บทที่27 ชอบนะ
ศารทูลหงุดหงิดไม่น้อยหลังจากได้ฤกษ์เดินกันสักที แน่นอน เขาเก่งในทุกเรื่องยกเว้นการเป่ายิ้งฉุบ ผลก็คือเขาต้องมายืนอยู่หน้าทินกรขณะที่ข้างหน้าของเขาก็เป็นคนที่คอยจะหัวเราะเยาะเขาอย่างอริสา
ท่าทีของยัยเอเลี่ยนคล้ายคนกำลังหัวเราะแต่ก็ไม่มีเสียงออกมารบกวนใคร เห็นแล้วมันน่าหมั่นไส้นัก
“หน้าก็เอเลี่ยน หลังก็ตุ๊ดหน้ามืด รู้แบบนี้นอนอยู่บ้านดีกว่าไม่น่าหลวมตัวมาเลย”
“บ่นจริง ๆ พ่อนักเรียนเตรียม” ทินกรว่าให้ก่อนจะเอ่ยทีเล่นทีจริงให้ได้หัวเราะกัน “ฉันไม่สนหรอกข้างหน้าน่ะ ฉันสนข้างหลัง”
“นักเรียนเตรียม? นี่เป็นนักเรียนเตรียมทหารเหรอ? ครูนึกว่าเรียนอยู่โรงเรียนอื่นเสียอีก” ครูภานุถามขึ้นด้วยความสนใจและต้องการเปลี่ยนเรื่องจากคำพูดของทินกรที่ชอบหาจังหวะลวนลามเขาอยู่บ่อย ๆ
“เตรียมตำรวจครับครู นายเสือเนี่ยเมื่อก่อนก็เรียนที่โรงเรียนเรานี่ล่ะ แต่ปีก่อนนางก็ออกไปเข้าเตรียม นี่ถ้านางยังไม
