อีกสองชั่วโมงต่อมา
รถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อสีดำคันใหญ่ของสันต์ก็พาระรินน์ลัดเลาะมาจนถึงลำธารท้ายไร่
“สวยมากค่ะ… ”
เมื่อก้าวลงจากรถ…
ระรินน์รู้สึกตื่นตาตื่นใจกับความงดงามของลำธาร โอบล้อมไว้ด้วยป่าเขาเขียวขจี
น้ำสีครามในลำธารใสแจ๋วจนอยากลงไปแหวกว่ายเล่น เสียงดังโครมครืนของน้ำทำให้หญิงสาวเงยหน้ามองหาที่มาของเสียงและละอองน้ำเหมือนปรอยฝนพร่างพรมลงมาเบาๆ
“ว้าว… มีน้ำตกด้วย… ”
ระรินน์ทอดสายตามองสายน้ำตกพร่างลงมาจากชะง่อนหิน เสียงน้ำกระทบกับเวิ้งลำธารด้านล่างดังโครมครืนอยู่ตลอดเวลา
สันต์ดีใจที่เห็นว่าหญิงสาวชอบ…
เขารีบลงมือกางเต็นท์เตรียมไว้ก่อนค่ำ เมื่อเห็นว่าดวงตะวันคล้อยลงต่ำลงทุกที ใช้เวลาไม่นานก็กางเต็นท์เสร็จ
“หนูรินน์จ๋าอยากเล่นน้ำไหม… ”
สันต์ชวน
“อยากค่ะ… ”
ระรินน์ตอบอย่างไม่ลังเลใจ ก่อนจะพากันเดินมายังลำธาร ทอดยาวมาจากขุนเขาทาบทะมึนเป็นฉากหลัง
สันต์จ้องมองระรินน์ลงเล่นน้
