พอล
แสงอาทิตย์ยามเช้าปลุกให้ผมตื่นขึ้น ผมใช้มือควานหาร่างคนที่นอนข้าง ๆ แต่ไม่พบ ผมดีดตัวขึ้นทันที แล้วมองไปรอบ ๆ ห้อง
“จริงสิ เมื่อคืนผมไม่ได้นอนกับพลอยดาวนี้นา”
ผมหันไปมองคนที่นอนเตียงข้าง ๆ พบว่ามันยังหลับอยู่ ผมอยากจะฆ่าไอ้เวรนี้จริง ๆ รู้ไหมเมื่อวานผมกับพลอยดาวกำลังจะ....อยู่แล้วแต่เพราะเสียงรถไอ้เวรนี้ทำให้ผมต้องอด !! พูดแล้วมันน่าโมโหนัก !! แกล้งถีบให้ตกเตียงเลยดีไหมเนี่ย
“เช้าแล้วหรอเนี่ย”
ไอ้ซัมเมอร์เหมือนมันมีญาณทิพย์ มันลุกขึ้นอย่างงัวเงีย คราวนี้แกรอดไปอย่าเผลอระกัน พ่อนี้จะถีบให้ตกเตียงพิการไปเลย
“นี้แกจะ อาฆาตฉันแต่เช้าเลยหรือไงวะ”
“เออ !!! ”
ผมตอบมันแค่นั้น แล้วหยิบผ้าขนหนูเข้าไปอาบน้ำทันที ยิ่งเห็นหน้ามันยิ่งหงุดหงิด ผมอาบน้ำเสร็จจึงนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมาพอเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าพบว่ามันว่างเปล่า จริงสิเสื้อผ้าผมอยู่ที่บ้านโน้นนี้นา อยากจะเอาหัวเขกตู้ซะหลาย ๆ รอบ
