คีรีภัทรเริ่มไม่แปลกใจว่าทำไคุณแม่ถึงได้รักเด็กคนนี้มากๆ ก็คงเพราะแบบนี้สินะ
ลุงหล่อกับหนูน้อยช่างถามคุยกันไปกันมาจนกระทั่งแพรี่เดินเข้ามา..
"น้ำเย็นๆ มาเสิร์ฟแล้วค่ะ" ที่ไปนานเพราะมัวแต่แต่งแก้ว จัดถาดให้ดูดี..
แพรี่แค่พูดแต่คนยกมาเสิร์ฟคือภริตา เธอยิ้มต้อนรับแขกมาแต่ไกลแต่เมื่อได้เห็นหน้าแขกเธอถึงกับมือสั่น เผลอร้องอุทานคำหยาบออกมาเสียงดังลั่นร้าน
"เชี่ยแล้ว!!" ร่างสมส่วนถือถาดเดินกลับเข้าหลังบ้านทันที เธอยืนกะพริบตาถี่ระรัวคิดว่าตัวเองตาฝาด ผู้ชายที่นั่งอยู่กับลูกสาวเธอคือใครทำไมถึงได้เหมือน..
หมอคราม!! เจ้าหนี้เก่าที่เธอหนีมา แต่ชาตินี้เธอขอกับพระเจ้าไปแล้วนะว่าอย่าได้เจอกันอีก โอ้วว ไม่นะ ทะทำไมช่วงนี้ถึงมีแต่เรื่องให้เธอตื่นเต้นได้ตลอด
"ยัยฟ้าแกเป็นอะไร ทำไมไม่เดินออกมาเสิร์ฟน้ำยะ" แพรี่เดินเข้ามาตาม งงที่ได้ยินเพื่อนอุทานคำหยาบแล้วเดินหนีเข้าหลังร้าน
"ขะคือฉัน" ภริตาวางถาดลง
