บทที่20 รื้อฟื้นกันหน่อยดีกว่า
“ไม่ใส่ล่ะ แฟนอุตส่าห์ซื้อให้” อริสาผู้เหม็นกลิ่นเสื้อยังคงเอ่ยเรื่องเสื้อที่มีใครคนนึงซื้อให้คนเป็นพ่อของลูก
“บอกว่าไม่ใช่แฟนไง แล้วพรุ่งนี้ฉันก็จะเอาไปคืนด้วย”
“จะเอาไปคืนทำไม แฟนนายเขาจะเสียใจเอานา” อริสายังไม่หยุดหาเรื่อง
“ก็บอกว่าเขาไม่ใช่แฟนฉันไงอลิน ฉันเป็นผัวเธอนะอย่ามาหาว่าฉันเป็นแฟนคนโน่นคนนี้สิ”
“นี่ ผัวทงผัวเธออะไร นายมาเป็นผัวฉันเมื่อไหร่ใครอนุญาตมิทราบ”
ศารทูลจ้องเขม่นคนพูดจาไม่น่าฟังก่อนจะเงียบและเก็บกวาดเสื้อผ้าที่ถูกรื้อขึ้นไปไว้ในตู้ อริสามองตาปริบ ๆ อย่างไม่เข้าใจ...ทำไมไม่ตอบโต้
นี่มันผิดวิสัยของศารทูลไปหน่อยนะ?
ศารทูลเก็บข้าวของอย่างใจเย็นโดยไม่สนใจอาการงุนงงของหญิงสาวจนกระทั่งเก็บของเข้าที่เข้าทางเรียบร้อยร่างสูงก็ก้าวเข้ามานั่งลงข้าง ๆ หญิงสาวด้วยใบหน้ายิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนจะจู่โจมกอดหญิงสาวโดยไม่ทันให้หญิงสาวได้ตั้งตัว
“นะ
