บทที่22 Good morning
แพนธีรามองแผ่นหลังของคนเดินจากไปด้วยความไม่ไว้ใจ ไม่ต่างจากชริมาที่รู้สึกตงิด ๆ ตฤณกันต์พูดจาน่าสงสัยเสียจริง
“ไม่ได้ล่ะ พี่ต้องโทรไปเตือนอลิน”
“ดีค่ะ”
แพนธีราที่ได้รับคำสนับสนุนหยิบสมาร์ทโฟนมาขึ้นมาโทรศัพท์หาอริสาทันที ความจริงวันนี้เธอก็แปลกใจไม่น้อยที่อริสาไม่มาทำงานแต่ก็ไม่ได้เป็นกังวลด้วยรับรู้แล้วว่าเพื่อนสาวกำลังตั้งครรภ์แถมยังแพ้ท้องหนักเสียด้วย อริสาอาจจะแพ้ท้องจนมาทำงานไม่ไหวก็เป็นได้
อีกฟากหนึ่ง
เสียงเรียกเข้าจากสมาร์ทโฟนที่วางไว้หัวเตียงทำให้คนกำลังหลับสบายรู้สึกตัวตื่น มือบางยื่นสะเปะสะปะไปหยิบสมาร์ทโฟนมารับสายโดยไม่มองรายชื่อที่โทร.เข้ามาแม้แต่น้อย
“ฮะโหล” เสียงงัวเงียเอ่ยขณะที่ดวงตาลืมขึ้นและกะพริบไล่ความง่วงงุน ดูเหมือน...เธอจะตื่นสาย
“เพิ่งตื่นเหรอ?”
“อ้าว แพนเหรอ เออจริงสิ สายแล้วนี่ ฉันต้องไปทำงานนี่” คนเพิ่งตื่นตกใจไม่น้อยเมื่อเพื่อนสาว
