BAD HEARTLESS 8 ไปเป็นเพื่อนกัน

2372 Words

สองวันต่อมา ติ้งๆๆ ในขณะที่ฉันกำลังนั่งเรียนอยู่นั้น เสียงแจ้งเตือนข้อความโทรศัพท์ของยัยเมลก็ดังขึ้นไม่หยุด ทำให้อาจารย์ที่สอนอยู่หน้าห้องหันมามองตามเสียงทันที “นักศึกษากรุณาปิดเสียงโทรศัพท์ด้วยครับ” อาจารย์หนุ่มเอ่ยบอกด้วยความสุภาพ ซึ่งยัยเมลก็รีบก้มหัวขอโทษและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาปิดเสียงทันที จนเวลาผ่านไป “สำหรับวันนี้พอแค่นี้นะครับนักศึกษา เจอกันสัปดาห์หน้าครับ” เมื่ออาจารย์หนุ่มพูดจบ นักศึกษาก็ต่างพากันสวัสดีแล้วเดินออกจากห้องไป ส่วนฉันก็เก็บของใส่กระเป๋าอยู่ “ลินดาเพื่อนรัก” ยัยเมลเอ่ยขึ้นเสียงหวาน ซึ่งก็ทำให้ฉันหยุดเก็บของแล้วหันไปมองหน้าเพื่อนด้วยสายตากังวล เพราะทุกครั้งที่ยัยเมลเรียกฉันแบบนี้เมื่อไหร่มันจะต้องมีอะไรให้ฉันช่วยทุกที “มีอะไร” ฉันถามกลับไปอย่างรู้ทัน “คือวันนี้พี่รหัสฉันส่งข้อความมาบอกว่าจะเลี้ยงสายรหัสอะ” เมลเริ่มพูดอธิบาย “แล้วยังไง” “เขาไปเลี้ยงที่ mixnightbar อะดิ แล้วสายฉันมีแต่ผู้ชายแกก็รู้ใช่ปะ” “อืม” ฉันพยักหน้าตอบ “แกก็ไม่ต้องไป” ฉันบอกออกไปตามความคิด “ไม่ไปไม่ได้ สายฉันเคร่งมากพี่เลี้ยงต้องไปให้ครบ ไม่งั้นจะถูกตัดออกจากสาย แล้วอีกอย่่างพี่แท็ป ก็ช่วยเราตลอดเวลามีงานอะไร ถ้าไม่ไปพี่แท็ปโกรธแน่” พี่แท็ปก็คือพี่รหัสยัยเมล ซึ่งฉันก็รู้จักเขาอยู่เหมือนกัน เขานิสัยดีแล้วก็ช่วยเรื่องรายงานของเมลกับฉันตลอด เมลค่อนข้างสนิทกับพี่เขามากเหมือนกัน แต่กับคนอื่นในสายก็แค่รู้จักผ่านๆไม่ได้สนิทอะไร “แล้วที่จะบอกฉันคือ?” ฉันถามออกไปอย่างไม่อ้อมค้อม “แกไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ” ยัยเมลรีบพูดขึ้นเสียงอ้อนๆทำตาปิ๊งๆใส่ฉันทันที “ไม่…” ฉันกำลังจะตอบปฏิเสธไป เพราะฉันไม่ชอบไปสถานที่แบบนั้นอยู่แล้ว “แกจะปล่อยฉันไปคนเดียวเหรอ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับฉันจะทำยังไง” ยัยเมลที่รู้ว่าการอ้อนไม่ได้ผลก็เปลี่ยนเป็นทำตีหน้าเศร้าพูดขึ้นเบาๆ “อย่างน้อยถ้ามีแกไปด้วยฉันจะได้อุ่นใจที่มีเพื่อนคอยไปดูแลด้วย” “แกก็รู้ฉันไม่ชอบไปที่แบบนั้น” แต่ฉันไม่อยากไปสถานที่แบบนั้นจริงๆนะ “แต่แกจะให้ฉันไปกับผู้ชายหลายคน ซึ่งฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวน่ะเหรอ” “ไปเป็นเพื่อนฉันเถอะนะๆ ลินดาเพื่อนรัก ครั้งนี้ครั้งเดียว” ยัยเมลยังคงพูดหว่านล้อมฉัน ฉันก็นิ่งคิดตามคำพูดยัยเมล ก็จริงอย่างที่มันพูดจะปล่อยให้มันไปกับผู้ชายหลายๆคนมันก็จะดูไม่ดีถึงจะเป็นสายรหัสกันแต่ก็ไว้ใจไม่ได้อยู่ดี ฉันก็เป็นห่วงเพื่อนของฉันเหมือนกัน “อืมๆก็ได้ ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ” ฉันพูดขึ้นอย่างใจอ่อนให้กับเพื่อนรักคนเดียวของฉัน “เย้ ขอบคุณนะเพื่อนรัก จุ้บ!” ยัยเมลกอดฉันอย่างดีใจก่อนจะจุ้บที่แก้มฉัน จนฉันตกใจขึ้นมาทำหน้าเลิ่กลั่กขึ้นมาทันที “งั้นเราไปกันเถอะ” จู่ๆ ยัยเมลก็ลุกขึ้นแล้วจับมือฉันเดินออกมาจากห้องกะทันหัน “รีบไปไหนเนี่ย” ฉันถามขึ้นด้วยความงงกับเพื่อนตัวเอง “ไปแต่งตัวคอนโดฉันไง” ยัยเมลตอบกลับมาแล้วเราก็พากันเดินมาถึงหน้าลิฟต์ ติ้ง เสียงประตูลิฟต์เปิดออกมา ฉันก็ทำท่าจะก้าวเข้าไปแต่เมื่อเงยหน้าขึ้นไปมองในลิฟต์ก็เจอเข้ากับ พี่กราฟฟิคยืนอยู่ ข้างๆเขามีผู้หญิงหุ่นดียืนอยู่ด้วย ซึ่งฉันจำได้ดีว่าคือผู้หญิงที่เดินมาควงแขนพี่กราฟฟิคที่เจอเมื่อวาน ฉันก็ยืนนิ่งไปทำให้ยัยเมลต้องเอื้อมมาจับมือฉันเดินเข้าไปในลิฟต์ “ทำไมเมื่อวานกราฟฟิคไม่ไปหาเมเปิ้ลล่ะคะ” ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยถามร่างสูงขึ้นด้วยน้ำเสียงน้อยใจ “…” เงียบ เขาเอาแต่ยืนเงียบ “เมเปิ้ลรอกราฟฟิคทั้งคืนเลยนะคะ” เธอก็ยังคงพูดต่อก่อนจะเข้าไปลูบแขนหนาอย่างยั่วยวน “ฉันไม่ว่าง” พี่กราฟฟิคตอบกลับไปเสียงเรียบ “งั้นวันนี้เรา…” ยังไม่ทันที่ผู้หญิงที่ชื่อเมเปิ้ลจะพูดจบ เสียงประตูลิฟต์ก็เปิดขึ้นเสียก่อนทำให้ฉันกับยัยเมลรีบเดินออกมาจากลิฟต์ทันทีโดยฉันก็ไม่ได้หันกลับไปมองเขาสองคน “ผู้หญิงอะไรชวนผู้ชายไปขึ้นห้อง” ยัยเมลพูดขึ้นเมื่อเราเดินออกมาขึ้นรถของยัยเมลแล้ว “แถมพูดต่อหน้าคนอื่น หน้าไม่อายเลยจริงๆ” ยัยเมลยังคงพูดต่อ “ปกติมั้งแก” ฉันตอบกลับไป “เหอะ ปกติบ้าอะไรล่ะ” ยัยเมลเบะปากตอบกลับมา “…” ฉันก็เงียบไม่รู้จะตอบอะไรกลับไป ยัยเมลก็ขับรถออกไปคอนโดของเธอแล้วเราก็เปลี่ยนเรื่องคุยกันไปเรื่อย… @mixnightbar “แกเดินให้มันดีๆหน่อยได้ไหมเนี่ย” ยัยเมลเอ่ยบอกฉัน เพราะฉันมัวแต่กังวลเอามือดึงกระโปรงของตัวเองลงบ้างเอามือปิดหน้าอกบ้าง ก็ยัยเมลน่ะให้ฉันใส่ชุดเดรสสายเดี่ยวรัดรูปสีดำฉันรู้สึกว่ามันสั้นมากๆแล้วก็ไม่ค่อยมั่นใจด้วย ตอนแรกฉันก็จะไม่ใส่แต่ชุดของยัยเมลแต่ละตัวมีแต่แบบนี้ทั้งนั้น บางตัวเป็นเกาะอกฉันจึงเลือกใส่แบบนี้ดีกว่า “ก็ฉันไม่ชินกับชุดนี่” ฉันทำหน้ายู่ตอบกลับไป “แกใส่ชุดนี้สวยจะตายมั่นใจหน่อยดิ” เมลตอบกลับมาก่อนจะดึงมือของฉันออกจากกระโปรงที่ฉันพยายามดึงลง “เฮ่อ” ฉันก็ถอดหายใจออกมาหนักๆ “เดี๋ยวฉันไลน์ถามพี่รหัสก่อนว่าอยู่โซนไหน” เมลพูดขึ้นก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดส่งข้อความหาพี่รหัสตัวเอง “พี่แท็ปบอกว่าอยู่วีไอพีเก้า” พูดจบ เมลก็จับมือฉันเดินเข้าไปในผับหรูโซนที่ยัยเมลพูดทันที “พี่แท็ปคะ” เมื่อเดินเข้ามาในโต๊ะเมลก็เอ่ยเรียกพี่รหัสตัวเองขึ้นก่อนจะยกมือไหว้ “เมลมาแล้วเหรอ” พี่แท็ปเอ่ยทักยัยเมล “อ้าว น้องลินดามาด้วยเหรอครับ” แล้วเมื่อเห็นฉันพี่แท็ปก็หันมาทักทายฉันด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “เมลชวนลินมาเป็นเพืื่อนค่ะ พีี่แท็ปไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ” เมลเอ่ยถามขึ้น พี่แท็ปก็ส่ายหน้าขึ้นมาทันที “มานั่งกันก่อนสิ” ก่อนจะเอ่ยชวนฉันกับเมลมานั่งในโต๊ะ ซึ่งก็มีบรรดาสายรหัสของยัยเมลนั่งกันอยู่ เมื่อฉันนั่งลงข้างเมลฉันก็หันไปมองรอบๆโต๊ะ “พี่ทรัช พี่ทิคเกอร์?” ฉันเอ่ยขึ้นก่อนจะทำหน้างงขึ้นมาเมื่อเห็นพี่เขานั่งอยู่ในโต๊ะด้วย พี่ทรัชที่เห็นฉันก็ยิ้มให้ “พอดีโต๊ะมันเต็มพี่ก็เลยชวนพวกไอ้ทรัชมานั่งด้วย น้องๆไม่ว่าอะไรใช่ไหม” พี่แท็ปเอ่ยบอกทำให้พี่น้องสายรหัสของเมลและฉันพยักหน้าตอบอย่างเข้าใจ แต่เดี๋ยวนะ! ถ้าพวกพี่ทรัชมาแล้วเพื่อนของเขาไม่ได้มาด้วยเหรอ เขาเป็นเพื่อนสนิทกันนะ ฉันได้นั่งคิดคนเดียวในใจ แต่ยังไม่ทันจะสงสัยอะไรไปมากกว่านั้น “ไอ้กราฟ ไอ้เตอร์ทางนี้” เสียงพี่ทรัชเอ่ยเรียกเพื่อนของเขาขึ้น ทำให้ฉันหันไปมองตามก็เห็นพี่กราฟฟิคเดินเข้ามานั่งข้างพี่ทรัช พี่กราฟฟิคที่หันมาเห็นฉันก็มองหน้าฉันแป๊บนึงก่อนจะหันกลับไปนั่งกระดกเหล้าดื่มโดยมีสาวสวยคอยชงเหล้าให้นั่งอยู่ข้างๆ คนอื่นๆก็นั่งคุยกันไปแนะนำตัวสายรหัสกันไป ซึ่งฉันก็ได้แต่นั่งฟังเพลงเงียบๆ “น้องลินดื่มหน่อยสิครับ” จู่ๆ พี่แท็ปก็ยื่นแก้วเหล้ามาให้ฉัน ฉันก็ทำท่าปฏิเสธทันที “ไม่ดีกว่าค่ะพี่แท็ป ลินดื่มน้ำส้มค่ะ” ฉันพูดบอกไป แต่พี่แท็ปก็ยังคงยื่นแก้วเหล้ามาตรงหน้าฉัน “เอ่อ…ยัยลินคออ่อนค่ะพี่แท็ป อย่าให้ดื่มเลยค่ะ” เมลก็พยายามจะช่วยฉัน เมื่อเห็นว่าฉันมีท่าทีลำบากใจ “น้องลินอุส่าห์มาเป็นเพื่อนเมล จะให้นั่งเหงาได้ยังไงล่ะ” “เอ่อ…” “ดื่มแค่แก้วสองแก้วไม่เป็นไรหรอกมั้ง” พี่แท็ปยังคงพูดต่อ ยัยเมลก็ทำท่าจะพูดช่วยฉันอีกครั้งแต่ฉันห้ามไว้ก่อน ฉันไม่อยากทำให้เพื่อนลำบากใจที่ต้องมานั่งเถียงกับพี่รหัสตัวเอง “กะ…ก็ได้ค่ะ” พูดจบ ฉันก็หยิบแก้วเหล้าในมือพี่แท็ปขึ้นมากระดกดื่มจนหมดก่อนจะทำหน้าตาหยีด้วยความขม ฉันไม่ค่อยดื่มเหล้าเรียกได้ว่าถ้าไม่จำเป็นฉันจะไม่ดื่มเลยดีกว่า เพราะฉันเป็นคนคออ่อนมาก ฉันจึงเลือกที่จะไม่แตะแอลกอฮอล์ทุกชนิดเลย ปั่ก! ฉันวางแก้วเหล้าลงตรงโต๊ะด้านหน้า พยายามทำหน้าให้ปกติที่สุด “เห็นไหม ไม่เห็นเป็นไรเลย” พี่แท็ปพูดขึ้นก่อนจะหยิบแก้วเหล้าไปชงเหล้าใหม่และยื่นมาให้ฉันเหมือนเดิม ฉันก็จำใจรับแก้วนั้นมาไว้ในมือก่อนจะกลั้นใจดื่มเข้าไปอีกแก้ว “ไหวไหมลิน” เมลหันมาเอ่ยถามฉันขึ้นทันทีด้วยความเป็นห่วง “ไหวสิ ฉันโอเค” ฉันพยายามตั้งสติตอบกลับเพื่อนไป ไม่อยากให้เพื่อนต้องกังวล “งั้นเดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน แล้วเดี๋ยวเรากลับกันเลยดีกว่า” เมลพูดบอก ฉันก็พยักหน้าตอบหลังจากที่เมลเดินไปเข้าห้องน้ำพี่แท็ปก็ส่งแก้วเหล้ามาให้ฉันอีกรอบ “พอแล้วค่ะพี่แท็ป” ฉันรีบปฏิเสธไปทันทีเพราะเริ่มรู้สึกมึนๆแล้ว “อีกแก้วสิครับน้องลิน” แต่พี่แท็ปไม่ฟังที่ฉันพูดเลย “แก้วสุดท้ายแล้วก็ได้ครับ” เมื่อได้ยินแบบนั้นฉันก็รับแก้วเหล้ามาอย่างจำใจเพื่อจะดื่มให้มันจบๆไป “อึก!..” ฉันกระดกดื่มทีเดียวหมดแก้วก่อนจะวางแก้วเหล้าลงเริ่มร้อนวูบขึ้นมาจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มไป รู้สึกมึนๆหัว “กูไปเข้าห้องน้ำก่อน” ฉันได้ยินเสียงใครบางคนพูดขึ้นเสียงเรียบแต่เริ่มมองไม่ชัดภาพต่างๆมันเลือนลางไปหมดเลย จนเวลาผ่านไปสักพัก “ลินดาดูเมามากแล้วนะ” เสียงทรัชเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าลินดานั่งพิงไปกับโซฟาด้วยท่าทีเมามาย “มึงก็ไปให้น้องเขากินอยู่ได้” ทิคเกอร์พูดเสริม “กูก็ไม่คิดว่าน้องลินจะคออ่อนขนาดนี้ แค่ 3 แก้วเองนะเว้ย” แท็ปเอ่ยบอกเพื่อนด้วยความรู้สึกผิด เขาไม่คิดว่าที่หญิงสาวบอกว่าคออ่อนจะอ่อนมากขนาดที่แค่เหล้าผสมโซดาเพียงสามแก้วก็ทำให้นั่งคอพับแล้ว “แล้วนี่น้องรหัสมึงเพื่อนน้องเขาไปไหนวะ” คัตเตอร์ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเมลหายไปนานแล้ว “เห็นบอกไปเข้าห้องน้ำ” แท็ปตอบกลับไป “ไปนานเกินไปไหมวะ ไม่ใช่หนีกลับไปแล้วนะ”ทิคเกอร์เอ่ยขึ้น ก่อนที่ร่างสูงของกราฟฟิคจะเดินกลับเข้ามา “กูกลับละ” กราฟฟิคพูดขึ้นเสียงเรียบนิ่งและทำท่าจะเดินออกไป “เดี๋ยวไอ้กราฟ” แต่ทิคเกอร์ก็เรียกเขาไว้ก่อน ทำให้ร่างสูงชะงักเท้าไปทันที “น้องลินเมามากแล้ว ปล่อยไว้ไม่ดีแน่มึงไปส่งน้องเขาหน่อยสิ” ทิคเกอร์พูดขึ้น ทำให้กราฟฟิคหันไปมองยังร่างบางที่นั่งพิงโซฟาอยู่ “เฮ้ย! จะดีเหรอวะ แล้วเพื่อนน้องเขาล่ะ” ทรัชร้องทักขึ้นทันทีด้วยความเป็นห่วงเพราะยังไงลินดาก็น้องในชมรมเขา “เมลหายไปนานแล้ว อาจจะกลับไปแล้วก็ได้” แท็ปพูดเสริม “แต่…” ยังไม่ทันที่ทรัชจะพูดจบ “หรือจะให้กูไปส่ง” ทิคเกอร์ก็พูดสวนก่อนจะแสยะยิ้มขึ้นมา “ไม่ต้องเลยมึงอ่ะตัวอันตราย” ทรัชพูดห้ามไปทันที "เออไอ้กราฟแหละไว้ใจได้ที่สุดในนี้แล้ว มันไม่ทำอะไรน้องหรอก" คัตเตอร์ก็พูดอย่างแสดงความคิดเห็น เพราะเขารู้จักนิสัยเพื่อนเขาดี กราฟฟิคไม่ใช่คนฉวยโอกาสเขาไม่ชอบทำอะไรหากคนนั้นไม่สมยอมอยู่แล้ว เพื่อนทุกคนรู้ดี… "กูไม่รู้ที่อยู่ยัยนี่" กราฟฟิคตอบกลับเสียงเรียบนิ่ง "เดี๋ยวกูไลน์ถามเมลให้" แท็ปเอ่ยบอกขึ้น กราฟฟิคถอนหายใจออกมาอย่างหนักก่อนจะเดินเข้ามาประคองร่างบางขึ้น "รีบถาม" กราฟฟิคหันไปพูดกับแท็ปก่อนจะ ประคองลินดาเดินไปยังรถของตัวเองทันที… บนรถ พรึ่บ กราฟฟิคจับร่างบางเข้าไปนั่งในรถของเขาก่อนจะเดินอ้อมไปนั่งฝั่งคนขับ เขารอแท็ปโทรมา บอกที่อยู่ของลินดาสักพัก ก่อนที่คนตัวเล็กจะทำท่าเหมือนจะอ้วก “เธอ อย่า..” กราฟฟิคเอ่ยขึ้นเสียงเรียบเข้าไปประคองคนตัวเล็กไว้ไม่ให้อ้วกในรถของเขา แต่… “อ้วกก แอ๊วะ” คนตัวเล็กที่ไม่รับรู้อะไรก็หันมาอ้วกใส่เสื้อของคนตัวสูงทันที “เธอ” กราฟฟิคเรียกชื่อคนตัวเล็กน้ำเสียงหงุดหงิดขึ้นมาทันที กลิ่นอ้วกของคนตัวเล็กก็ลอยคละคลุ้งไปทั่วรถ ร่างสูงหลับตาแน่นพยายามข่มอารมณ์ไว้ก่อนจะขับรถไปคอนโดของเขาทันทีอย่างไม่อาจรอแท็ปได้อีก..

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more