เช้าวันต่อมา
ครืดด ครืดด~
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้ฉันจำใจต้องลืมตาตื่นอย่างงัวเงีย ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย
ติ้ด
“ฮัลโหล” ฉันเอ่ยออกไปทันที
(ลินดาแกเป็นไงบ้าง) เสียงเมลเพื่อนของฉันเอ่ยขึ้นทันทีด้วยความกังวล
“เอ่อ…ยัยเมล” ฉันยังคงงงๆเพราะพึ่งตื่นนอน
(ฉันขอโทษจริงๆนะแก ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งแกนะ พอดีฉันไปเข้าห้องน้ำแล้วดันเจอเพื่อนสนิทตอนมัธยมอะ ฉันเลยเผลอคุยกันนานจนลืมแกไปเลย)
(แต่พอฉันเห็นพี่แท็ปไลน์มาถามที่อยู่แก ฉันก็นึกขึ้นได้และรีบกลับไปหาแกเลยนะ แต่พี่เขาบอกว่าพี่กราฟฟิคไปส่งแกแล้ว )
ฉันนอนฟังยัยเมลพูดอธิบายจนเมลพูดชื่อใครบางคนขึ้นมาทำให้ฉันนึกถึงเรื่องเมื่อคืนตามที่ยัยเมลบอก ก่อนจะเอามือปิดปากตัวเองแน่นอย่างตกใจ ฉันพอจำได้ลางๆภาพมันสลับไปสลับมาแต่ก็พอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างเมื่อคืนนี้
(พอได้ยินแบบนั้นฉันก็รีบโทรหาไลน์หาแต่แกก็ไม่รับสายฉันเลย ไปหาที่หอพ
