“ว้ายย” ฉันร้องออกมาเสียงหลงเมื่อมือหนาฉุดกระชากฉันเข้าไปในห้องพร้อมกับล็อคประตู
“พี่กราฟฟิค” ฉันเอ่ยเรียกชื่อคนตรงหน้าด้วยความตกใจไม่ต่างจากตอนแรก
“ลินดา ลินดาอยู่ไหน”
“อย่าหนีนะ” เสียงเจไนท์เอ่ยเรียกฉันเป็นระยะๆ ฉันมองไปทางประตูนิ่ง เขาคงไม่รู้ใช่ไหมว่าฉันอยู่ในนี้
แล้วฉันก็หันกลับมามองพี่กราฟฟิคในขณะที่เขาก็มองฉันอยู่เช่นกัน
“พี่ดึงฉันเข้ามาในห้องพี่ทำไมคะ”
“เธอควรจะขอบคุณฉันมากกว่ามาถามคำถามนี้นะ” พี่กราฟฟิคเอ่ยออกมาเสียงเรียบ นี่เขาช่วยฉันงั้นเหรอ
“ขอบคุณค่ะที่ช่วยลิน” แล้วเราก็ต่างคนต่างเงียบไปสักพัก ฉันรอจนเสียงเจไนท์เงียบหายไป
“งั้นลินขอตัวก่อนนะคะ” ฉันทำท่าจะเดินไปเปิดประตู แต่พี่กราฟฟิคก็จับมือของฉันไว้ก่อน ฉันก็ทำหน้างุนงงใส่เขา
“มันยังอยู่ข้างนอก” ฉันรีบเดินไปเอาหูแนบประตูฟังเสียงซึ่งก็ได้ยินเสียงคนเดินไปเดินมาอยู่ด้านนอกห้อง ไม่รู้ว่าคือไจไนท์หรือคนอื่น แต่ฉันข
