@หอพักลินดา
บรื๊นน เสียงรถหรูขับเข้ามาจอดหน้าหอพักของร่างบางในเวลาเกือบห้าทุ่ม
“ขอบคุณนะคะ” ฉันหันไปเอ่ยบอกพี่กราฟฟิคก่อนจะเปิดประตูรถทำท่าจะเดินลงไป
หมับ! แต่เขาดันเอื้อมมาจับแขนของฉันไว้ ทำให้ฉันหันกลับไปมองหน้าเขาอย่างงุนงง
“ฉันอยากเข้าห้องน้ำ” เขาเอ่ยออกมาเสียงเรียบนิ่ง
“ข้างหน้ามีปั๊มอยู่ค่ะ” ฉันตอบกลับไปตามปกติ
“ฉันทนไม่ไหวแล้ว” เขาก็เอ่ยออกมา ฉันก็ชะงักไปเพราะตลอดทางหลายชั่วโมงพี่กราฟฟิคขับรถกลับมาโดยไม่ได้แวะเข้าห้องน้ำเลย
“งั้นพี่ขึ้นไปเข้าห้องลินก็ได้ค่ะ” ฉันจึงเอ่ยออกไปเบาๆ เพราะปกติฉันแทบไม่เคยให้ใครขึ้นไปบนห้องฉันเลยนอกจากยัยเมล ยิ่งเป็นผู้ชายยิ่งไม่เคยพาเข้าห้องเลยด้วยซ้ำไป
“อืม” พูดจบ เขาก็ดับเครื่องยนต์รถเดินตามฉันเข้ามาในหอพักเพื่อเดินขึ้นไปบนห้องของฉันเอง
แกร๊ก แอดด ฉันไขกุญแจเปิดเพื่อจะเข้ามาในห้อง แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจสุดขีด
“กะ
