ตกเย็นวันนั้นเอง ภริตาก็ถูกเอเมอร์บังคับกึ่งขู่เข็ญกรายๆ ให้เธอไปพบแพทย์ประจำตระกูลอัศวธารากุลเพื่อฝากครรภ์โดยเฉพาะ แม้เธอจะเพียรปฏิเสธไปแค่ไหน หากทว่าคนที่ไม่เคยถูกใครปฏิเสธก็ยังลากเธอให้ขึ้นรถมาด้วยกันจนได้
“ทำหน้าให้มันดีๆ ซิ นั่งหน้าตูมเหมือนเด็กถูกบังคับให้กินยาแน่ะ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นหลังจากรถยนต์คันหรูเคลื่อนตัวออกไปสักพักใหญ่
“หน้าวาดก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ ถ้าคุณไม่อยากมอง ก็หันไปทางอื่นซิ” คนหน้าตูมย้อน
“ปากดีจริง เถียงคำไม่ตกฟาก” เจ้าของรถเย้าแหย่
ภริตาเหลือบสายตามอง ก่อนถามเรื่องที่คาใจ “ถามจริง คุณจะลากวาดมาด้วยทำไมคะเนี่ย”
“มาฝากครรภ์ไง” เขาหันมาตอบเธอ
“ก็วาดฝากแล้ว ถ้าไม่เชื่อเดี๋ยวพรุ่งนี้วาดจะเอาสมุดฝากครรภ์ให้ดูเลยดีมั้ย”
“ก็ได้นะ แต่ตอนนี้ไปพบหมอก่อน” พยักหน้าเหมือนเข้าใจ แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะทำตามใจตนเองเหมือนเคย
“สรุปคุณจะเอาแบบนี้ใช่มั้ยไหมคะ” ภริตาถามเพราะความเห
