บนรถ
“ พี่กินขนมอันนี้กับหนูมั้ย ”
บนรถเธอยัดนั่นยัดนี่เข้าปากให้ผมไม่หยุด
ตัวเองก็กินด้วย อีกทั้งยังป้อนผมด้วย
“ พอแล้ว พี่ไม่ชอบกินขนม”
“ ไม่ชอบอะไรคะ เห็นป้อนทีไรก็กินทุกที
นี่หนูซื้อของเปรี้ยวๆมาให้พี่ด้วยนะคะ เวลาขับรถจะได้ไม่ง่วง”
แล้วเธอก็ยัดอะไรไม่รู้ใส่ปากให้ผม รู้แค่ว่ามันเปรี้ยวมาก
“หืม มันเปรี้ยวไปไม่เอาแล้ว ถ้าง่วงก็นอนได้เลยนะ น่าจะเกือบ 2 ชั่วโมงกว่าจะถึง”
“ ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่ง่วง นั่งคุยเป็นเป็นเพื่อนพี่ พี่จะได้มีเพื่อนคุยด้วยไงคะ ”
“ งั้นก็ตามใจ ”
หลังจากนั้นผมก็ตั้งใจขับรถ และก็ขับตามกันไปสี่คัน แต่ไอ้ธีร์กับวาคิมนั่งไปด้วยกัน มีแค่ปอร์เช่ที่ขับคนเดียว ผ่านไปประมาณ 20 นาที
เสียงเจื้อยแจ้วเมื่อครู่ก็หายไป ผมมองดูเธออีกที
ตอนนี้คอพับไปและ
“หึ!! ไหนบอกจะคุยเป็นเพื่อน หลับเฉยเลย”
ผมได้แต่สายหัว แต่ก็ปล่อยให้เธอพักผ่อนไป
ไม่ได้กวนอะไรเธออีก จนกระทั่งขับมาถึง
