Alas-kuwatro na ng madaling-araw pero dilat na dilat pa rin ang mga mata niya dahil sa kaiisip sa mga nangyari kanina. Iniisip niya kasi ang lalaking sinaksak ni Petra sa leeg.
Sigurado siyang hindi na mabubuhay pa ang lalaki kahit pa sabihin na may nagmagandang loob na dalhin ito sa ospital.
Isa pa sa mga iniisip niya ay ang pagbabalatkayo ni Petra. Siguradong may dahilan ito kaya nito ginagawa ang mga bagay na tanging baliw lang ang makakaisip.
Biruin mo, maganda ang hitsura mo tapos gagawin mong pangit ang sarili mo dahil lang sa sawa ka nang maging maganda. Napailing-iling siya. Ganoon lang kababaw? Imposible!
Napapitlag siya nang may kamay na dumampi sa balikat niya. Paglingon niya ay nakita niya si Mang Kanor na may dala-dalang gatas.
“Mang Kanor?”
“Ako nga.”
“Paano po ka
