Chapter 1: The Claimer
1148 Words
Hannah’s POV
Araw ng kasal ko. Hindi ako masaya. Mahal ko si Jun pero bilang kaibigan lang. And I know he only sees me as his little sister. Sa tagal naming engage ay hindi man lang niya ako hinalikan sa labi dahil parang incest daw. Pero ngayon ikakasal na kami dahil sa hiling ng Dad nito.
Gusto kong magback-out pero ayokong malagay sa kapahamakan ang Dad ni Jun. Gusto kong umiyak at magwala dahil napaka-unfair ng buhay! Yong taong gusto ko hindi ako gusto. Tapos ito ikakasal pa ako sa taong hindi ko mahal at may mahal na iba.
Kung bakit kasi umalis pa ang babaeng yon! Eh di sana sila ni Jun ngayon at cancel na ang engagement namin! At hindi nangyayari ito!
Ayokong makasal kay Jun! hindi ako magiging masaya sa kanya dahil hindi kami nagmamahalan.
Nawala ako sa mga iniisip ko ng biglang magpreno ang bridal car na sinasakyan ko kaya napasubsob ako buti na lang at nakaseatbelt ako.
“Ano ba, Manong! Dahan-dahan naman! Kita nyo ngang nag-e-emote ako eh!” naiinis na sabi ko at inayos ko ang pagkakaupo ko.
“Ma’am kasi…” bakas sa boses ni Manong driver and takot kaya naman tumingin ako sa tinitignan nito.
At anong takot ko ng makita kong may itim na van na nakaharang sa bridal car ko at may mga lalaking nakatakip ng mukha ang bumaba mula roon tapos may mga dala pa itong armas!
Oh my god! Ayokong makasal pero ayoko ring mamatay agad!
Then one of the goons opened the car’s door at hinila ako palabas!
Natatakot ako! Diyos ko! What should I do?
I tried to free myself from the goons hand pero sadyang malakas at malaki ang lalaking nakahawak sa akin. “Bitawan mo ako! Ano ba! Let me go you ugly!” sigaw ko pa at pinagbabayo ko ang dibdib ng goon pero ako lang ang napagod dahil sadyang ang laking tao nito.
“Wag ka ng magpumiglas, Miss. Dahil ikaw lang ang masasaktan.” Sabi nong mama at hinihila ako papasok sa Van.
“I said let me go! Ano ba? HELP! HELP! TULONG! TULONGAN NIYO AKO! MAY PANGIT NA KUMIKIDNAP SA AKIN!” sigaw ko at parang nainis ang goon na nakahawak sa akin dhail sinigawan ako nito.
“kapag di ka tumigil sa kakasigaw at kakatawag sa akin ng pangit ay makakatikim ka sa akin!” sigaw nung goon.
Natahimik ako. Ayokong masaktan. Wala pang nakakapagbuhat ng kamay sa akin kahit ang daddy ko.
“Ano ba kasing kailangan niyo?” tanong ko habang umiiyak.
Naipasok na nila kasi ako sa Van at papalayo na kami mula sa pinagharangan nila ng bridal car ko.
“Pera ba? Sabihin niyo lang… hihigitan ko pa ang ibibigay sa inyo ng kung sinumang hinayupak ang nag-utos sa inyo. Pera ba? Ha?!”
“sensya ka na Miss. Pero hindi mo kami masusuhulan kaya tumahimik ka na diyan.” Sabi nung goon nasa driver seat at nagda-drive.
Diyos ko! Hindi nga nito matutuloy ang kasal ko pero baka ito na rin ang katapusan ng buhay ko!
Takot na takot ako… kanina pa kami bumibyahe at nagugutom na ako. Saan ba nila ako dadalhin? Sino ba ang nag-utos sa kanila? Anong gagawin nila sa akin? Sasaktan ba nila ako? I-re-rape?
Napalakas ang iyak ko dahil sa mga naiisip ko.
“Pwede ba tumahimik ka diyan! Kanina ka pa ah! Naiinis na ako sa kakaiyak mo!” sigaw ng isang goon.
Pero mas lalong lumakas ang iyak ko. “EH SA NATATAKOT AKO EH! MGA WALANG HIYA KAYO! MAKARMA SANA KAYO! MAMATAY SANA KAYO! MGA PANGIT! KAYA KAYO NAKATAKIP NG MUKHA KASI ANG PAPANGIT NINYO! MGA BAD BREATH PA KAYO! KAPAG AKO NAMATAY AY MUMULTUHIN KO KAYO! MGA PANGIT! TANDAAN NIYO YAN! MUMULTUHIN KO KA-“ hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil may nagtakip ng panyo sa bibig ko. At may kakaibang amoy ang panyo na yon na siyang nagging dahilan ng pagdidilim ng paningin ko.
Nagising ang diwa ko dahil pakiramdam ko ay para akong dinuduyan. Unti-unti kong minulat ang mga mata ko. I was expecting na sa isang madilim, madumi at nakakatakot na lugar magigising pero hindi. I was inside a very comfy looking room. Nakahiga ako sa isang malambot na kama. Bumangon ako at napakislot dahil nakaramdam ako ng sakit sa ulo pero agad din iyong nawala.
I concluded that I was inside a yacht base na rin sa para akong dinuduyan at sa mga naririnig kong alon. Lalabas na sana ako pero biglang nagbukas ang pinto.
My eyes widen when I recognized the man. He was grinning from ear to ear. “Are you hungry?” he asked me pero hindi ako makasagot.
Anong ginagawa niya dito? Bakit siya andito? Siya ba ang master mind sa pag-kidnap sa akin? Hindi ito maari!
“Ikaw ba ang mastermind sa pagkidnap sa akin?” I asked him. Gusto kong magsisigaw pero pinigilan ko ang sarili ko.
“Yes.” He answered at pakiramdam ko ay umakyat ang dugo ko.
Sinugod ko siya at pinagsusuntok sa dibdib. “HOW DARE YOU?! HOW COULD YOU DO THIS? YOU ASSHOLE! IBALIK MO NA AKO! GAGO KA!” sigaw ko sa kanya. Sa galit ko ay kinalmot ko ang mukha niya pero parang wala siyang nararamdaman.
“WHY DID YOU DO THIS, BASTARD?” natigil ang pananakit ko sa kanya ng hawakan niya ang magkabilang wrists ko.
“You’re mine, Hannah.” He stated and I felt a shiver run down my spine.
The way he said it… parang siguradong-sigurado ito.
“no one owns me! At kailan pa ako nagging iyo, ha! Redentor Ezekiel Perez?” I screamed in his face.
He grimaced. “Pwede ba wag mong banggitin ang buo kong pangalan? Ang pangit pakinggan eh.” Sabi nito. Then he looked at my eyes pababa sa lips ko. “And as for your question kung kalian ka nagging akin… well… akin ka when you let me pop your cherry.”
Namula ako ng husto dahil sa sinabi niya.
“Akala ko ba kakalimutan na natin ang nangyari noon.” I said at tumingin ako sa ibang direksyon.
s**t! Bakit niya pinaalala sa akin ang katangahan ko noon.
He lifted my chin and made me look at him. Hindi ako makagalaw hindi dahil hawak niya ako kundi dahil sa klase ng tingin na ipinupukol niya sa akin ngayon.
He was looking at me as if I am the most beautiful woman in his eyes.
“I can’t and I won’t forget that night, Mi Amore… And I won’t let you kaya ipapaalala ko sa’yo.” He said before he claimed my lips in a fiery kiss that took my breath away…
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
End of Chapter 1
- Writer
