บทที่ 2.1 ยาสลบ

1500 Words

ในระหว่างที่สามหนุ่มกำลังวางแผนกันอยู่ในห้องน้ำ ติณณภพก็เดินตามมาแอบฟังอยู่หน้าห้องน้ำ สีหน้าเรียบนิ่ง ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่ได้ยิน เมื่อทั้งสามเดินกลับมาที่โต๊ะ ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ชวนสามสาวพูดคุยเหมือนกับปกติ “เออ...พวกเราขอตัวกลับก่อนนะคะ นี้ก็ดึกแล้วกลัวที่บ้านเป็นห่วง” เอแคลร์เป็นคนพูดขึ้นมา "เพิ่งจะสองทุ่มเองนะ ทำไมถึงรีบกลับซะหล่ะ" ท็อปถามขึ้น เพราะถ้าปล่อยให้สามสาวนี้กลับ แผนที่วางไว้ก็จะล้มเหลว โอกาสดีๆแบบนี้ไม่ได้มีมาให้บ่อยๆ ดังนั้นเขาต้องพยายาม "พวกพี่ทำให้ พวกสาวๆอึดอัดรึเปล่า เลยอยากจะรีบกลับ" ริวพูดขึ้นเพื่อเรียกความสงสาร "มะ ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ คือว่า...." เอแคลร์ตอบอย่างเกรงใจ "พวกเราไม่ได้อึดอัดนะคะ พอดีทางบ้านของเอแคลร์โทรมาตามแล้วค่ะ พวกเราเลยจะขอตัวกลับก่อน" ไข่มุกรีบพูดแก้ต่างให้กับเพื่อนของเธอ เพราะกลัวว่าจะเกิดเรื่องบาดหมางกันในอนาคต “งั้นดื่มแก้วนี้หมดแล้วค่อยกลับนะ” ริวหยิบแก้วของเอแคลร์กับไข่มุกไป เพื่อจะเอาเครื่องดื่มไปเติมให้ เอแคลร์ทำท่าทางกระอักกระอ่วนใจ เพราะเธอดื่มไม่เก่ง ถึงจะเป็นค็อกเทลก็ทำเธอมึนได้ .... ริวเดินกลับมาพร้อมเครื่องดื่มสีสวยน่าทาน "ว๊ายย!!!" เสียงแยมโรลดังลั่น เธอรับรู้ได้ถึงความเปียกแฉะ เหนียว และมีกลิ่นหอมอ่อนๆของผลไม้ผสมแอลกอฮอล์ หยดน้ำเหนียวเหนอะหนะไหลจากปลายผมด้านข้างไหลหยดลงมาตามเสื้อผ้าที่สวมใส่ เอแคลร์กับไข่มุกหันมามองตามเสียงร้อง ต่างพากันตกใจ ที่เพื่อนสาวถูกค็อกเทลราดรดตัว “แยมไปห้องน้ำล้างตัวกันเถอะ” ไข่มุกบอกพร้อมหยิบเอากระดาษทิชชูมาเช็ดตามร่างกาย “ป่ะแก ตัวเหนียวไปหมดแล้ว” เอแคลร์จับมือแยมโรลให้ลุกขึ้นไปห้องน้ำ “พี่ว่าเราไปอาบน้ำที่ห้องมายด์ดีกว่านะ” หมอกเสนอความคิด พร้อมเรียกน้องสาวให้เป็นคนพาได้ “ดีเหมือนกันแก อาบน้ำเลยดีกว่า” เอแคลร์เห็นด้วยกับพี่หมอก คิดว่าถ้าแค่เช็ดตัว ก็ยังคงเหนียวอยู่ดี “เออ....ฉันไปล้างตัวก็พอ เดี๋ยวค่อยกลับไปอาบน้ำที่บ้านดีกว่า เกรงใจมายด์” “ไม่เป็นไร กว่าจะถึงบ้าน มดขึ้นตัวเธอแน่ๆ” มายด์พูดพร้อมดึงมือแยมโรลให้ลุกตามมา “จริงแก...ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวพวกเราไปอยู่เป็นเพื่อน” เอแคลร์เสนอความคิด และกำลังจะเดินตามไป “พี่ว่าให้มายด์พาไปคนเดียวก็พอ ส่วนเราสองคนรอตรงนี้ดีกว่า ตามไปกันหมดก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี” หมอกแย้งขึ้น เพื่อให้สองสาวไม่ต้องตามไป “พวกเธอไม่ต้องห่วง สนุกกันต่อเถอะ” แยมโรลบอกอย่างเกรงใจเพื่อน เพราะรู้ว่าไข่มุกยังอยากจะนั่งดื่มต่อ ถึงแยมโรลจะบอกอย่างนั้นแต่เอแคลร์กับไข่มุกก็นั่งรอเพื่อนแบบใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เพราะพวกเธอสามคนสนิทกันมาก ไปไหนก็ไปด้วยกัน ถึงจะอยู่บ้านเพื่อนแต่ก็เป็นเพื่อนที่ไม่ได้สนิท เอแคลร์กับไข่มุกก็อดเป็นห่วงแยมโรลไม่ได้ เลยพยายามไลน์หาเรื่อยๆเพื่อให้รู้ว่าเพื่อนยังรออยู่ตรงนี้ เวลาผ่านไปประมาณ 10 นาที ท็อปทำทีเป็นขอตัวออกไปคุยโทรศัพท์ อาศัยจังหวะที่ทุกคนไม่ได้สนใจ ท็อปก็แอบย่องขึ้นไปบนห้องของมายด์ทันที ซึ่งหมอกได้อธิบายตำแหน่งของบ้านให้ท็อปฟังเรียบร้อยแล้ว ก๊อก ก๊อก ก๊อก “เอ๊ะ!! ใครมา” มายด์เดินออกมาเปิดประตูห้อง ก็เจอท็อปยืนอยู่หน้าห้อง บอกว่าพี่หมอกให้ขึ้นมาตามเพราะโทรหามายด์ไม่ติด “อ่อ โทรศัพท์น่าจะอยู่ที่โต๊ะคะ มายด์ลืมหยิบมาด้วย” มายด์ลังเลที่จะออกไป เพราะแยมโรลกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องของเธอ เมื่อท็อปเห็นท่าทีของมายด์ก็พอจะเดาออก เลยรบเร้าบอกให้มายด์รีบไปหาหมอกเร็วๆ เห็นว่ามีเรื่องด่วน และทำทีจะเดินออกไปก่อน พอมายด์เห็นว่าท็อปเดินไปแล้ว จึงเดินไปเคาะประตูห้องน้ำ บอกแยมโรล “แยม ฉันลงไปหาพี่หมอกก่อนนะ เห็นว่ามีเรื่องด่วน เธออาบน้ำเสร็จแล้วก็ใส่ชุดที่ฉันเตรียมไว้ให้บนที่นอนนะ” มายด์ตะโกนบอกผ่านประตูห้องน้ำ “ได้ๆ เธอไปเถอะ เดี๋ยวฉันตามลงไป” แล้วมายด์ก็เปิดประตูออกจากห้องไป ท็อปอาศัยจังหวะที่ไม่มีใคร รีบวิ่งเข้าไปในห้องแล้วซ่อนตัวอยู่ในตู้เสื้อผ้า ซึ่งตู้เสื้อผ้าที่ท็อปซ่อนตัวเป็นแบบบิ้วอิน ไม่มีรู หรือช่องให้มองเห็นภายนอกได้ ถ้าปิดตู้เสื้อผ้าให้สนิท ภายในตู้เสื้อผ้าก็เหมือนห้องปิดตายที่ไม่มีแม้แต่แสงไฟรอดเข้ามา จะมีก็แค่อากาศอันน้อยนิดที่รอดมาตามบานพับประตู ท็อปรอให้แยมโรลออกมาจากห้องน้ำอย่างใจจดใจจ่อ ในใจก็คิดไปต่างๆนานา “เสื้อผ้าผู้หญิงนี้มันหอมจริงๆ” ท็อปดมกลิ่นเสื้อผ้าของมายด์ในตู้เสื้อผ้า “แม่งกูเหมือนพวกโรคจิตเลยว่ะ” ท็อปบ่นกับตัวเอง ในระหว่างที่กำลังเคลิบเคลิ้มอยู่ซักพัก แยมโรลก็เปิดประตูออกจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่ปกคลุมเรือนร่าง ผมถูกสระและรวบขึ้นแบบไม่ตั้งใจ ทำให้มีปอยผมร่วงลงมา มีหยดน้ำเกาะอยู่บริเวณใบหน้า ต้นคอ หัวไหล่ ดูเซ็กซี่ยั่วยวนใจคนที่แอบอยู่ในตู้เสื้อผ้าเป็นอย่างมาก ท็อปรอจังหวะที่แยมโรลเผลอจะเข้าไปโปะยาสลบแล้วจัดการเธอทันที ซึ่งหมอกจะช่วยถ่วงเวลาน้องสาวไว้ให้ นี้คือแผนที่วางกันไว้ แยมโรลสาวสวยที่มีใบหน้าคม หุ่นดี ผิวขาวเนียน มีแค่ผ้าขนหนูห่อตัว ยิ่งทำให้ดูน่าหลงใหลเพิ่มมากขึ้น เธอกำลังนั่งก้มหัวเป่าผมอยู่หน้ากระจกอย่างไม่ทันระวังตัว อยู่ดีๆเธอก็รู้สึกเหมือนมีใครยืนอยู่ข้างหลัง พอเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องตกใจอย่างหนัก เธอเห็นท็อปยืนยิ้มให้ผ่านกระจกตรงหน้า แล้วท็อปก็ใช้ผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กที่หยดด้วยตัวยาบางชนิดปิดไปที่จมูก แยมโรลดิ้นไม่กี่ทีก็หมดสติไป ท็อปจัดการอุ้มแยมโรลท่าเจ้าสาวไปนอนบนเตียง ยืนมองสาวน้อยตรงหน้าที่นอนสลบไสลไม่รู้เรื่องรู้ราว “หึ หึ เล่นตัวดีนัก ก็ต้องเจอแบบนี้แหละ คอยดูกูจะจัดให้ขาถ่างเลยมึง” ท็อปค่อยๆลูบไล้ไปตามใบหน้า ต้นคอ หัวไหล่มน ไล่มาที่เนินอกอิ่มที่มีปมผ้าเช็ดตัวเกี่ยวพันกันอยู่ มือหนากำลังแกะปมผ้าเช็ดตัวเพื่อจะได้ดูยอดปทุมถันที่สวยงาม “ขอพี่ดูดหน่อยนะ อยากรู้ว่าแยมโรลจะรสชาติหอมหวานเหมือนที่คนอื่นร่ำลือกันรึป่าว” มือหนาเลื่อนลงไปลูบไล้ต้นขาด้านใน สัมผัสโดนขนอ่อนที่อยู่หว่างขาที่มีไม่มาหนัก “อืมมม.....นุ่มดีจังเลย ขอพี่กระแทกแรงๆหน่อยนะ” มือหนากำลังเริ่มจะแตะกลีบกุหลาบบาง ก๊อก ก๊อก ก๊อก “...แม่งเอ้ย !!! ใครว่ะ??” ท็อปสบถอย่างหัวเสีย หรือมายด์กลับมาแล้ว "ทำไมไอ้หมอกไม่ทำตามแผนว่ะ” ท็อปคิดโทษเพื่อนในใจ รีบมองหาที่ซ่อน เพราะไม่รู้ว่าใครเคาะประตู สักพักก็มีเสียงเคาะประตูอีก ก๊อก ก๊อก ก๊อก แล้วเหมือนคนข้างนอกจะเปิดประตูเข้ามา ท็อปรีบวิ่งเข้าตู้เสื้อผ้าทันที ปล่อยให้แยมโรลนอนอยู่บนเตียงมีแค่ผ้าขนหนูที่ยังห่อหุ้มตัวอยู่แบบล่อแหลม ท็อปไม่กล้าแม้แต่จะแง้มประตูตู้เสื้อผ้าดูว่าใครเป็นคนที่เข้ามา ได้ยินแต่เสียงเปิดประตู และก็ได้ยินเสียงปิดประตูเท่านั้น ท็อปไม่รู้เลยว่าข้างนอกเกิดอะไรขึ้น “ไม่ได้ยินเสียงใครเลย ถ้าเป็นมายด์ต้องโวยวายแล้วมั้ยว่ะ หรือจะไม่ใช่มายด์ แล้วใครว่ะที่เข้ามา” ท็อปคาดเดาไปต่างๆนานา "หรือไอ้หมอกกับไอ้ริวมันขึ้นมาว่ะ ถ้าใช่ทำไมถึงไม่ได้ยินเสียงใครเลย" ท็อปรอเวลาสักพักจนแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ในห้องแล้ว เมื่อมั่นใจว่าภายในห้องไม่มีใครอยู่แล้ว เลยคิดที่จะเปิดตู้เสื้อผ้าออกมา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more