Nebile hatun ile Milena kendilerini eve zor atmışlardı. Milena titreyen ellerini yüzüne doğru salladı. "Anne bu Keşif hıyarı beni rahat bırakmaz! Ben nedecem ya yine bana musallat olursa?"
"Bana mı ağlarsın? Ha o kuyruğunu sallarken aklın nerdeydi? Noldu şimdi mi akıllandın?"
Milena perişan bir halde annesinin dizlerine kapandı. "Babama deme anne yoksa bana çok kızar! Oyyy deme sakın ana deme! Kafamı kırar!"
Milena’ya kararsız kararsız baktı Nebile ve kararını verdi. "Ne bileyim Milena bence Keşif seni sever, en iyisi seni ona verek bitsin bu dert."
"Olmaz!"
"Niye olmasın?"
Milena son anda dilini ısırdı. Annesine artistlik hayallerini anlatmaya başladığı anda kafasına terliği yiyeceği garantiydi. Garanti olmasa bile ihtimal dahilindeydi. E hadi bir ihtimal olmasa bile kızacağı kesind
