที่กำลังจะปิดสุดชีวิต ซึ่งคนที่อยู่ในลิฟต์ก็เหมือนจะได้ยินและกดลิฟต์รอฉันอยู่ ฉันจึงรีบวิ่งเข้าไปในลิฟต์ทันที “เฮ่อๆ ขอบคุณนะคะ” ฉันหายใจหอบเหนื่อยก่อนจะก้มหัวเอ่ยขอบคุณคนที่เปิดลิฟต์รอฉัน และที่ฉันรีบขนาดนี้ก็เนื่องจากวันนี้อาจารย์ประจำคณะเรียกไปพบ แต่ฉันดันมาสายเพราะว่ามัวแต่ทำงานพาร์ทไทม์จนลืมดูเวลา ที่ฉันต้องทำงานพาร์ทไทม์ก็เพราะคิดว่าฉันโตเกินกว่าจะขอเงินพ่อแล้ว ฉันอยากให้พ่อเก็บเงินไว้ให้น้องชายเรียนมากกว่า ฉันจึงเลือกทำงานพาร์ทไทม์เพื่อใช้จ่ายส่วนตัว ส่วนเรื่องค่าเทอมต่างๆ ฉันได้ทุนเรียนเลยไม่มีปัญหาในเรื่องนี้ เรื่องทำงานฉันไม่ได้ทำงานทุกวันหรอกนะ ฉันจะทำช่วงเวลาที่ไม่มีเรียนและวันนี้ฉันก็ไม่มีเรียนเช้า แต่ฉันดันลืมว่าอาจารย์เรียกพบตอนเที่ยงนี่สิ ซึ่งมันก็คือความผิดของฉันเองและบวกกับเจอเจไนท์ตามตอแยไม่เลิกอีกกว่าฉันจะหาทางหนีมาได้ก็เลยเวลาที่อาจารย์นัดไปแล้ว “ชั้นไหนครับ” หลังจากที่ฉันมัวแต่ยืนหอบอยู่นั้นคนที่กดลิฟต์ให้ก็เอ่ยถามฉันขึ้นด้วยน้ำเสียงสุภาพ “เอ่อ ชั้นห้าค่ะ” ฉันตอบกลับไปก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองก็พบว่ามีผู้ชายอยู่สองคน ซึ่งคนที่ถามฉันเขาก็ยิ้มให้ ก่อนจะกดลิฟต์ไปชั้นห้าให้ฉัน ส่วนอีกคนก็เอาแต่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ไม่ได้สนใจอะไร ติ้ง! เมื่อประตูลิฟต์เปิดฉันก็รีบเดินไปยังห้องพักของอาจารย์วิทย์ทันที ก๊อกๆ ฉันเคาะประตูตามมารยาท “เชิญ” เสียงอาจารย์วิทย์เอ่ยบอก “หนูขอโทษนะคะอาจารย์วิทย์ที่หนูมาช้า” เมื่อเปิดประตูเดินเข้าไปฉันก็รีบยกมือไหว้อาจารย์สาวในร่างชายด้วยความรู้สึกผิด เพราะฉันมาสายไปเกือบยี่สิบนาที “พอดีหนูลืมดูเวลาค่ะ” ฉันพูดออกไปตามตรง “ไม่เป็นไรยังมากันไม่ครบพอดี แต่ถ้าเป็นอาจารย์คนอื่นหรือต้องทำงานรวมกับคนอื่นต้องมาให้ตรงเวลานะ” อาจารย์วิทย์เอ่ยบอกด้วยท่าทีใจดี แต่เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นก็ต้องตกใจขึ้นมาทันที เพราะพบกับนักศึกษาผู้ชายสองคนนั่งอยู่ที่โซฟารับแขก ซึ่งคนหนึ่งก็คือ “พี่กราฟฟิค” ฉันเอ่ยเรียกชื่อเขาขึ้นเบาๆ เขาก็มองหน้าฉันนิ่งแต่ไม่ได้พูดอะไร “นั่งก่อนสิลินดา” อาจารย์วิทย์เอ่ยบอกฉัน ฉันจึงนั่งลงที่เก้าอี้ตรงโต๊ะทำงานอาจารย์ ก๊อกๆ แอด “สวัสดีครับอาจารย์” ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาเสียงผู้ชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นทำให้ฉันหันไปมองก็พบว่าเป็นผู้ชายสองคนที่ขึ้นลิฟต์พร้อมฉันนั่นเอง “อ้าว! คุณก็นึกว่ารีบไปไหน มาที่เดียวกันนี่เอง” เมื่อเขาเห็นฉันก็เอ่ยขึ้นด้วยท่าทีเป็นกันเอง ฉันก็ยิ้มตอบกลับไป “นั่งกันก่อนสิ” อาจารย์เอ่ยบอก คนที่เข้ามาใหม่สองคนจึงเดินไปนั่งกับพี่กราฟฟิคทันที “ขอโทษที่มาช้าครับอาจารย์ พอดีผมติดเรียนวิชาเสรี” “กราฟฟิคบอกอาจารย์แล้ว” อาจารย์ตอบกลับไป “ลินดามานั่งนี่สิ” อาจารย์เรียกฉันได้นั่งที่โซฟา ฉันจึงจำใจเดินไปนั่งตามที่อาจารย์บอก “มากับครบแล้วงั้นเดี๋ยวอาจารย์พูดเลยนะ” ทุกคนก็พยักหน้าตอบรวมถึงฉันด้วย ถึงแม้จะงงๆ ว่าอาจารย์เรียกฉันมาทำไมแล้วฉันเกี่ยวอะไรกับพวกเขากลุ่มนี้ “ที่อาจารย์เรียกมาวันนี้ก็จะแนะนำให้รู้จักกันเอาไว้” อาจารย์พูดขึ้นก่อนจะหันมาหาฉัน “นี่กราฟฟิคประธานชมรม” อาจารย์แนะนำผู้ชายหน้านิ่งที่เอาแต่มองฉันไม่พูดอะไรเลย ซึ่งฉันก็รู้จักเขาเป็นอย่างดี “นี่ทรัช เป็นรองประธาน ส่วนคนที่ดูไม่ค่อยเอาไหน 2คนนั้นชื่อ คัตเตอร์และทิคเกอร์ เป็นเลขา” คนชื่อทรัชก็ยิ้มให้ฉัน เขาดูใจดีที่สุดในนี้ “โถ่ว อาจารย์ก็พูดเกินไป” คนชื่อทิคเกอร์โวยขึ้นทันทีแต่อาจารย์ก็ไม่สนใจ “ส่วนนี่ลินดาอยู่ปี2 คณะวิศวะของเรานี่แหละ อาจารย์อยากให้น้องไปเรียนรู้งานชมรมกับพวกเธอ” อาจารย์พูดกับพวกรุ่นพี่ เหมือนเดจาวูเลยแหะ “คะ” เมื่อได้ยินอาจารย์วิทย์พูดฉันถึงกับทำหน้างงขึ้นมาทันที “ไม่ต้องทำหน้างง ปีหน้าเธอก็ปี3แล้ว ยังไงก็ต้องจัดกิจกรรมชมรม อาจารย์เลยอยากให้เธอเป็นประธาน” “เอ่อ คือว่า” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไรออกไป อาจารย์ก็พูดสวนขึ้นทันที “เธอเป็นเด็กเรียนดี หัวไว เรื่องกิจกรรมก็ให้ความร่วมมือตลอด อาจารย์ถึงไว้ใจเธอไงลินดา” อาจารย์หันมาพูดกับฉันน้ำเสียงยังดูใจดีแต่กับแฝงไปด้วยความกดดัน “งั้น…ก็ได้ค่ะอาจารย์” ฉันก็ทำได้แค่ตอบไปอย่างจำใจเพราะจะให้ขัดอาจารย์ก็คงไม่ได้อยู่ดี แต่ก็รู้สึกทำตัวไม่ถูกเมื่อรู้ว่าจะต้องมายุ่งเกี่ยวทำงานกับพี่กราฟฟิคอีกครั้ง เพราะตั้งแต่วันนั้นที่ฉันบอกชอบเขาไป ฉันก็ไม่เจอเขาอีกเลยถึงจะรู้ว่าเราเรียนที่เดียวกันคณะเดียวกัน แต่ฉันกับเขาก็เหมือนเส้นขนาน ที่หลบกันไปมามาตลอด แต่วันนี้ต้องกลับมาทำงานรวมกับเขาอีกเนี่ยนะ…! “โอเค งั้นทำความรู้จักกันไว้นะ แล้วก็ฝากพวกเธอสอนงานลินดาด้วยนะ” อาจารย์พูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะเดินไปที่โต๊ะทำงานเพื่อให้พวกเราพูดคุยกันต่อ ซึ่งฉันก็ทำตัวไม่ถูกที่ต้องมานั่งอยู่กับผู้ชายสี่คนแบบนี้ “เอ่อ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” ฉันเอ่ยออกไปอย่างเกร็งๆ “ยินดีที่ได้รู้จักครับ” เป็นพี่ทิคเกอร์พูดขึ้นก่อนจะยื่นมือมาด้านหน้าของฉัน ฉันก็ทำได้แค่ยื่นมือไปจับกับเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ “เยอะแล้วไอ้เกอร์ เดี๋ยวน้องกลัว” พี่ทรัชก็พูดปรามขึ้นทันที เขาจึงยอมดึงมือกลับไป “เอ่อ มีอะไรให้ลินช่วยบอกได้เลยนะคะ” ฉันหันไปพูดกับพี่ทรัชเพราะคิดว่าน่าจะคุยได้ง่ายที่สุด “วันศุกร์บ่ายโมงที่ห้องประชุมคณะ” พี่กราฟฟิคพูดขึ้นเสียงเรียบนิ่งก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไป “คะ” ฉันก็ทำหน้างงๆ จะหันกลับไปถามก็ไม่ทันแล้วเดินไวชะมัดเลย “เรามีประชุมกรรมการชมรมวันศุกร์น่ะ น้องลินดาว่างไหมครับ” พี่ทรัชถามขึ้นเหมือนเขาจะรู้ว่าฉันกำลังไม่เข้าใจ “อ่อ ว่างนะคะ” “งั้นเจอกันวันศุกร์นะครับ เดี๋ยวพวกพี่จะช่วยสอนงานให้” “ค่ะ” ฉันก็พยักหน้าตอบ แล้วพวกรุ่นพี่ก็พากันเดินออกไป ฉันรอพี่เขาเดินกันออกไปสักพักจึงเอ่ยลาอาจารย์แล้วเดินออกไปจากห้องทันที

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more